Przejdź do zawartości

Konstanty Borozdin

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Borozdin
major uzbrojenia major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1897
Wiazniki gub. włodzimierska

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 1918–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Techniczny Uzbrojenia

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Konstanty Borozdin (ur. 31 maja 1897 we Wiaźnikach, gub. włodzimierska, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major uzbrojenia inżynier Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Marii z d. Makarów[1]. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej, uzyskał tytuł inżyniera[1]. Był wyznania prawosławnego[2]. Od 19 sierpnia 1916 do 12 kwietnia 1917, w stopniu chorążego, służył w rosyjskim 66 Zapasowym Pułku Piechoty[2].

Uczestnik wojny 1918–1921[1]. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1924 w kadrze 30 pułku artylerii polowej – odkomenderowany na studia na Politechnikę Lwowską[3]. W sierpniu 1924 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr VII i przydziałem do Zbrojowni nr 3 w Poznaniu na stanowisko kierownika warsztatu mechanicznego[4][5][6]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 19. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 w Departamencie Wojskowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu, następnie w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[7]. 27 czerwca 1935 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[8]. Od 1938 był w komitecie redakcyjnym Przeglądu Wojsk Pancernych. W marcu 1939 pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia na stanowisku kierownika referatu broni maszynowej Oddziału Broni Małokalibrowej[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[12]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3410[13][14]. Przy zwłokach Konstantego Borozdina zostały odnalezione: leg. ofic., listy oraz pocztówki[15]. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 1940[1] i liście PCK (AM) 3410.

Konstanty Borozdin był żonaty z Ireną z Welerów, z którą miał dwóch synów[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21][22][23].

Został uhonorowany Dębem Pamięci posadzonym przez Starostwo Powiatowe w Łasku, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 49.
  2. ↑ a b Памяти героев ↓.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 773, 824.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 491.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1228, 1240, 1247.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443, 507.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 299, 847.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 501.
  10. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
  11. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  12. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
  13. ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 255 [dostęp 2024-12-18] (niem.).
  14. ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-03].
  15. ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 18 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-12-15] (pol.).
  16. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 354.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443.
  18. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 11 [dostęp 2024-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  19. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  20. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  21. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  22. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  23. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konstanty_Borozdin&oldid=75572116”