Korośnica
49°24′18″N 23°46′43″E/49,405000 23,778611 Kościół (dawniej kalwiński) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,37 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
380 3244 |
| Kod pocztowy |
82150 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°24′18″N 23°46′43″E/49,405000 23,778611
| |
Korośnica (ukr. Коросниця, Korosnycia; hist. Josefsberg) – wieś na Ukrainie w rejonie drohobyckim należącym do obwodu lwowskiego.
Miejscowość Josefsberg została założona w dobrach kameralnych drohobyckich, na ziemiach zlikwidowanego wcześniej monasteru bazylianów w Letni, w procesie kolonizacji józefińskiej przez osadników niemieckich (zobacz: Niemcy galicyjscy) wyznania reformowanego (helweckiego) w 1784[1]. Kolonię lokowano na planie prostokąta podzielonego na regularne osiem pól[2]. Nazwa kolonii oznaczała w języku niemieckim Górę Józefa i została nadana na cześć Józefa II. Na mocy patentu tolerancyjnego zawiązał się tu zbór kalwiński (parafia) zrzeszający ewangelików reformowanych z tej i pobliskich miejscowości (kolonii). W okresie międzywojennym miejscowość należała do Polski. 3 grudnia 1938 roku zmieniono nazwę Josefsberg na Korośnica[3]. W styczniu 1940 miejscowa ludność niemiecka została stąd wysiedlona w ramach akcji Heim ins Reich. Ich miejsce zajęła ludność ukraińska.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk Lepucki: Działalność kolonizacyjna Marii Teresy i Józefa II w Galicji 1772-1790 : z 9 tablicami i mapą. Lwów: Kasa im. J. Mianowskiego, 1938, s. 163-165.
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Ukraińskie Karpaty i Podkarpacie. Część zachodnia.. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2013, s. 80, 212. ISBN 978-83-62460-31-1.
- ↑ M.P. 1938 nr 277 poz. 653 Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 listopada 1938 r. o ustaleniu nazw niektórych miejscowości w powiecie rawskim, bóbreckim i dobromilskim w województwie lwowskim
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Korośnica, kol., powiat drohobycki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 415.
- Korośnica na stronie Rady Najwyższej Ukrainy