Krety
| Talpinae | |||
| G. Fischer, 1814[1] | |||
 Przedstawiciel podrodziny – kret europejski (Talpa europaea) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
krety | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Talpa Linnaeus, 1758 | |||
| Plemiona | |||
| |||
Krety[2] (Talpinae) – podrodzina ssaków z rodziny kretowatych (Talipdae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[3][4].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do podrodziny należą następujące plemiona[5][3][2]:
- Scaptonychini Van Valen, 1967 – ogonokrety
- Urotrichini Dobson, 1883 – ryjokrety
- Neurotrichini Hutterer, 2005 – kreciki – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Neurotrichus gibbsii (S.F. Baird, 1858) – krecik ryjówkowaty
- Desmanini O. Thomas, 1912 – desmany
- Talpini G. Fischer, 1814 – krety
Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowane w żadnym z ww. plemion:
- Achlyoscapter Hutchison, 1968[6] – jedynym przedstawicielem był Achlyoscapter longirostris Hutchison, 1968
- Tegulariscaptor Sansalone, Kotsakis, Schwermann, van den Hoek Ostende & Piras, 2017[7] – jedynym przedstawicielem był Tegulariscaptor minor (Ziegler, 2012).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J.G. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata, in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 3. Mosquae: Nicolai S. Vsevolozsky, 1814, s. x. (łac.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 77-78. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 80–86. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Talpinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
- ↑ J.H. Hutchison. Fossil Talpidae (Insectivora, Mammalia) from the Later Tertiary of Oregon. „Bulletin of the Museum of Natural History Oregon”. 11, s. 96, 1968. (ang.).
- ↑ G. Sansalone, T. Kotsakis, A.H. Schwermann, L.W. van den Hoek Ostende & P. Piras. When moles became diggers: Tegulariscaptor gen. nov., from the early Oligocene of south Germany, and the evolution of talpid fossoriality. „Journal of Systematic Palaeontology”. 16 (8), s. 648, 2017. DOI: 10.1080/14772019.2017.1329235. (ang.).