Karmnik rozesłany

Karmnik rozesłany
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	karmnik
Gatunek	karmnik rozesłany
	Nazwa systematyczna
	Sagina procumbens L.; Sp. pl. 1:128. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karmnik rozesłany (Sagina procumbens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej^[3]. W Polsce pospolity. Jest również uprawiany.

Morfologia

Pokrój: Jedna z mniejszych naszych roślin krajowych. Roślina darniowa tworząca zwarte kępy o wysokości kilku cm.

Łodyga: Pokładająca się, o długości do 10 cm. U nasady zakorzenia się.

Liście: Bardzo krótkie, wąskie, zakończone ością. Na brzegach orzęsione.

Kwiaty: Drobne, białe, o stępionych działkach. Składają się z kielicha, 4 działek, 4 płatków korony i 4 słupków. Wyrastają na szypułkach odgiętych na końcu. Płatki korony dużo krótsze od kielicha.
Owoc: Torebka dłuższa od kielicha.

Biologia i ekologia

Bylina, chamefit. Kwitnie od maja do września.
Siedlisko: wilgotne miejsca: przydrożne rowy, pola, brzegi wód, Jest chwastem w uprawach rolnych^[4].
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych podgat. S. procumbens subsp. procumbens to gatunek charakterystyczny dla Ass. Bryo-Saginetum procumbentis^[5].
Liczba chromosomów 2n=22.

Zastosowanie

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawia się zarówno formę typową, jak i odmiany, najczęściej kultywar ‘Aurea’ o żółtozielonych pędach. Dzięki swojej poduszkowatej formie roślina jest dekoracyjna przez cały czas. Odmiana ‘Aurea’ kwitnie mniej obficie od typowej formy, ale daje ciekawe zestawienia kolorystyczne z innymi roślinami. Nadaje się do ogrodów skalnych i do obsadzania murków. Wymaga stałej wilgotności i podlewania, gdy gleba jest zbyt sucha.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
↑ Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 96, 104.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

[4] Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 96, 104.

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]