Przejdź do zawartości

Kazimierz Peszkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Peszkowski
Ilustracja
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1892
Ustrzyki Dolne

Data i miejsce śmierci

1952
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

Komenda Placu Płock

Stanowiska

komendant placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Oficer Orderu Korony Rumunii Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Mieczysław Peszkowski[a] (ur. 24 sierpnia 1892 w Ustrzykach Dolnych, zm. 1952 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 sierpnia 1892 w Ustrzykach Dolnych, w ówczesnym powiecie liskim Królestwa Galicji i Lodomerii[2], w rodzinie Mieczysława i Józefy z Osmólskich[3]. Był bratem Zdzisławy (1886–1947), Leopolda Konrada, ps. „Lwowiak” (1896–1974)[3], kawalera Orderu Virtuti Militari, oraz Józefa Władysława, ps. „Jastrzębski II” (1906–1988), podporucznika AK[4][5].

Uczęszczał do c. k. II Szkoły Realnej we Lwowie, a w latach 1913–1914 studiował w Szkole Politechnicznej we Lwowie[6]. Od 1912 był członkiem Polowych Drużyn Sokolich[6]. 29 sierpnia 1914 wraz z Polową Drużyną Sokoła przy Sokole „Macierzy” wyszedł ze Lwowa wraz z Legionem Wschodnim. 10 września 1914 w Krakowie wstąpił do Baonu Albina Fleszara ps. „Satyr”, z którym wyjechał do Piotrkowa, gdzie został przydzielony do II plutonu 2. szwadronu późniejszego 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich[6]. Od 3 lutego do 4 kwietnia 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego w Ostrołęce, który ukończył w stopniu kaprala z wynikiem dobrym. W pułku przebywał do 10 września 1917, a następnie został wcielony do armii austro-węgierskiej[6].

1 listopada 1918 w Krakowie wstąpił do dywizjonu rotmistrza Jabłońskiego[7]. 31 grudnia 1918 został ranny pod Czyszkami[8]. Do 25 marca 1919 leczył się w szpitalach w Przemyślu i Krakowie[7]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem kawalerii z równoczesnym przeniesieniem z 1 Brygady Kawalerii do 11 Pułku Ułanów[9]. W szeregach tego oddziału walczył na wojnie z bolszewikami, a po jej zakończeniu kontynuował służbę jako żołnierz zawodowy[10][11][12]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 336. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[13]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 42. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[14]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 13 Pułku Ułanów w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego[15][16]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[17]. W marcu 1930 został przeniesiony do 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku na stanowisko szefa taborów[18], a w maju 1932 przeniesiony na stanowisko komendanta placu Płock[19]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[20], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[21]. Od 1934 pracował jako radca w Ministerstwie Skarbu[22].

Wziął udział w powstaniu warszawskim[23]. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[24], nr jeniecki 101454. Po uwolnieniu z niewoli powrócił do kraju, ujawnił swoją przynależność do AK[25] i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[26]. W Oddziałowym Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach przechowywane są materiały operacyjne dotyczące Kazimierza Peszkowskiego „byłego majora w oddziale AK operującym w okolicach Lwowa w czasie II wojny światowej”.

Po wojnie był prześladowany przez UB. Jego brat Leopold Konrad po sfingowanym procesie spędził 10 lat w więzieniu. Zmarł na zawał serca w 1952 w Warszawie[5]. Pochowany na Cmentarzu Parafii Katedralnej św. Mikołaja w Bielsku-Białej (sektor 21-2-22)[27].

Od 24 lipca 1930 był mężem Marii z Olchowików (1905–1976), z którą miał syna Sławomira Teresę (1931–1992)[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Kazimierz III Peszkowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a mianowiecie Kazimierza I Peszkowskiego (ur. 22 lutego 1874 w Żółkwi, w rodzinie Marcelego i Róży z Niedzielskich), kapitana piechoty rezerwy 59 pp, 17 września 1932 odznaczonego Medalem Niepodległości i Kazimierza II Peszkowskiego (ur. 19 stycznia 1879 w Łańcucie), porucznika piechoty rezerwy 38 pp, inżyniera[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 237, 294, 470, 489, 621, 681, 1738.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-15].
  3. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-15].
  4. ↑ Powstańcze Biogramy - Władysław Peszkowski [online], www.1944.pl [dostęp 2022-01-03] (pol.).
  5. ↑ a b c Peszkowscy [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-01-03].
  6. ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości : Peszkowski Kazimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-08-16].
  7. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  9. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1148.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 254, 812.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 621, 681.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 561, 603.
  13. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 164.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 48.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 143.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 302, 343.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 211.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 108.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XV, XXI, 144, 467.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 135.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 282.
  22. ↑ a b M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353.
  23. ↑ Kazimierz Peszkowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-08-15].
  24. ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2021-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
  25. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-15].
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-15].
  27. ↑ Cmentarz Parafii Katedralnej św. Mikołaja w Bielsku-Białej - wyszukiwarka osób pochowanych [online], bielskokatedra.grobonet.com [dostęp 2022-01-03].
  28. ↑ Kolekcja ↓, s. 10.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 111.
  30. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 417.
  31. ↑ Soniński 1928 ↓, s. 36.
  32. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 144.
  34. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
  35. ↑ Uroczystość wręczenia przez Józefa Piłsudskiego odznaki „Za wierną służbę” [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-01-03].
  36. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 661.
  37. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 302.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 365.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Peszkowski&oldid=74683824”