Przejdź do zawartości

Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie
Zabytek: nr rej. 130/Wlkp/A z dnia 15 maja 2003
kościół parafialny
Ilustracja
Widok od zachodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Skórzewo (województwo wielkopolskie)

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marcina i św. Wincentego

Wezwanie

św. Marcina i św. Wincentego

Wspomnienie liturgiczne

11 listopada, 22 stycznia

Położenie na mapie gminy Dopiewo
Mapa konturowa gminy Dopiewo, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie”
Ziemia52°23′30″N 16°47′28″E/52,391667 16,791111
Wnętrze
Tablica Stanisława Kozierowskiego
Grób ks. Landsberga

Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewierzymskokatolicki kościół parafialny, zlokalizowany w centrum Skórzewa. Został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 130/Wlkp/A w dniu 15 maja 2003.

Historia i architektura

[edytuj | edytuj kod]

Parafia w Skórzewie liczy około 700 lat (erekcja parafii – 1306). Tereny te pierwotnie należały do kościoła św. Marcina w Poznaniu, a lokalna świątynia była drewniana (ufundowana w 1300). W XV wieku powstał kościół ceglany (wtedy też dodano drugiego patrona – św. Wincentego), w XVII wieku zastąpiony nowym – późnogotyckim, z fundacji rodziny Grotów, z czasem (w XIX wieku) popadłym w stan ruiny.

W latach 1927–1929 zbudowano obecny obiekt, a inicjatorem jego powstania był ks. Stanisław Kozierowski – jeden ze współzałożycieli UAM (wówczas Wszechnicy Piastowskiej). Projekt stworzył Marian Andrzejewski. W okresie okupacji niemieckiej kościół zamieniono na magazyn wojskowy. Po II wojnie światowej konsekracji dokonał bp Franciszek Jedwabski (22 września 1953). W 1976 namalowano polichromię. W styczniu 2007 huragan zerwał część dachu świątyni (uszkodzenia te następnie naprawiono).

Kościół wybudowany na planie krzyża, długi na 45 m, szeroki na 20 m. Charakterystyczna wieża, widoczna z wielu punktów Poznania i okolic, liczy 45 metrów wysokości. Ołtarz (1775) pochodzi z kościoła franciszkańskiego w Woźnikach. Jeden z dzwonów odlano w 1543. Wyryto na nim łaciński napis: O Rex Gloriae veni cum Pace. Świątynia charakteryzuje się dobrą akustyką – odbywały się tutaj m.in. koncerty w ramach Międzynarodowego Festiwalu Chórów Chłopięcych. Występował to też Chór Męski ''Arion''.

Osoby związane z kościołem

[edytuj | edytuj kod]

Tablice pamiątkowe

[edytuj | edytuj kod]

Na elewacji zewnętrznej:

  • ku czci Stanisława Kozierowskiego (1874–1949, tutejszego proboszcza w latach 1910–1929) w setną rocznicę objęcia parafii – 1 maja 2010,
  • ku czci Józefa Molskiego (19.3.1896–19.8.1942), proboszcza skórzewskiego w latach 1929–1942, zamordowanego w obozie Dachau,
  • o treści Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu R.P.1927 X.S.K.[1]

Cmentarz

[edytuj | edytuj kod]

Obok świątyni znajdują się pozostałości cmentarza przykościelnego z kilkoma starymi nagrobkami, m.in. proboszcza Edwarda Landsberga (15.11.1824–7.11.1894), małżeństwa Wierzbińskich, ks. A. Wróblewskiego (zm. 30.4.1838), czy ks. Józefa Cilskiego (w Skórzewie w latach 1838–1868, żeliwny krzyż).

Oprócz tego w Skórzewie znajduje się drugi cmentarz – przy ul. Kolejowej, z modernistyczną kaplicą przedpogrzebową pw. Chrystusa Króla i dużym grobowcem rodziny Freudenreichów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. X.S.K. – Xiądz Stanisław Kozierowski.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Podmiejska parafia – dostęp 17.05.2011
  • tablice informacyjne, pamiątkowe i napisy nagrobne in situ