Kodeks Euryka
Kodeks Euryka (łac. Codex Euricianus[1]) – pierwszy zbiór prawa zwyczajowego Wizygotów, najstarszy ze znanych spisów praw szczepowych germańskich, określanych ogólną nazwą Leges Barbarorum[1]. Wydany został najprawdopodobniej około 475 przez króla Euryka[1][2]. Zgodnie z zasadą osobowości prawa obowiązywał etnicznych Wizygotów, lecz przed 506 mogły być też podejmowane próby narzucenia go ludności pochodzenia rzymskiego[1].
Prawo w kodeksie Euryka zawierało elementy pochodzenia rzymskiego. Należały do nich m.in.: dziedziczenie testamentowe i wykorzystanie dokumentu w procesie sądowym[1].
Kodeks zachował się jedynie częściowo na palimpseście, na którym nadpisano traktat św. Hieronima De viru illustribus[2][3]. Miał wpływ na inne prawa germańskie m.in.: Bawarów, Burgundów i Alamanów[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Andrzej Dziadzio, Powszechna historia prawa, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 50–51, ISBN 978-83-01-21346-6.
- ↑ a b Thomas Faulkner, Euric, Code of (Codex Euricianus), [w:] The Oxford Dictionary of Late Antiquity, 2018, ISBN 978-0-19-174445-7 [dostęp 2024-01-05] (ang.).
- ↑ Paris (France) Bibliothèque Nationale Lat. 12161 Bibliotheca Legum (dostęp: 05-01-2024)
- ↑ Karol Koranyi, Powszechna historia prawa, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 27, 56, ISBN 83-01-02384-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- B. Lesiński, W. Rozwadowski, Historia prawa sądowego. Zarys wykładu, Wyd. Ars boni et aequi, Poznań 2007, ISBN 978-83-60550-07-6