Przejdź do zawartości

Kinsekibun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odnaleziona w mieście Nara brązowa tabliczka nagrobna Ō no Yasumaro, uznana oficjalnie w Japonii za „ważny zabytek kultury” (jūyō bunkazai 重要文化財)

Kinsekibun (jap. 金石文; dosł. napisy w metalu i kamieniu)japońskie inskrypcje ryte lub kute w metalu bądź kamieniu, odlewane z metalu, ewentualnie pisane tuszem, uważane za szczególnie wartościowe źródło historyczne, służące do badania japońskiej starożytności.

Typy inskrypcji i przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się dwa rodzaje napisów w zależności od bezpośredniego związku z przedmiotem, na którym je umieszczono:

  • inskrypcje przekazujące określoną treść, upamiętniające osobę lub wydarzenie, np. na pomnikach czy tabliczkach nagrobnych (tutaj właśnie włącza się niekiedy napisy tuszem na ceramice czy drewnianych mokkanach)
  • inskrypcje wskazujące autora czy datę wykonania przedmiotu, np. na mieczach, lustrach brązowych, rzeźbach, dzwonach, pojemnikach na dokumenty bądź sutry itp.

Najwcześniejsze odnalezione kinsekibun, które zostały wykonane w Japonii, datowane są na V w. n.e., choć poprzedzają je artefakty importowane z Chin lub Korei. Za najstarsze przykłady uważa się napisy wykonane na następujących przedmiotach:

Tego typu inskrypcje kinsekibun zawierają najwcześniejsze przykłady man’yōgany, tj. użycia znaków chińskich do fonetycznego zapisu wyrazów japońskich (w tym wypadku jedynie nazw własnych, ponieważ całość napisów sporządzona jest w klasycznej chińszczyźnie).

Etapy odczytywania inskrypcji

[edytuj | edytuj kod]

Jolanta Tubielewicz wyróżniła trzy fazy odszyfrowywania napisów typu kinsekibun[1]:

  1. zabiegi przygotowawcze (oczyszczanie, sporządzanie odbitek, prześwietlanie)
  2. rekonstrukcja kształtu poszczególnych znaków oraz ich porównanie ze znakami z tej samej i z innych inskrypcji
  3. interpretacja napisu w kontekście danych archeologicznych i historycznych

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. Tubielewicz, Problemy epigrafiki japońskiej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]