Kościół św. Idziego w Modrzu

Kościół św. Idziego w Modrzu
	nr rej. 750/Wlkp/A z dnia 21 grudnia 1932 i 5 czerwca 2009
	kościół parafialny
	; widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Modrze
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Idziego w Modrzu
Wezwanie	św. Idziego
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1784
Data zakończenia budowy	1936
Dane świątyni
Styl	barok, neobarok
Architekt	Marian Andrzejewski
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie gminy Stęszew Kościół św. Idziego w Modrzu
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Idziego w Modrzu
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół św. Idziego w Modrzu
	Położenie na mapie powiatu poznańskiego Kościół św. Idziego w Modrzu
	52°12′56″N 16°37′56″E/52,215556 16,632222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Idziego w Modrzu – rzymskokatolicki kościół parafialny we wsi Modrze, w gminie Stęszew, w powiecie poznańskim, w województwie wielkopolskim. Należy do dekanatu stęszewskiego.

Obecny kościół został wybudowany w 1936 roku w stylu neobarokowym według projektu architekta Mariana Andrzejewskiego. Zachowało się jednak wiele elementów z poprzedniej świątyni, wybudowanej w stylu barokowym w 1784 roku przez ówczesnego proboszcza, profesora w poznańskiej Akademii Lubrańskiego - Jerzego Chudzickiego. Są to: orientowane prezbiterium, będące obecnie przedsionkiem nowego, kruchta z lożami na piętrze i otwartymi do wnętrza arkadami, oraz boczny ołtarz, który był do 1936 roku głównym, złożony z fragmentów z 1 i 2 połowy XVIII stulecia. W nowym ołtarzu znajdują się dwie barokowe rzeźby biskupów. W budowli można zobaczyć cenne dzieła, m.in.: "Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa", kopia obrazu Szymona Czechowicza znajdującego się w ołtarzu głównym kolegiaty Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu z XVIII/XIX wieku, "Św. Piotr" dzieło z XVIII stulecia, oraz relikwiarzyk św. Jakuba w stylu regencji z XVIII stulecia. Zachowały się również: nagrobek Antonelli z Zakrzewskich Potockiej, kasztelanowej rogozińskiej z 1815 roku, a także wmurowane w zewnętrzną elewację świątyni, epitafium Józefy z Potockich, Voto Kwileckiej, Voto generałowej Mojaczewskiej z herbami Pilawa i Poraj z 1821 roku, oraz płyty nagrobne proboszczów ks. Marcina Apolinarskiego (1758) i ks. Jana Lerskiego (1840)^[2].

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego. [dostęp 2012-01-09].
↑ Historia parafii pw. Św. Idziego w Modrzu. Parafia św. Idziego w Modrzu. [dostęp 2013-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-27)]. (pol.).

[1] Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego. [dostęp 2012-01-09].

[2] Historia parafii pw. Św. Idziego w Modrzu. Parafia św. Idziego w Modrzu. [dostęp 2013-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-27)]. (pol.).

[1]

[2]