Karol Prozor

Karol Prozor
	; Prozor
Rodzina	Prozorowie herbu własnego
Data urodzenia	1759
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1841 ; Chojniki
Ojciec	Józef Prozor
Matka	Felicjanna Niemirowicz-Szczytt
Żona	Ludwika Konstancja ks. Szuyska
	Odznaczenia

Karol Prozor herbu Prozor (ur. 1759 – zm. 1 listopada 1841 w Chojnikach) – członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812, członek Sztabu Generalnego Wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1792 roku^[1], oboźny wielki litewski, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1787 roku.

Najstarszy syn wojewody witebskiego Józefa i Felicjanny Niemirowicz-Szczytt, córki kasztelana mścisławskiego Józefa, brat Ignacego Kajetana.

Rodzicami chrzestnymi Józefa Prozora byli Karol Chrystian Wettyn, królewicz polski, książę kurlandzki, i Zofia z Niemirowiczów-Szczyttów Zabiełłowa - siostra matki. Chrzest odbył się w 1761 w czasie pobytu księcia Karola u Zofii i Antoniego Zabiełłów w ich rezydencji w Czerwonym Dworze^[2].

W 1785 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[3]. Zwolennik konstytucji 3 maja. Jeden z przywódców organizacji spiskowej przygotowującej wybuch powstania kościuszkowskiego. Przywódca insurekcji wileńskiej. Był zastępcą radcy w Radzie Najwyższej Narodowej. Po upadku powstania emigrował za granicę. Należał do Agencji.

W 1812 wszedł do Komisji Rządzącej Tymczasowej Litewskiej, w której objął resort skarbowy.

Odznaczony Orderem Orła Białego, w 1812 francuską Legią Honorową^[4].

Poślubił Ludwikę Konstancję ks. Szuyską.

Bibliografia

E. Orman, Karol Prozor, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVIII, Wrocław 1985–1986, s. 534.

Przypisy

↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 546.
↑ T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 192.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 238.

[1] Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 546.

[2] T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364

[3] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 192.

[4] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 238.

[1]

[2]

[3]

[4]