Przejdź do zawartości

Kell Brook

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ezekiel "Kell" Brook
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1986
Sheffield

Obywatelstwo

brytyjskie

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

43

Zwycięstwa

40

Przez nokauty

28

Porażki

3

  1. Bilans walk aktualny na 19 lutego 2022.
Strona internetowa

Ezekiel "Kell" Brook (ur. 3 maja 1986 roku w Sheffield) – brytyjski bokser, były mistrz świata organizacji IBF w wadze półśredniej.

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą zawodową walkę stoczył 17 września 2004 roku w rodzinnym Sheffield. Zwyciężył wówczas na punkty Petera Buckleya.

7 kwietnia 2007 roku na Millenium Stadium w Cardiff zmierzył się z mającym polskie korzenie Karlem Davidem. W pierwszej rundzie był liczony, ale ostatecznie wygrał walkę przez TKO w 3 rundzie.

12 marca 2010 roku stoczył walkę z Polakiem Krzysztofem Bieniasem. Stawką pojedynku był tytuł WBO Inter-Continental w wadze półśredniej, a bój odbył się w Liverpoolu. Brook zdominował walkę i wygrał przez TKO w szóstej rundzie.

18 września 2010 roku spotkał się z Michaelem Jenningsem, a stawką walki oprócz tytułu WBO Inter-Continental był pas mistrza Wielkiej Brytanii. Zwyciężył przez TKO w 5 rundzie.

25 czerwca 2011 roku zmierzył się z byłym mistrzem świata Lovemore Ndou. Wygrał tę walkę wysoko na punkty.

8 października 2011 roku zawalczył z kolejnym Polakiem, Rafałem Jackiewiczem. Tym razem stawką był pas WBA Inter-Continental. Walkę wygrał przez TKO w szóstej rundzie.[1]

Walka o mistrzostwo świata IBF

[edytuj | edytuj kod]

16 sierpnia 2014 roku w StubHub Centre w Kalifornii stanął z pozycji obowiązkowego pretendenta do walki o tytuł mistrza świata federacji IBF z broniącym pasa Shawnem Porterem. Walka miała bardzo wyrównany przebieg, ale po dwunastu rundach sędziowie wskazali jako zwycięzcę Brooka (116-112, 117-111, 114-114)[1].

28 marca 2015 roku stanął do pierwszej obrony tytułu z Rumunem Jo Jo Danem. Wygrał przez RTD w czwartej rundzie.

W drugiej obronie mistrzowskiego tytułu zmierzył się z rodakiem Frankie Gavinem, wygrywając przez TKO w szóstej rundzie.

26 marca 2016 roku w Sheffield zwyciężył przez TKO w drugiej rundzie z Kevinem Bizierem.

Walka z Gołowkinem i utrata tytułu

[edytuj | edytuj kod]

10 września 2016 roku zmierzył się w Londynie z Giennadijem Gołowkinem (35-0, 32 KO), a stawką walki były mistrzowskie pasy federacji WBC, IBF i IBO w wadze średniej. Przez pierwsze cztery rundy dzielnie stawiał opór faworyzowanemu rywalowi, ale po piątej rundzie został poddany przez swój narożnik ze względu na pogłębiającą się kontuzję oka[2].

27 maja 2017 roku zawalczył na stadionie Bramall Lane w Sheffield z obowiązkowym pretendentem do tytułu mistrza świata federacji IBF, Errolem Spence Jr (21-0, 18 KO). Był liczony zarówno w dziesiątej, jak i jedenastej rundzie, ostatecznie przegrywając przez TKO w 11 rundzie. Do momentu przerwania sędziowie punktowali walkę 92-97, 94-94, 93-96 na korzyść jego rywala[3].

14 listopada 2020 w Las Vegas w walce o tytuł mistrza świata, przegrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie z Terence m Crawfordem (37-0, 28 KO).

19 lutego 2022 w Manchesterze zwyciężył przez TKO w 6. rundzie z Amirem Khanem (34-6, 21 KO)[4].

Problemy zdrowotne

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2014 roku podczas wakacji na Teneryfie został zaatakowany nożem w udo. Po operacji powrócił do pełnej sprawności[5].

W wyniku walki z Gennadijem Gołowkinem doznał urazu prawego oczodołu, który groził mu utratą wzroku[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Redakcja, BROOK NIEZNACZNIE LEPSZY OD PORTERA [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].
  2. Gołowkin rozbił kolejnego rywala! Brook miał swoje momenty (WIDEO), „Polsat Sport” [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  3. INTERIA.PL, Errol Spence Jr zrzucił Kella Brooka z tronu IBF [online] [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  4. SĘDZIA PRZERYWA MĘCZARNIE KHANA W SZÓSTEJ RUNDZIE [online], Bokser.org [dostęp 2022-02-20].
  5. Redakcja, KELL BROOK JUŻ NIE WRÓCI W TYM ROKU PO ATAKU NOŻEM [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].
  6. BROOK: PAMIĘTAŁEM O SŁOWACH CHIRURGA, ŻE MOGŁEM OŚLEPNĄĆ [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].