Karliczka
Zapornia pusilla[1] | |||
(Pallas, 1776) | |||
Podgatunek Z. p. palustris | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
karliczka zwyczajna | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
letnie lęgowiska występuje przez cały rok zimowiska |
Karliczka zwyczajna[4], karliczka (Zapornia pusilla) – gatunek małego ptaka wodnego z rodziny chruścieli (Rallidae), zamieszkujący Eurazję, Australazję i Afrykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Karliczka zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][5][6]:
- karliczka zwyczajna[4] (Zapornia pusilla intermedia) – Europa Południowa i południowa część Europy Środkowej, Azja Mniejsza, Maghreb oraz Etiopia, dorzecze Konga, Kenia oraz Angola, Namibia, RPA i Madagaskar. Do podgatunku tego wlicza się też wyróżnianą niegdyś populację Z. p. obscura zamieszkującą Madagaskar. Populacje europejskie wędrowne. Zimują w Afryce.
- Wyjątkowo zalatuje do Polski i wyjątkowo się gnieździ[7]. Do niedawna jedyny pewny przypadek gniazdowania miał miejsce w 1858 roku na Śląsku[8]. W XX wieku odnotowano w Polsce kilka stwierdzeń, ale nie zostały one potwierdzone[8]. Wzmiankowana w 1929 roku przez P. Münchberga obserwacja nad Wartą koło Trzebiszewa (woj. lubuskie) oraz stwierdzenie z kwietnia 1990 roku z Zakliczyna (woj. małopolskie) zostały w 2014 roku odrzucone przez Komisję Faunistyczną[9]. W maju 2021 roku nagrano głos karliczki na Stawach Przemkowskich w woj. dolnośląskim[10]. W czerwcu tego samego roku po raz pierwszy od 163 lat stwierdzono lęg na podmokłej łące w powiecie włodawskim na Lubelszczyźnie[8][10].
- karliczka azjatycka[4] (Zapornia pusilla pusilla) – Europa Wschodnia (od Dniestru) na wschód przez Azję Środkową do Azji Wschodniej – północnych Chin, Półwyspu Koreańskiego i Japonii, na południe po Iran i północne Indie, nieregularnie w Indonezji (Sumatra, północny Celebes). Zimuje w Indiach, Sri Lance, Indochinach, południowych Chinach i południowej Japonii, w Indonezji i na Filipinach.
- karliczka białogardła[4] (Zapornia pusilla mira) – Borneo
- Zapornia pusilla mayri – Nowa Gwinea
- karliczka australijska[4] (Zapornia pusilla palustris) – Nowa Gwinea, Australia i Tasmania
- Zapornia pusilla affinis – Nowa Zelandia i Wyspy Chatham
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Wygląd
- Samiec ma wierzch ciała zielonobrązowy z czarnymi plamkami. Boki głowy, szyję bez karku i pierś szaropopielate. Boki, brzuch i pokrywy podogonowe poprzecznie pręgowane w biało-czarnobrązowe pasy. Nogi różowe, cieliste lub lekko zielonkawe. Samica podobna do samca, lecz o wyraźnie bledszym spodzie ciała. Poszczególne podgatunki różnią się nieco między sobą: Z. p. intermedia jest największy, a pas prążkowania z brzucha sięga mu najbliżej piersi. Z. p. palustris jest mały i bledszy, Z. p. mira ma natomiast białe podgardle i pierś.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 16–20 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 23–37 cm
masa ciała ok. 40–55 g
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
- Jest to gatunek o bardzo wąskiej tolerancji na zmiany środowiska. Żyje wyłącznie na leżących w pobliżu wody, okresowo zalewanych łąkach porośniętych turzycami.
- Gniazdo
- Na ziemi, w pobliżu wody na niewielkim, niezalewanym wzniesieniu lub wysokiej kępie roślin.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden (prawdopodobnie) lęg, składając w maju–lipcu (Europa), kwietniu–czerwcu (Północna Afryka), maju–sierpniu (Japonia), wrześniu–styczniu (Australia) lub tuż po porze deszczowej (strefa klimatów gorących) 4 do 11 jaj.
- Wysiadywanie, pisklęta
- Jaja wysiadywane przez okres 16 do 20 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta usamodzielniają się po 6 tygodniach.
- Pożywienie
- Owady i w niewielkim stopniu zielone części roślin.
Status, zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje karliczkę za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji wstępnie szacuje się na 0,5–1,0 miliona dorosłych osobników. Organizacja BirdLife International w 2015 roku szacowała liczebność populacji europejskiej na 980–1400 tokujących samców. Ogólny trend liczebności populacji nie jest znany[3].
Zagrożeniem dla tego gatunku jest utrata i degradacja naturalnych siedlisk. Dużą śmiertelność w trakcie migracji powodują zderzenia z liniami energetycznymi i słupami wysokiego napięcia[3].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[11], jednak zgodnie z Polską czerwoną księgą zwierząt jest uznana za gatunek zanikły[12].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Porzana pusilla, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-21] (ang.).
- ↑ a b Taylor, B., Kirwan, G.M. & Christie, D.A.: Baillon's Crake (Zapornia pusilla). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ a b c Zapornia pusilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and coots (wersja: 2022-08-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-01-09].
- ↑ Frank Gill, David Donsker (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-10-18]. (ang.).
- ↑ D. Lepage: karliczka Zapornia pusilla (Pallas, 1776). [w:] Avibase - Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2019-10-18]. (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2021. [dostęp 2023-01-09].
- ↑ a b c M. Kołodziejczyk, R. Mikusek, M. Polak, J. Jedlikowski. Pierwsze stwierdzenie lęgu karliczki Zapornia pusilla w Polsce po ponad 160 latach. „Ornis Polonica”. 62, s. 339–352, 2021.
- ↑ Komisja Faunistyczna. Rewizja współczesnych i historycznych stwierdzeń rzadkich ptaków w Polsce. „Ornis Polonica”. 55, s. 115–134, 2014.
- ↑ a b wynik wyszukiwania: Porzana pusilla. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2023-01-09]. (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
- ↑ Polska Czerwona Księga Zwierząt - Kręgowce [online], wildpoland.prv.pl [dostęp 2021-12-09] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).