Przejdź do zawartości

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Starych Babicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zabytek: nr rej. 1001/374 z 10.03.1962[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Stare Babice

Adres

ul. Rynek

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Stare Babice
Mapa konturowa gminy Stare Babice, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego
Mapa konturowa powiatu warszawskiego zachodniego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia52°15′04,6″N 20°50′29,3″E/52,251278 20,841472

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem w dekanacie laseckim archidiecezji warszawskiej.

Pierwotnie była to murowana świątynia ufundowana przez kanclerza koronnego Jana Sebastiana Szembeka. Zaprojektowana została przez architekta Karola Baya. Kościół posiadał jedną nawę i reprezentował styl barokowy. Efektowna fasada została zwieńczona półkolistym szczytem. Świątynia została konsekrowana w dniu 24 listopada 1754 roku przez biskupa inflanckiego Antoniego Kazimierza Ostrowskiego. Później Kościół został przebudowany w latach 1889−1902 przez znakomitego warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Rozebrane zostały zakrystia i prezbiterium, dobudowane zostały dwie nawy boczne, co znacznie zwiększyło rozmiar budowli. Ostatnim dobudowanym elementem jest wieża wzniesiona w latach 20. XX wieku. Wnętrze świątyni jest skromne. Ze starej budowli został zachowany ołtarz umieszczony w kaplicy usytuowanej na lewo od prezbiterium. Dawniej pełnił funkcję ołtarza głównego. Nowy, większy ołtarz jest ozdobiony dwoma obrazami namalowanymi w XIX wieku[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2019-04-23].
  2. Tradycja Mazowsza. Powiat warszawski zachodni. Przewodnik subiektywny. Mazowieckie Obserwatorium Kultury. [dostęp 2019-04-23]. (pol.).