Przejdź do zawartości

Karl von Bülow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl von Bülow
Ilustracja
feldmarszałek feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1846
Berlin

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 1921
Berlin

Przebieg służby
Lata służby

1864–1918

Siły zbrojne

Armia Pruska
Armia Cesarstwa Niemieckiego

Stanowiska

dowódca 2 Armii

Główne wojny i bitwy

wojna prusko-austriacka,
wojna francusko-pruska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Orła Czarnego (Prusy) Komandor Orderu Marii Teresy Order Domowy Hohenzollernów Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria) Order Alberta (Saksonia) Komandor Orderu Leopolda (Belgia) Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO) Wielki Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Miecza (Szwecja) Krzyż Wielki Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Hanzeatycki Hamburski Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie)

Karl Wilhelm Paul von Bülow (ur. 24 marca 1846 w Berlinie, zm. 31 sierpnia 1921 tamże) – niemiecki feldmarszałek. Dowódca 2 Armii niemieckiej podczas I wojny światowej.

Początki kariery wojskowej

[edytuj | edytuj kod]

W 1864 wcielony do 2 gwardyjskiego pułku piechoty. W 1866 mianowany do stopnia podporucznika. Uczestnik wojny prusko-austriackiej w 1866, a także wojny francusko-pruskiej 1870–1871. Od 1872 adiutant Inspektora Piechoty szkolnictwa wojskowego. W latach 1877–1884 i 1885–1890 służył w Sztabie Generalnym. W 1884 dowódca kompanii w 96 pułku piechoty. Od 1890 szef sztabu korpusu gwardyjskiego, a od 1894 dowódca 4 gwardyjskiego pułku piechoty. Od 1897 dyrektor Departamentu Centralnego Ministerstwa Wojny. Od 1901 dowódca 2 gwardyjskiej Dywizji Piechoty. Od 1902 generał kwatermistrz. W latach 1903–1912 dowódca 3 Korpusu Armijnego (KA). Od 1913 generał pułkownik, generalny inspektor 2 Inspekcji Armijnej.

I wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

W czasie mobilizacji przed I wojną światową 2 sierpnia 1914 wyznaczony na dowódcę 2 Armii (na którą składały się 7, 9 i 10 Korpus Armijny, 7 i 10 Korpus Rezerwowy, 2 dywizje Landwery – razem 260 tys. żołnierzy i 848 dział), która była rozwijana w rejonie AkwizgranMalmedyEuskirchenBlankenheim.

4 sierpnia 1914 armia Bülowa bez wypowiedzenia wojny wtargnęła na terytorium Belgii i nacierała na twierdzę Liège, siły której osłaniały przeprawy na rzece Moza. Bülow zmuszony był rzucić do szturmu twierdzy siły oddziału wydzielonego pod dowództwem gen. O. von Emmicha. W związku z początkowym brakiem powodzenia szturmu Liège Bülow skierował dodatkowo siły 3 Korpusu gen. K. von Einema. Twierdza Liège kapitulowała 16 sierpnia 1914.

Następnie armia gen. Bülowa otrzymała zadanie nacierać lewym skrzydłem na północ od Namur i zdobyć broniącą miasta twierdzę. Po 3-dniowym ataku twierdza Namur została zdobyta, za co gen. Karl von Bülow odznaczony został orderem Pour le Mérite. W przygranicznych walkach Bülow odniósł także kilka znaczących zwycięstw nad 5 Armią Francuską, m.in. w bitwie pod Charleroi (23–24 sierpnia 1914). 30 sierpnia 1914 jego wojska ponownie pokonały francuską 5 Armię w bitwie pod Guise – Saint Quentin.

W czasie bitwy nad Marną armia Bülowa znalazła się w ciężkiej sytuacji w związku z przerzutem 3 i 9 korpusu 1 Armii gen. von Klucka nad rzekę Ourcq. Prawe skrzydło armii Bülowa zostało odkryte i powstała luka, w którą mogły wejść Armia Brytyjska i 5 Armia Francuska. W tej sytuacji, w związku z brakiem rezerw na prawym skrzydle, Bülow 7 września wycofał prawoskrzydłowe jednostki w rejon miasta Montmirail i na północny zachód od niego, czym powiększył lukę. 8 września w związku z zagrożeniem wejścia w lukę 5 Armii Francuskiej Bülow jeszcze raz wycofał prawe skrzydło, zwiększając lukę do 15 km, w końcu luka miała 35–40 km. szerokości. 9 września 1914 Armia Brytyjska i 5 Armia Francuska weszły klinem w lukę między 1 i 2 Armie Niemieckie. Przybyły na front emisariusz Sztabu Generalnego zmusił dowódców armii do podjęcia decyzji o wycofaniu. 10 września Bülow rozpoczął odwrót. To było przyczyną ogólnego wycofania wojsk niemieckich, chociaż odniosły one sukces operacyjny i taktyczny. 13 września 2 Armia zajęła pozycje obronne na północnym brzegu rzeki Vesle na wschód i na południowy wschód od miasta Reims.

W czasie walk nad rzeką Aisne (13–15 września) Bülow, dzięki pomocy podciągniętych rezerw, powstrzymał próbę ponownego natarcia wojsk francuskich. Później 2 Armia gen. Bülowa walczyła pod Arras (29 września – 9 października). W styczniu 1915 awansowany do stopnia feldmarszałka.

W marcu 1915 po doznanym zawale serca, skierowany do Niemiec na rekonwalescencję. 4 kwietnia 1915 został odwołany ze stanowiska dowódcy armii w związku z chorobą. W 1916 w dyspozycji naczelnego dowództwa.

Autor wspomnień Moje zapiski o natarciu na Marnie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • K.A. Zalleski. I mirowaja wojna. Prawitieli i wojennaczalniki. Wyd. Wecze Moskwa 2000.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]