Karol Bal

Karol Bal

Data i miejsce urodzenia	4 września 1934 Zamość
Data śmierci	31 maja 2022
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia polityki, historia etyki XIX i XX w
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Profesura	12 grudnia 1989
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
dyrektor Instytutu Filozofii UWr
Odznaczenia

Karol Bal (ur. 4 września 1934 w Zamościu, zm. 31 maja 2022) – polski filozof, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Wrocławskim.

Był uczniem Bronisława Baczki. Znawca klasycznej filozofii idealizmu niemieckiego i współczesnej filozofii niemieckiej. W latach 1992–2004 wiceprezydent Internationale Hegel-Gesellschaft, a w latach 2003–2006 członek Prezydium Komitetu Nauk Filozoficznych PAN w Wydziale I Nauk Społecznych PAN.

W roku 1990, z jego inicjatywy, powołano w ramach Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego Instytut Filozofii - jego dyrektorem był do 2004 roku.

W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Partyzanckim.

Jego prochy zostały złożone na cmentarzu w Czeladzi w grobowcu rodzinnym.

Najważniejsze prace

• Rozum i historia. Historiozofia Hegla wobec Oświecenia (1973);
• Recepcje i interpretacje marksizmu oraz jego teoretycznych źródeł w piśmiennictwie RFN (1968–1978) (1982);
• Wprowadzenie do etyki Kanta (1984);
• Hegel im Kontext der Wirkungsgeschichte: XVIII. Internationaler Hegel-Kongreß. Wrocław 1990 (red.; 1992);
• Kant i Hegel. Dwa szkice z dziejów niemieckiej myśli etycznej (1994);
• Aktualität der Vergangenheit (1997);
• Gadamer i Wrocław. Gadamer und Breslau (red.; 1997);
• Philosophie und Regionalität (1999);
• Hans-Georg Gadamer w „Zbliżeniach Polska-Niemcy. Annäherungen Polen-Deutschland” (red.; 2006).

Bibliografia

• Złota księga nauki polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków (pod redakcją Krzysztofa Pikonia), Wydawnictwo „Helion”, Gliwice 2001, s. 13