Kazimierz Pogorzelski
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1939 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
w trakcie konspiracji dowódca oddziału dywersji bojowej DB3, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Ludwik Pogorzelski ps. „Podkowiński”, „Rygiel” (ur. 28 marca 1916 w Warszawie, poległ 2 sierpnia 1944 tamże) – żołnierz kampanii wrześniowej, ruchu oporu i powstania warszawskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Henryka Ignacego i Anny Heleny Szyling. Był siostrzeńcem gen. dyw. Antoniego Szylinga.
Od 1926 uczył się w Gimnazjum im Jana Zamojskiego, gdzie w 1933 otrzymał świadectwo dojrzałości. We wrześniu 1934 ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 32 Pułku Piechoty w Modlinie. Odbył praktyki w zakładach „Ursus”, na statku „Kościuszko” i w firmie „Renault” w Warszawie. Następnie od 1937 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Gdańsku. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Helania. 1 stycznia 1937 mianowany podporucznikiem rezerwy i przeniesiony do broni pancernej.
We wrześniu 1939 walczył w 3 Warszawskim Batalionie Pancernym. Na jesieni 1939 rozpoczął pracę konspiracyjną w pionie wojskowym organizacji „Pobudka”, która została scalona z AK. Następnie był oficerem odtwarzanego 3 batalionu pancernego VI Zgrupowania AK, pod dowództwem kpt. Stefana Golędzinowskiego „Golski”.
Od 1942 dowodził oddziałem Dywersji Bojowej w Śródmieściu („DB-3”, „Kedyw-3”). Jego oddział przeprowadził wiele akcji bojowych.
W momencie wybuchu powstania warszawskiego dowodził plutonem Oddziału Dywersji Bojowej 3, który jako pluton 1147 miał ochraniać sztab Obwodu Śródmieście AK ppłk Franciszka Pfeiffera „Radwana”. Oddział wszedł w skład Zgrupowania „Bartkiewicz”. Poległ 2 sierpnia 1944 roku na placu Małachowskiego. Na jego cześć pluton 1147 otrzymał imię: pluton „Rygla”. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 277-3-27)[1].
Odznaczenia i ordery
[edytuj | edytuj kod]- Rozkazem Dowódcy AK nr 524 z 27 sierpnia 1944 odznaczony pośmiertnie krzyżem Virtuti Militari i awansowany do stopnia kapitana.
- Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi - za zasługi na polu przemysły wojennego (12 października 1938)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER SZYLLING, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10] .
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 237, poz. 522
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bruliński E., 3 Batalion Pancerny AK „Golski”, Warszawa 1996, ISBN 83-906298-0-1.
- Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T. 2. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 153-154. ISBN 83-211-0758-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Biografia. wcislinski.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Oficerowie Armii Krajowej
- Polegli w powstaniu warszawskim
- Polscy korporanci
- Urodzeni w 1916
- Zmarli w 1944
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)