Kapitan porucznik marynarki
Kapitan porucznik marynarki (kpt. por. mar.) – stopień oficerski w Marynarce Wojennej II RP w latach 1921-1924.
15 lutego 1921 roku Minister Spraw Wojskowych ustanowił nazwy stopni dla oficerów i szeregowych Marynarki Wojennej. Jednym ze stopni oficerskich był stopień kapitana porucznika marynarki, który odpowidał stopniowi kapitana w wojsku. Stopień kapitana porucznika marynarki posiadali oficerowie korpusu morskiego, korpusu rzeczno-brzegowego i korpusu technicznego. Oficer posiadający ten stopień był tytułowany „Panem Porucznikiem”. Oficer w stopniu kapitana porucznika marynarki był starszym od porucznika marynarki i młodszym od komandora podporucznika[1].
1 czerwca 1921 roku służbę czynną pełniło 28 oficerów Marynarki Wojennej w stopniu kapitana porucznika marynarki:
- w korpusie morskim:
- Adam Andrzejewski,
- Mieczysław Burhardt,
- Henryk Eibel, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą,
- Bolesław Filanowicz,
- Bolesław Gajewski,
- Stanisław Jan Gołębiowski,
- Zygmunt Herget,
- inż. Witold Jan Hubert, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą, z dniem 31 marca 1928 roku przeniesiony w stan spoczynku,
- Wacław Iwaszkiewicz,
- inż. Jan Józef Jeziorski,
- inż. Roman Kania,
- Jerzy Kłossowski, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą,
- Antoni Ledóchowski,
- Tadeusz Morgenstern-Podjazd, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 8. lokatą, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 2. lokatą,
- inż. Zygmunt Muszyński,
- Witold Nabrocki, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 5. lokatą,
- Eugeniusz Pławski,
- Jerzy Wojciech Rychłowski,
- Stefan Schmidt, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą,
- Aleksander Eugeniusz Seyk,
- Marian Wolbek, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą,
- w korpusie technicznym:
- inż. Alojzy Czesnowicki, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą,
- inż. Władysław Sakowicz, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą,
- inż. Franciszek Bomba, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1924 roku i 3. lokatą,
- Bolesław Mikułowski, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą,
- inż. Stanisław Kamieński, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 1. lokatą,
- w korpusie rzeczno-brzegowym:
- Kazimierz Zaleski, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą, 3 maja 1926 roku awansowany na komandora podporucznika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie technicznym,
- Bartłomiej Kusztyb, 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą,
[2].
23 sierpnia 1924 roku Minister Spraw Wojskowych przemianował z dniem 1 lipca 1924 roku na oficerów zawodowych niżej wymienionych kapitanów poruczników rezerwy:
- w Korpusie Morskim ze starszeństwem z 1 lipca 1919 roku:
- 1) Aleksandra Bartoszewicza-Stachowskiego z Dywizjonu Ćwiczebnego (1. lokata),
- 2) Ludwika Ciszewskiego z Dywizjonu Ćwiczebnego (2. lokata),
- 3) Arkadiusza Kisiel-Zahorańskiego z Dywizjonu Torpedowców (3. lokata),
- w Korpusie Rzeczno-Brzegowym ze starszeństwem z 1 lipca 1919 roku:
- 4) Ludgarda Sylweriusza Krzyckiego, komendanta Linii Żeglugi Śródlądowej Warszawa (1. lokata),
- w Korpusie Technicznym ze starszeństwem z 1 grudnia 1923 roku:
- 5) inż. Jana Staszewskiego ze Szkoły Marynarzy Specjalistów (1. lokata)[3].
25 lipca 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 20 czerwca 1924 roku o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Polskiej Marynarki Wojennej. Na mocy tego aktu prawnego ustanowiono następujące stopnie oficerskie:
- oficerowie młodsi: podporucznik, porucznik, kapitan,
- oficerowie sztabowi: komandor podporucznik, komandor porucznik, komandor,
- w korpusie generałów: kontradmirał i wiceadmirał[4].
Z dniem wejścia w życie ustawy oficerowie posiadający stopień kapitana porucznika zostali kapitanami z zachowaniem dotychczasowego starszeństwa[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 15 lutego 1921 roku, poz. 117.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 531-532, 986.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 490.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 64, poz. 626
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1312, 1313, 1316.