Przejdź do zawartości

Karol Czulak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Czulak
Ilustracja
podpułkownik taborów podpułkownik taborów
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1893
Bielsko

Data i miejsce śmierci

wrzesień 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1944

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

27 Dywizja Piechoty

Stanowiska

oficer taborowy dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
powstanie warszawskie

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Karol Czulak (ur. 27 lipca 1893 w Bielsku, zm. we wrześniu 1944 w Warszawie) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Armii Krajowej, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, powstaniec warszawski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 lipca 1893 w Bielsku, w rodzinie Józefa i Marii z Grabskich[a]. Był starszym bratem Wincentego (1896–1973), także legionisty i kawalera Krzyża Niepodległości[2]. Ukończył szkołę rolniczą w Kobiernicach i uzyskał dyplom agronoma[3].

W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został skierowany do 2 pułku ułanów. Uczestniczył w starciach pod Mołotkowem, Rarańczą, a następnie nad Styrem i Stochem, gdzie odniósł rany i został odznaczony Krzyżem Żelaznym[4]. W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 5 pułku ułanów[3]. 1 maja 1919 mianowany podporucznikiem. 13 sierpnia 1920 w składzie 1 szwadronu zapasowego taborów, wziął udział w Bitwie Warszawskiej. 27 sierpnia wyznaczony został na stanowisko dowódcy taborów 3 Dywizji Piechoty Legionów.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w służbie zawodowej. W 1922 awansował na kapitana. Brał udział w przewrocie majowym[4]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 2. lokatą w korpusie oficerów taborowych[5]. Pełnił wówczas służbę w Departamencie Artylerii MSWojsk.[6] W czerwcu 1930 został przeniesiony z Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendentury i Taborów do 1 szwadronu taborów w Warszawie na stanowisko dowódcy szwadronu[7]. We wrześniu tego roku, po przeprowadzonej reorganizacji, został wyznaczony na stanowisko komendanta kadry 1 dywizjonu taborów w Warszawie[8][9]. W grudniu 1932 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa służby taborowej w Dowództwie KOP w Warszawie[10]. W 1936 roku zorganizował Związek Górali Beskidu Zachodniego, organizację stawiającą za cel wychowanie patriotyczne młodzieży góralskiej; związek liczył ponad 200 członków[4]. Wiosną 1939 pełnił służbę w Dowództwie 27 Dywizji Piechoty w Kowlu na stanowisku oficera taborowego[11].

Wziął udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej, awansując w niej na stopień podpułkownika. Zginął w powstaniu warszawskim[3].

Żonaty z Marią z Sikorskich, z którą miał trzech synów: Janusza (ur. 1919), Bartłomieja (ur. 1920) i Zbigniewa (ur. 1922)[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karol Czulak 22 marca 1934 w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari podał, że urodził się 27 lipca 1893 w Bielsku[1]. Na stronie Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku podano, że urodził się 27 lipca lub w marcu 1893 w Międzybrodziu Lipnickim (obecnie Międzybrodzie Bialskie[2]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. a b Żołnierze Niepodległości : Czulak Karol. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-12-24].
  3. a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 29.
  4. a b c d Słownik biograficzny Żywiecczyzny 1995 ↓, s. 45.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 49.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 522.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283, 785.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 439.
  11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 275, 539.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 33.
  13. Polak (red.) 1991 ↓, s. 29, wg autora został odznaczony za walki pod Warszawą w 1920.
  14. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  15. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 275.
  17. Polak (red.) 1991 ↓, s. 29, tu podano, że był odznaczony Krzyżem Walecznych dwukrotnie.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 25.
  19. Kolekcja ↓, s. 9.
  20. Kolekcja ↓, s. 8, 9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]