Przejdź do zawartości

Kino „Kijów”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kino „Kijów”
Zabytek: nr rej. A-1461/M z 4 listopada 2016[1]
Ilustracja
Budynek w 2024 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

al. Z. Krasińskiego 34

Architekt

Witold Cęckiewicz
wnętrza:
Krystyna Zgud-Strachocka
Jerzy Chronowski
J. Kosiniak

Rozpoczęcie budowy

1962

Ukończenie budowy

6 listopada 1967

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kino „Kijów””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kino „Kijów””
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kino „Kijów””
Ziemia50°03′30,0″N 19°55′29,5″E/50,058333 19,924861
Strona internetowa

Kino „Kijów” – zabytkowe kino w Krakowie, w dzielnicy VII Zwierzyniec, przy alei Zygmunta Krasińskiego 34, na Półwsiu Zwierzynieckim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Budowę kina rozpoczęto w 1962. Budynek zaprojektował architekt Witold Cęckiewicz, a wnętrza Krystyna Zgud-Strachocka, Jerzy Chronowski i J. Kosiniak. Było to wówczas największe kino w Krakowie, z salą na 960 widzów i najnowocześniejsze w Polsce. Pierwsze kino szerokoformatowe, mogące wyświetlać filmy z taśm wszelkich formatów: 16, 35 oraz 70 mm, w stereofonicznej jakości dźwięku. Posiadało zakupiony w Danii wklęsły ekran o wymiarach 18,7 x 8,6 m[2].

Rozpoczęło działalność 6 listopada 1967 roku premierą filmu radzieckiego reżysera Siergieja Bondarczuka Wojna i pokój, będącego adaptacją powieści historycznej rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja pod tym samym tytułem[2].

W kinie odbywają się festiwale, mają miejsce polskie i światowe premiery filmowe, m.in. filmów Lista Schindlera (1994) i Pan Tadeusz (1999). Od 1968 do 1990 odbywał się w nim krakowski Festiwal Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych. Odbywa się w tym miejscu Krakowski Festiwal Filmowy.

Pojawienie się multipleksów w Polsce spowodowało odpływ widzów, co pociągnęło za sobą poważne problemy instytucji. Podczas rewitalizacji, w latach 2005-2008 jednosalowe kino zostało poddane przemianom. W ramach projektu realizowanego pod kierunkiem ówczesnego prezesa Tomasza Maciejowskiego, obok istniejącej dużej sali (na 828 miejsc) powstały sale studyjne na 31 i 37 widzów, kawiarnia filmowa i klub muzyczny, a dużą salę wyposażono w pierwszy wówczas w mieście projektor cyfrowy. Kino posiada także salę kameralną na 30 osób oraz salę klubową. W latach 2008–2019 działało pod nazwą „Kijów.Centrum”.

Budynek kina Kijów to arcydzieło architektury modernistycznej Krakowa[3]. Oryginalnie budynek z 1967 roku miał cienką, stalową stolarkę okienną (a nie beżową) i przezroczyste szyby (a nie przyciemniane) eksponujące największą, wewnętrzną mozaikę w Krakowie oraz własny neon. Na tylnej elewacji kina zachowała się barwna mozaika ceramiczna w stylu op-art[4].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2018-01-14].
  2. a b Kino Kijów zaprasza! Dziennik Polski 1967 nr 261 z 4 listopada s. 8
  3. Michał Wiśniewski, szlakmodernizmu.pl [online].
  4. T. Przemysław Szafer "Nowa architektura polska. Diariusz lat 1966-1970." Wydawnictwo Arkady 1972

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]