Kosa Kinburnska
Kosa Kinburnska[1], Mierzeja Kinburnska (ukr. Кінбурнська коса) – kosa w obwodzie mikołajowskim na Ukrainie; zajmuje najbardziej na zachód wysuniętą część Półwyspu Kinburnskiego[2]. Półwysep ten ma ok. 40 km długości i 8–10 km szerokości[3][4], a sama kosa liczy sobie poniżej 8 km długości. W tłumaczeniu z języka tatarskiego nazwa Kyl Burun oznacza „ostry nos”[2].
Podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022, kosa stała się ukraińskim bastionem w regionie i została zajęta przez siły rosyjskie prawie cztery miesiące po rozpoczęciu wojny – 10 czerwca. Od tego czasu Rosja ufortyfikowała kosę i wykorzystała ją jako miejsce rozmieszczenia środków wojny elektronicznej oraz koordynacji ataków rakietowych i artyleryjskich na pobliskie pozycje ukraińskie. Od czasu wycofania się Rosjan z zachodniego brzegu Dniepru podczas kontrofensywy ukraińskiej w 2022 roku na południu kraju 11 listopada, odzyskane terytorium z góry kosy pozwoliło siłom ukraińskim na częstsze próby lądowania amfibią w celu przeprowadzenia rozpoznania pod kątem jej ewentualnego odzyskania. 8 stycznia ukraińscy urzędnicy potwierdzili, że teren jest nadal okupowany przez siły rosyjskie, ale operacje wojskowe i ostrzał na odbywają się nieustannie przy zachowaniu ciszy operacyjnej.
Historia przed 2022
[edytuj | edytuj kod]Na Kosie Kinburskiej w XVI wieku Turcy zbudowali fortecę Kinburn; po wojnie krymskiej została w 1857 r. zrównana z ziemią.
W okresie istnienia Związku Radzieckiego w latach 1922–1991 półwysep, na którym znajduje się kosa, liczył ponad 1000 mieszkańców w trzech położonych tam wioskach i był znany z uprawy i zbioru truskawek. Zebrane plony były często przewożone do Odessy w celu szerszej dystrybucji na rynkach rolnych[5]. Mniej więcej po upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku, populacja we wszystkich trzech wioskach spadła i w 2022 roku wynosiła około 150 osób; większość upraw i zbiorów truskawek została wstrzymana. To doprowadziło do tego, że Kinburn stał się Parkiem Narodowym na Ukrainie, zachowując pozostały ekosystem i dziką przyrodę, w szczególności unikalne pelikany kędzierzawe, które tam żyją[5]. Większość przychodów z kosy pochodziła z kempingów i turystów odwiedzających park narodowy przed inwazją rosyjską w 2022[5].
Inwazja rosyjska w 2022
[edytuj | edytuj kod]W przeciwieństwie do okolicznych regionów, kosa nie została zajęta przez siły rosyjskie na początku rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022, ale prawie cztery miesiące później 10 czerwca po napotkaniu tam oporu sił ukraińskich[6][7]. Rosyjska ofensywa była częściowo wspomagana przez konsekwentne bombardowanie ukraińskich zasobów morskich w Oczakowie w miesiącu poprzedzającym zdobycie miasta, co utrudniało Ukrainie zaopatrywanie stacjonujących tam oddziałów[6]. Zdobycie kosy było jednym z ostatnich zwycięstw wojsk rosyjskich na południowym froncie ukraińskim w wojnie[7].
W czasie okupacji rosyjskiej wojska wykorzystywały to miejsce do rozmieszczenia środków walki elektronicznej i koordynacji ostrzału prawego brzegu Dniepru i południowej Ukrainy[8]. Kosa była również wykorzystywana jako miejsce startu ataków rakietowych i artyleryjskich na kontrolowane przez Ukraińców pozycje w Oczakowie[9], południowym obwodzie mikołajowskim i na wybrzeżu Morza Czarnego[10][11]. Znajdował się tu co najmniej jeden skład amunicji do przechowywania używanego sprzętu[12] i potencjalnie centrum kontroli i szkolenia obsługi dronów bojowych[13]. Uważano też, że kosa jest dobrze ufortyfikowana przez Rosję betonowymi bunkrami[5].
Ukraińskie próby odbicia
[edytuj | edytuj kod]Przed wycofaniem się Rosjan z Chersonia
[edytuj | edytuj kod]Już w kwietniu, kiedy mierzeja była jeszcze pod kontrolą Ukrainy, agenci wywiadu Wielkiej Brytanii doradzali siłom ukraińskim na ziemi, aby „przeprowadziły rozpoznanie plaży” i zlokalizowały „dobre miejsca do lądowania” na mierzei w przypadku przyszłego kontrataku. Nie jest jasne, czy jakikolwiek rekonesans został przeprowadzony pod kontrolą Ukrainy, przy czym pierwszy odnotowany rekonesans miał miejsce pod okupacją rosyjską we wrześniu przez siły specjalne Ukrainy w łodziach hybrydowych[7]. 14 września próbowano przeprowadzić pierwszy ukraiński desant amfibijny, który ostatecznie nie zakończył się sukcesem. Następnego dnia po próbie lądowania zastępca szefa Chersońskiej Administracji Wojskowo-Cywilnej twierdził, że w ataku zginęło ponad 120 ukraińskich żołnierzy[14][15][16]. Ukraina nigdy nie potwierdziła tego lądowania, co doprowadziło do rozbieżnych relacji z różnych źródeł opisujących atak[14]. Ukraińskie ataki na mierzeję były jednak kontynuowane, a 19 września przeprowadzono udane uderzenie na rosyjskie zgrupowanie sprzętu[17], oraz na skład amunicji 26 września[12], które mogło być centrum kontroli i szkolenia obsługi dronów bojowych[13]. Niepotwierdzony raport o ataku twierdził, że uderzenia zabiły cztery tuziny rosyjskich żołnierzy i dwa tuziny irańskich trenerów instruujących Rosjan, jak używać dronów[13].
W październiku widziano, jak ostatni duży okręt ukraińskiej marynarki wojennej Jurij Ołefirenko ostrzeliwał rakietami siły rosyjskie na mierzei lub w jej pobliżu[7], a 25 października zniszczono kolejny skład amunicji[5].
Po wycofaniu się Rosjan z Chersonia
[edytuj | edytuj kod]Po wycofaniu się Rosjan z zachodniego brzegu Dniepru podczas 2022 ukraińskiej południowej kontrofensywy w dniu 11 listopada, wszystkie pozostałe okupowane przez Rosjan terytoria w obwodzie mikołajowskim z wyjątkiem Kosy Kinburskiej zostały odzyskane przez siły ukraińskie[18]. Oznaczało to, że choć Ukraina znów miała dostęp do ujścia Dniepru, żegluga na Morze Czarne nadal nie była możliwa[6][19]. Z korzyścią dla sił ukraińskich, rosyjski odwrót otworzył teren w pobliżu kosy dla ukraińskiego natarcia, co sprawiło, że Kinburn „znalazł się w zasięgu zmasowanej artylerii”[7]. W najbliższej odległości kosa znajduje się tylko 4 km od Oczakowa przez cieśninę między nimi[10]. Następnego dnia, 12 listopada, ukraińskie Dowództwo Operacyjne Południe oficjalnie ogłosiło zamiar odzyskania tego terytorium[5][7].
W nocy 13 listopada ukraińskie grupy desantowe podjęły próbę odbicia kosy z rąk sił rosyjskich, ale po krótkiej walce zakończyła się ona niepowodzeniem, przy czym do 21 listopada pojawiały się doniesienia o kolejnych ukraińskich atakach i rosyjskich umocnieniach w tym rejonie[20][21][22].
Ukraińskie działania wojskowe były kontynuowane pomimo rosyjskich umocnień i komplikacji pogodowych, ale Ukraina oficjalnie nie odzyskała żadnego obszaru. Ukraińscy i rosyjscy urzędnicy przyznali, że na mierzei wciąż trwają operacje wojskowe, a w grudniu i styczniu ukraińskie działania zwiadowcze nadal były prowadzone[23][24][25][26].
Wpływ na środowisko naturalne
[edytuj | edytuj kod]Rosyjska inwazja na Ukrainę w 2022 r. miała nie tylko destrukcyjny wpływ na mieszkańców zamieszkujących półwysep, ale także na unikalne rośliny i dzikie zwierzęta, takie jak gatunki chabrów Сentaurea breviceps i Сentaurea Paczoskii[27]. Według dyrektora ds. badań i polityki w brytyjskim Conflict and Environment Observatory Douga Weira, bomby i pochodzące z nich zanieczyszczenia zabiły okoliczne delfiny i spowodowały zagrożenie przesiąknięciem do piasku i gleby chemikaliów oraz na zajęcie terenu przez inwazyjne gatunki[28].
Fauna i flora
[edytuj | edytuj kod]Kosa kinburnska jest unikalnym, chronionym kompleksem przyrodniczym przyczyniającym się do rozwoju na naddnieprzańskich obszarach piaszczystych obszaru wegetacyjnego będącego połączeniem bujnej roślinności zielnej z lasem sosnowym i dębowym[29].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W Ukrainie to nie parki narodowe są najwyższą formą ochrony przyrody [online], wyborcza.pl [dostęp 2022-11-28] .
- ↑ a b Kinburn Spit: rest, photos, map [online], TripMustGoOn [dostęp 2022-11-13] (ang.).
- ↑ Kinburn Spit [online], www.encyclopediaofukraine.com [dostęp 2022-11-13] .
- ↑ (Край Ахілла і князя Святослава [online], НПП «Білобережжя Святослава» [dostęp 2022-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-15] (ukr.).).
- ↑ a b c d e f Why is Russia fortifying an environmentally sensitive Ukrainian peninsula of sand and lakes? [online], Daily Kos [dostęp 2023-01-24] .
- ↑ a b c Institute for the Study of War [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ a b c d e f David Axe , A Strategic Strip Of Sand. Rumors Of Ukrainian Raids. As Russian Forces Retreat, Keep An Eye On The Kinburn Spit. [online], Forbes [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Latest Developments in Ukraine: Nov. 16 [online], VOA [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Key Ukraine naval base unbowed despite Russian onslaught [online], France 24, 12 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ a b Institute for the Study of War [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Institute for the Study of War [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ a b Armed Forces of Ukraine eliminate 43 invaders, five ammo depots in south [online], www.ukrinform.net [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ a b c RUSSIAN OFFENSIVE CAMPAIGN ASSESSMENT, SEPTEMBER 26 [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ a b Institute for the Study of War [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Matthew Roscoe , Kherson deputy head warns Ukraine Kinburn Spit is impenetrable as counteroffensive continues [online], Euro Weekly News, 15 września 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Russia-Ukraine war latest news: what we know on day 204 of the invasion [online], the Guardian, 15 września 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Ukraine’s Armed Forces strike enemy base on Kinburn Spit [online], www.ukrinform.net [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ r, Why is Russia fortifying an environmentally sensitive Ukrainian peninsula of sand and lakes? [online]
- ↑ Mansur Mirovalev , Russia’s Kherson retreat marks tectonic shift in Ukraine war [online], www.aljazeera.com [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ David Axe , The Zaporizhzhia Left Hook: How The Ukrainian Army Could Get Behind The Dnipro River And Roll Up Thousands Of Russian Troops [online], Forbes [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Ukraine destroys Russian „base point” at Kinburn Spit: Report [online], Newsweek, 18 listopada 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Ukraine’s operation to liberate Kinburn Spit continues – Humeniuk [online], www.ukrinform.net [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , LIVE: Day 319 of Russian aggression against Ukraine [online], tvpworld.com [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Latest Developments in Ukraine: Dec. 7 [online], VOA [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Ukrainian forces strike Russian HQ in Kherson region, kill over 30 invaders, destroy two tanks [online], www.ukrinform.net [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Institute for the Study of War [online], Institute for the Study of War [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Unique plants in the south of Ukraine may become extinct because of the war [online], Uacrisis.org, 23 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ Dead dolphins: how nature became another casualty of the Ukraine war [online], the Guardian, 7 czerwca 2022 [dostęp 2023-01-24] (ang.).
- ↑ S.R. Grineveckij , I.S. Zonn , S.S., Černomorskaja ėnciklopedija, Moskwa: Meždunarodnye Otnošenija, 2006, ISBN 5-7133-1273-9, OCLC 71352222 [dostęp 2022-11-13] .