Klasyczny pomór świń

	Informacje w projektach siostrzanych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Klasyczny pomór świń (łac. Pestis clasica suum, ang. classical swine fever – CSF) – zaraźliwa, zakaźna choroba wirusowa świń domowych i dzików cechująca się wybroczynowością.

Wywołuje go wirus RNA z rodziny Flaviviridae, rodzaj Pestivirus, podobny do BVD-MD, BDV. Od 1994 r. Polska jest uznawana za kraj wolny od klasycznego pomoru świń, występuje on jeszcze w Niemczech, Francji, Rosji i innych krajach stanowiąc poważny problem ekonomiczny.

We wrześniu 2018 roku klasyczny pomór świń pojawił się w Japonii. Był to pierwszy przypadek choroby w tym państwie od 1992 roku^[1].

Rezerwuarem są dziki, świnie i dzikie świnie afrykańskie. Źródłem zakażenia są najczęściej zwierzęta chore, bezobjawowi nosiciele a także pośrednio ptaki, sprzęt inseminacyjny, zakażona woda, pokarm, odchody^[2], zarażają się również płody w macicy. Wirus namnaża się w migdałkach, następuje wiremia, atakuje tkanki limfatyczne i szpik powodując immunosupresję, leukopenię, trombocytopenię. Śmiertelność przy postaci ostrej zbliża się do 100%; ozdrowieńcy zyskują trwałą odporność.

Postacie choroby

Typowa
- po inkubacji 2-4 dni silna gorączka, chorują niemal wszystkie zwierzęta w stadzie
- zapalenie spojówek, wybroczyny na skórze zwłaszcza podbrzusza i wewnętrznych stron kończyn, wymioty i biegunka
- niedowłady i porażenia
Przewlekła
- wyniszczenie, niedokrwistość
- śmierć po kilku tygodniach, miesiącach
Atypowa
- ronienia
- rodzenie prosiąt z objawami nerwowymi (niedorozwój móżdżku)

Zmiany anatomopatologiczne:

wybroczyny na skórze, na nagłośni, w pęcherzu moczowym, nerkach
„butony” w jelicie (rzekomobłoniaste zapalenie jelit cienkich)
zawały brzeżne w śledzionie

Zwalczanie

Choroba zwalczana z urzędu, obowiązek poinformowania powiatowego lekarza weterynarii. Zakaz szczepień, ścisła izolacja i wybijanie sztuk zakażonych, podejrzanych o zakażenie i o chorobę, dezynfekcja^[3]. Utylizować należy również skażone produkty żywnościowe, bowiem mrożone mięso dzika może stanowić źródło zakażenia przez blisko rok, zaś solone jelita przez od 3 do 5 miesięcy. W przypadku trucheł wirusy dezaktywują się po blisko 2–3 dniach, jedynie w szpiku kości długich wirulencja utrzymuje się przez ponad 15 dni^[2].

Zobacz też

afrykański pomór świń (łac. Pestis africana suum, ang. African Swine Fever – ASF)

Bibliografia

Zygmunt Pejsak, Choroby świń.

Przypisy

↑ MojaRola.pl, Klasyczny pomór świń po 26 latach ponownie pojawił się w Japonii [online], 15 września 2018 [dostęp 2018-09-16] (pol.).
↑ ^a ^b Rajský Dusan, Forejtek Pavel, Hanzal Vladimi: Atlas patologii dzikich zwierząt. Janiszewski Paweł, Bojko Alicja (tłum.). Warszawa: Oikos, 2014/2016, s. 28. ISBN 978-83-648-4301-3.
↑ Dz.U. z 2023 r. poz. 1075

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] MojaRola.pl, Klasyczny pomór świń po 26 latach ponownie pojawił się w Japonii [online], 15 września 2018 [dostęp 2018-09-16] (pol.).

[pzlp-2] Rajský Dusan, Forejtek Pavel, Hanzal Vladimi: Atlas patologii dzikich zwierząt. Janiszewski Paweł, Bojko Alicja (tłum.). Warszawa: Oikos, 2014/2016, s. 28. ISBN 978-83-648-4301-3.

[3] Dz.U. z 2023 r. poz. 1075

[1]

[2]

[3]