Przejdź do zawartości

KHL (2013/2014)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KHL 2013/2014
2012/2013 2014/2015
Szczegóły
Państwo

 Czechy

Liczba zespołów

28

Runda zasadnicza
Termin

4 września 2013 – 30 kwietnia 2014

Liczba kolejek

54

Liczba meczów

756

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: HC Lev Praga
Konferencja Wschodnia: Mietałłurg Magnitogorsk

Król strzelców

Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)

Najskuteczniejszy zawodnik

Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)

Runda finałowa
Liczba meczów

83

Zwycięzca

Mietałłurg Magnitogorsk

Król strzelców

Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)

Najskuteczniejszy zawodnik

Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)

Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon KHL 2013/2014 – szósty sezon ligi KHL był rozgrywany na przełomie 2013 i 2014. We wrześniu 2013 nadano hasło edycji rozgrywek, w wyniku konkursu wybrano slogan: Szósty sezon KHL – Twój szósty zmysł[1].

Kluby uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]

Kluby starające się o angaż

[edytuj | edytuj kod]

Na początku września 2012 roku Aleksandr Miedwiediew oświadczył, że o przyjęcie od sezonu 2013/2014 starają się kluby z Mediolanu (Włochy) i Zagrzebia (Chorwacja)[2]. Możliwy jest powrót do rozgrywek zespołu Łada Togliatti, wycofanego z KHL w 2010 roku. Ambicje startu w KHL od 2013 roku ma klub Rubin Tiumeń[3]. W dalszej perspektywie nowymi krajami w lidze byłyby Niemcy i Wielka Brytania.

Pod koniec 2012 roku Miedwiediew potwierdził, że bliskie przyjęcie są chorwacki KHL Medveščak Zagrzeb i włoski Milano Rossoblu. Dodatkowo przedstawiono plan poszerzenia zasięgu ligi na Wschodzie i utworzenie dywizji pacyficznej, skupiającej w zamierzeniu obecnego uczestnika Amur Chabarowsk, jak również klub z Władywostoku i drużyny z Chin, Japonii, Korei Południowej[4][5]. W styczniu 2013 roku prezydent ligi zapowiedział, że optymalna ilość uczestników to 32 kluby oraz zaanonsował, iż starania o przyjęcie do rozgrywek podjął polski klub z Gdańska, którego trenerem miałby został Wiaczesław Bykow[6][7][8][9][10]. Jednocześnie starania zmierzające do stworzenia drużyny w KHL prowadzi inicjatywa pod nazwą HC Silesia ze Śląska[11][12]. 12 lutego 2013 roku przedstawiciele Olivii Gdańsk oficjalnie złożyli wniosek o przyjęcie do KHL[13][14][15][16]. Pod koniec lutego poinformowano o bardziej realnym planie przyjęcia Władywostoku z racji wybudowania nowej hali w mieście, która ostatecznie ma być gotowa na wrzesień 2013 roku[17]. Jednocześnie pojawiły się informacje o staraniach przystąpienia norweskiego klubu Stavanger Oilers[18][19]. 26 marca 2013 roku przedstawiciele Medveščaka Zagrzeb złożyli wniosek aplikacyjny[20][21][22], zaś do złożenia dokumentów przygotowywał się klub z Mediolanu[23]. W drugiej połowie kwietnia 2013 roku Miedwiediew zapowiedział, że przyjęty zostanie Władywostok, który spełnia wymagania ligi[24]. Jednocześnie prezydent rozgrywek przedstawił plan nowego formatu rozgrywek, w którym 27 zespołów jest podzielonych na 3 dywizje (po 9 klubów)[25][24]: Zachód, Centrum i Syberia[26]. Jest to zamysł podyktowany zamiarem obniżenia kosztów podróży. Każdy z zespołów rozegrałby w rundzie zasadniczej 58 spotkań: pięć z drużynami z dywizji i jeden mecz z innymi rywalami[27]. 27 kwietnia 2013 roku podczas wizyty we Władywostoku Miedwiediew oficjalnie potwierdził przyjęcie do KHL klubu z tego miasta[28][29]. Jego prezesem został Aleksandr Mogilny, zaś projekt wspierał od początku deputowany z tego regionu, Wiaczesław Fietisow[30][31]. 29 kwietnia 2013 roku władze ligi podjęły decyzję o przyjęciu klubu KHL Medveščak Zagrzeb od sezonu 2013/2014[32][33][34].

Uczestnicy

[edytuj | edytuj kod]

W poprzedniej edycji KHL 2012/2013 brało udział 26 klubów. Do rozgrywek 2013/2014 zostały przyjęte Władywostok (jako nazwę wybrano Admirał Władywostok) i KHL Medveščak Zagrzeb. Ponadto klub Witiaź Czechow przeniósł swoją siedzibę do pierwotnego miasta i od 2013 ponownie nazywa się Witiaź Podolsk[35][36]. Łącznie w sezonie wystąpi 28 zespołów, wśród których jest 21 klubów rosyjskich, a ponadto reprezentantów ma siedem państw: Białoruś, Łotwa, Kazachstan, Słowacja, Czechy, Ukraina i Chorwacja. Po przyjęciu dwóch nowych klubów obie konferencje skupiały po 14 zespołów. Dokonano korekt w uczestnikach konferencji – Medveščak Zagrzeb został przydzielony do Konferencji Zachód, zaś Primorje Władywostok do Konferencji Wschód. Poza tym Torpedo Niżny Nowogród przesunięto z Zachodu do Wschodu. Ostatecznego podziału strukturalnego w dywizjach i konferencjach władze ligi przedstawiły w komunikacie o kalendarzu sezonu w dniu 17 czerwca 2013[37] (w ramach reformy skojarzono ze sobą wszystkie drużyny moskiewskie i z obrębu aglomeracji w Dywizji Tarasowa). Władze rozgrywek KHL zorganizowały program wyboru zawodników, których udostępniły wszystkie rosyjskie kluby ligi (poza Łokomotiwem Jarosław) dla nowego klubu z Władywostoku, który spośród zgłoszonych dokonał wyboru 17 czerwca 2013[38][39].

Dywizja Klub Miasto Rok zał. Rok doł. Trener Kapitan drużyny Lodowisko Pojemność
Konferencja Zachód
Bobrowa Dinamo Ryga Łotwa Ryga 2008 Łotwa Artis Ābols Łotwa Sandis Ozoliņš Arēna Rīga 10 300
Donbas Donieck Ukraina Donieck 2001 2012 Rosja Andriej Nazarow Ukraina Rusłan Fedotenko PS Drużba 4 130
Dynama Mińsk Białoruś Mińsk 2004 2008 Słowacja Ľubomír Pokovič Białoruś Alaksiej Kalużny Mińsk-Arena 15 000
Lev Praga Czechy Praga 2012 2012 Finlandia Kari Jalonen Czechy Jiří Novotný Tipsport / O2 Arena 17 360
Medveščak Zagrzeb Chorwacja Zagrzeb 1961 2013 Kanada Mark French Chorwacja Alan Letang Arena Zagreb 16 200
SKA Sankt Petersburg Rosja Petersburg 1946 1992 Finlandia Jukka Jalonen Rosja Ilja Kowalczuk Pałac Lodowy 12 300
Slovan Bratysława Słowacja Bratysława 1921 2012 Czechy Rostislav Čada Słowacja Milan Bartovič Samsung-Arena 10 055
Tarasowa Atłant Mytiszczi Rosja Mytiszczi 2005 2005 Rosja Aleksiej Kudaszow Białoruś Kanstancin Kalcou Mytiszczi Arena 7 000
CSKA Moskwa Rosja Moskwa 1946 Stany Zjednoczone John Torchetti Rosja Aleksiej Morozow PSZ CSKA 5 600
Dinamo Moskwa Rosja Moskwa 2010 Niemcy Oļegs Znaroks Rosja Jurij Babienko Megasport / Łużniki 12 126
Łokomotiw Jarosław Rosja Jarosław 1949 1987 Kanada Dave King Rosja Ilja Gorochow Arena 2000 9 000
Siewierstal Czerepowiec Rosja Czerepowiec 1956 1989 Rosja Igor Pietrow Rosja Władimir Antipow PL Czerepowiec 6 000
Spartak Moskwa Rosja Moskwa 1946 2007 Rosja Fiodor Kanariejkin Rosja Dienis Bodrow LDS Sokolniki 5 000
Witiaź Podolsk Rosja Podolsk 2004 2005 Rosja Oleg Oriechowski Rosja Maksim Rybin PZ Witiaź 5 500
Konferencja Wschód
Charłamowa Ak Bars Kazań Rosja Kazań 1956 1992 Rosja Walerij Biełow Rosja Ilja Nikulin Tatneft Arena 10 000
Awtomobilist Jekaterynburg Rosja Jekaterynburg 2006 2009 Rosja Anatolij Jemielin Rosja Aleksiej Simakow KKR Uralec 5 500
Jugra Chanty-Mansyjsk Rosja Chanty-Mansyjsk 2006 2010 Rosja Oleg Dawydow Rosja Igor Magogin Arena Jugra 5 500
Mietałłurg Magnitogorsk Rosja Magnitogorsk 1950 1990 Kanada Mike Keenan Rosja Siergiej Moziakin Ariena Mietałłurg 7 700
Nieftiechimik Niżniekamsk Rosja Niżniekamsk 1968 1995 Rosja Dmitrij Bałmin Słowacja Martin Cibák SCC Arena 5 500
Torpedo Niżny Nowogród Rosja Niżny Nowogród 1947 2007 Łotwa Pēteris Skudra Rosja Wadim Chomicki PS Związków Zaw. 5 500
Traktor Czelabińsk Rosja Czelabińsk 1947 2006 Rosja Walerij Biełousow Rosja Konstantin Panow Traktor Arena 7 500
Czernyszowa Admirał Władywostok Rosja Władywostok 2013 Rosja Siergiej Swietłow Rosja Enwer Lisin Fietisow Ariena 7 500
Amur Chabarowsk Rosja Chabarowsk 1966 2006 Rosja Jewgienij Popichin Rosja Dmitrij Tarasow Platinum Arena 7 100
Awangard Omsk Rosja Omsk 1950 1991 Rosja Jewgienij Kornouchow Rosja Aleksandr Frołow Arena Omsk 10 318
Barys Astana Kazachstan Astana 1999 2008 Finlandia Ari-Pekka Selin Kazachstan Dmitrij Uppier PS Kazachstan 5 532
Mietałłurg Nowokuźnieck Rosja Nowokuźnieck 1949 1992 Rosja Gierman Titow Rosja Aleksiej Kosourow PS Kuźnieck 8 040
Saławat Jułajew Ufa Rosja Ufa 1957 1992 Rosja Władimir Jurzinow Jr. Rosja Witalij Proszkin Ufa Arena 8 400
Sibir Nowosybirsk Rosja Nowosybirsk 1962 2002 Rosja Dmitrij Kwartalnow Rosja Aleksiej Kopiejkin PSZ Sibir 7 400

Legenda: Rok zał. – rok założenia klubu, Rok doł. – rok dołączenia do KHL, PS – Pałac Sportowy, PSZ – Pałac Sportów Zimowych, PZ – Pałac Zimowy, PL – Pałac Lodowy

KHL Draft 2013

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: KHL Junior Draft.

26 maja 2013 w Doniecku na Ukrainie (tym samym po raz pierwszy poza granicami Rosji) odbędzie się piąty w historii KHL draft młodych zawodników[40].

Sezon regularny

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z rozszerzeniem składu ligi o kolejne kluby, władze KHL planowały zwiększenie liczby meczów w sezonie regularnym. Ten plan nie zostanie zrealizowany jeszcze w sezonie 2013/2014 z uwagi na turniej hokeja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi. Władze rozgrywek postanowiły, że każda drużyna rozegra dwa mecze z rywalem ligowym (u siebie i na wyjeździe). Liczba kolejek w sezonie regularnym wynosi 54[41][42]. Sezon regularny rozpoczął się 4 września 2013, a zakończy 4 marca 2014. W trakcie rundy zasadniczej nastąpi przerwa w dniach do 30 stycznia do 25 lutego 2014, którą zaplanowano z uwagi na przygotowania i przebieg w dniach 6–23 lutego 2014 turnieju na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi[43].

Puchar Łokomotiwu

[edytuj | edytuj kod]

4 września 2013 odbyło się szóste w historii spotkanie o Puchar Łokomotiwu (wcześniej i ponownie od 2014 Puchar Otwarcia), w którym rywalizowały drużyny Dinama Moskwa (mistrz KHL) oraz Traktoru Czelabińsk (finalista poprzedniej edycji). Wygrał zespół obrońców tytułu 5:1, a pierwszego gola w sezonie zdobył zawodnik gości, Jegor Dugin[44].

Mecz Gwiazd

[edytuj | edytuj kod]

Szósty w historii Mecz Gwiazd KHL zaplanowano na 11 stycznia 2014; pierwotnie wyznaczono miejsce w czeskiej Pradze w hali O2 Arena[45], a następnie, we wrześniu 2013 zmieniono lokalizację na słowacką Bratysławę w hali Zimný štadión Ondreja Nepelu[46][47]. W wyniku głosowania internetowego zostały wybrane pierwsze „piątki” składów na Mecz Gwiazd[48][49]. Pod koniec grudnia 2013 ustalono ostateczne składy ekip[50].

W ramach weekendu Gwiazd najpierw przeprowadzono konkurs umiejętności Mistrzów, który wygrała drużyna Zachodu 4:3[51], po czym odbył się Mecz Gwiazd zakończony zwycięstwem Zachodu 18:16[52][53][54]. Kapitanami drużyn byli Ilja Kowalczuk (Zachód) i Siergiej Moziakin (Wschód)[55]. Ponadto tradycyjnie zorganizowano mecz weteranów hokeja, w których zmierzyły się drużyny Old Boys Czecho-Słowacji (kapitanem był Dárius Rusnák) i Legendy Rosji (kapitan Aleksandr Jakuszew); wynik meczu 7:8 po dogrywce dla Rosjan[56][57].

Tabela

[edytuj | edytuj kod]

Tabela zaktualizowana na dzień 5 marca 2014 po zakończeniu rundy zasadniczej[58].

Konferencja Zachód
Dywizja Bobrowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki /− Pkt
1 Rosja SKA Sankt Petersburg 54 30 1 4 1 4 14 175-115 60 105
2 Czechy HC Lev Praga 54 23 3 9 4 2 13 149-107 42 99
3 Łotwa Dinamo Ryga 54 22 5 6 1 4 16 141-122 19 93
4 Chorwacja KHL Medveščak Zagrzeb 54 24 1 3 4 8 14 138-126 12 92
5 Rosja CSKA Moskwa 54 25 2 5 1 1 20 130-118 12 91
6 Słowacja Slovan Bratysława 54 15 3 6 1 3 26 120-160 -40 67
7 Białoruś Dynama Mińsk 54 13 1 3 2 4 31 102-161 -59 53
Dywizja Tarasowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki /− Pkt
1 Rosja Dinamo Moskwa 54 34 2 2 0 5 11 171-113 58 115
2 Ukraina Donbas Donieck 54 27 3 4 0 2 18 135-99 36 97
3 Rosja Łokomotiw Jarosław 54 23 2 3 1 4 21 109-103 6 84
4 Rosja Atłant Mytiszczi 54 19 1 7 2 3 22 123-120 3 78
5 Rosja Siewierstal Czerepowiec 54 20 0 5 2 5 22 128-135 -7 77
6 Rosja Spartak Moskwa 54 12 4 4 2 4 28 105-147 -42 58
7 Rosja Witiaź Podolsk 54 12 1 5 1 9 26 110-147 -37 58
Konferencja Wschód
Dywizja Charłamowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki /− Pkt
1 Rosja Mietałłurg Magnitogorsk 54 30 3 2 2 6 11 166-113 53 108
2 Rosja Ak Bars Kazań 54 26 4 4 1 5 14 139-108 31 100
3 Rosja Torpedo Niżny Nowogród 54 25 2 5 2 3 17 153-121 32 94
4 Rosja Awtomobilist Jekaterynburg 54 22 0 7 1 5 19 134-125 9 86
5 Rosja Traktor Czelabińsk 54 18 1 6 2 5 22 126-148 -22 75
6 Rosja Jugra Chanty-Mansyjsk 54 16 1 3 6 2 26 128-166 -38 64
7 Rosja Nieftiechimik Niżniekamsk 54 15 2 2 1 3 31 127-152 -25 57
Dywizja Czernyszowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki /− Pkt
1 Kazachstan Barys Astana 54 26 2 4 2 2 18 182-157 25 94
2 Rosja Saławat Jułajew Ufa 54 25 3 3 3 4 16 155-140 15 94
3 Rosja Sibir Nowosybirsk 54 22 2 5 1 6 18 125-117 8 87
4 Rosja Admirał Władywostok 54 21 1 4 1 4 23 135-129 6 78
5 Rosja Awangard Omsk 54 17 1 5 2 4 25 136-162 -26 69
6 Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck 54 12 1 1 6 4 30 115-170 -55 50
7 Rosja Amur Chabarowsk 54 8 1 4 1 10 30 106-182 -76 45

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzcy dywizji,     = awans do fazy play-off

Statystyki indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
Siergiej Moziakin – najskuteczniejszy zawodnik rundy zasadniczej oraz

Statystyki zaktualizowane na dzień 5 marca 2014 po zakończeniu rundy zasadniczej[59].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole Asysty Punkty
Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 34 Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 45 Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 73
Stany Zjednoczone Brandon Bochenski (Barys) 28 Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 39 Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 68
Kanada Nigel Dawes (Barys) 26 Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 39 Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 64
Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 25 Finlandia Jori Lehterä (Sibir) 32 Stany Zjednoczone Brandon Bochenski (Barys) 58
Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 23 Stany Zjednoczone Brandon Bochenski (Barys) 30 Kanada Nigel Dawes (Barys) 49

Obrońcy

Gole Asysty Punkty
Stany Zjednoczone Deron Quint (Spartak / CSKA) 13 Rosja Kiriłł Kolcow (Saławat) 24 Rosja Kiriłł Kolcow (Saławat) 35
Kanada Chris Lee (Magnitogorsk) 12 Kanada Shaun Heshka (Ak Bars) 22 Finlandia Juuso Hietanen (Torpedo) 32
Rosja Kiriłł Kolcow (Saławat) 11 Finlandia Juuso Hietanen (Torpedo) 22 Kanada Chris Lee (Magnitogorsk) 31
Rosja Dienis Kulasz (Awangard) 11 Rosja Jewgienij Miedwiediew (Ak Bars) 21 Kanada Shaun Heshka (Ak Bars) 30
Rosja Dmitrij Kalinin (SKA) 10 Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) 20 Stany Zjednoczone Deron Quint (Spartak/CSKA) 28

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
Rosja Emil Garipow (Ak Bars) 95,2 Rosja Emil Garipow (Ak Bars) 1,43 Rosja Wasilij Koszeczkin (Magnitogorsk) 9
Kazachstan Witalij Kolesnik (Łokomotiw) 94,6 Kazachstan Witalij Kolesnik (Łokomotiw) 1,51 Kanada Curtis Sanford (Łokomotiw) 7
Rosja Wasilij Koszeczkin (Magnitogorsk) 94,0 Rosja Gieorgij Giełaszwili (Torpedo) 1,60 Rosja Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 6
Rosja Gieorgij Giełaszwili (Torpedo) 93,9 Finlandia Petri Vehanen (Lev) 1,66 Rosja Iwan Lisutin (Witiaź) 6
Finlandia Mikko Koskinen (Sibir) 93,9 Finlandia Mikko Koskinen (Sibir) 1,70 Kanada Michael Leighton (Donbas) 6
Pozostałe
Klasyfikacja /− Zwycięskie gole Minuty kar
Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 46 Stany Zjednoczone Brandon Bochenski (Barys) 7 Rosja Jewgienij Artiuchin (SKA) 176
Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 43 Stany Zjednoczone Matt Murley (Medveščak) 6 Rosja Maksim Gonczarow (Awangard / CSKA) 124
Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 42 Rosja Siergiej Płotnikow (Łokomotiw) 6 Rosja Michaił Pasznin (Łokomotiw) 114
Rosja Maksim Czudinow (SKA) 30 Rosja Wiktor Tichonow (SKA) 6 Słowacja Branislav Mezei (Witiaź) 108
Rosja Wiktor Antipin (Magnitogorsk) 27 Kanada Chris Lee (Magnitogorsk) 6 Rosja Artiom Tiernawski (Admirał) 107

Puchar Nadziei

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2013/2014 po raz drugi zorganizowano rozgrywkę o Puchar Nadziei. W jej ramach rywalizować będą zespoły, które nie zakwalifikowały się do fazy play-off. Rozgrywkę przewidziano w terminie 7 marca do najpóźniej 8 kwietnia 2014[60]. W dwumeczach między drużynami sumuje się wynik bramkowy i spotkania nie muszą być rozstrzygnięte (mogą kończyć się remisem). Trofeum zdobyła drużyna Awangardu Omsk, po wygraniu trzech meczów z Dynamem Mińsk[61].

Kwalifikacje

Dynama Mińsk – Slovan Bratysława (1:0, 2:1)
Witiaź Podolsk – wolny los (Spartak Moskwa wycofał się)
Jugra Chany Mansyjsk – Amur Chabarowsk (4:2, 1:1)
Nieftiechimik Niżniekamsk – Mietałłurg Nowokuźnieck (3:1, 2:1)

Ćwierćfinały

Witiaź Czechow – Siewierstal Czerepowiec (2:4, 4:5, 3:2 d., 2:3)
Dynama Mińsk – Atłant Mytiszczi (4:1, 5:0, 2:1 d.)
Nieftiechimik Niżniekamsk – Traktor Czelabińsk (3:2, 0:1, 5:0, 0:1 d.)
Jugra Chany Mansyjsk – Awangard Omsk (5:1, 2:4, 2:8, 1:5)

Półfinały

Siewierstal Czerepowiec – Dynama Mińsk (5:2, 2:3 d., 1:4, 0:3)
Awangard Omsk – Traktor Czelabińsk (3:2 d., 4:2, 4:6, 4:3)

Finał

Dynama Mińsk – Awangard Omsk (0:2, 0:4, 2:3)

Faza play-off

[edytuj | edytuj kod]

Etap play-off rozpoczął się 7 marca 2013, a zakończył 30 kwietnia 2013 roku.

15 marca 2014 władze KHL podjęły decyzję, iż „z powodu eskalacji przemocy i porządku publicznego” ukraiński uczestnik tej ligi, Donbas Donieck, nie może rozegrać siódmego meczu pierwszej rundy fazy play-off 17 marca 2014 przeciwko łotewskiej drużynie Dinamo Ryga na swoim obiekcie w Doniecku[62], w związku z czym wyznaczono neutralne miejsce rozegrania spotkania w stolicy Słowacji, Bratysławie[63]. Później z tych samych powodów władze ligi zastosowały analogiczne postanowienie wobec klubu w kolejnej fazie rozgrywek w rywalizacji Donbas – Lev Praga[64].

17 marca 2014 wypadek miał autobus wiozący kibiców Torpedo na siódmy mecz play-off do Ufy (w jego wyniku zginęła jedna osoba, a trzy zostały ranne)[65][66].

Drugie spotkanie drugiej rundy play-off w rywalizacji Lev – Donbas trwał w rekordowo długim wymiarze czasowym (60 minut regulaminowego czasu gry i przeszło trzy tercje dogrywek). Zakończył go gol, którego zdobył zawodnik Doniecka, Andriej Koniew w czwartej dogrywce (czas 126 minut 14 sekunda)[67][68][69].

Rozstawienie

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Dinama Moskwa uzyskała najlepszy wynik punktowy z wszystkich zespołów w lidze i została nagrodzona Pucharem Kontynentu. Tym samym Dinamo został najwyżej rozstawioną drużyną w Konferencji Zachód. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: SKA Sankt Petersburg (Zachód), oraz Mietałłurg Magnitogorsk (pierwsze miejsce w Konferencji Wschód) i Barys Astana (Wschód)[70]. Pary ćwierćfinałowe konferencji ustalone zostały według pozycji na liście punktowej w konferencjach – w myśl zasady 1-8, 2-7, 3-6 i 4-5.

Konferencja Zachód
  1. Dinamo Moskwa – mistrz Dywizji Tarasowa i Konferencji Zachód (115 pkt)
  2. SKA Sankt Petersburg – mistrz Dywizji Bobrowa (105 pkt)
  3. HC Lev Praga (99 pkt)
  4. Donbas Donieck (97 pkt)
  5. Dinamo Ryga (93 pkt)
  6. KHL Medveščak Zagrzeb (92 pkt)
  7. CSKA Moskwa (91 pkt)
  8. Łokomotiw Jarosław (84 pkt)
Konferencja Wschód
  1. Mietałłurg Magnitogorsk – mistrz Dywizji Charłamowa i Konferencji Wschód (108 pkt)
  2. Barys Astana – mistrz Dywizji Czernyszowa (94 pkt)
  3. Ak Bars Kazań (100 pkt)
  4. Saławat Jułajew Ufa (94 pkt)
  5. Torpedo Niżny Nowogród (94 pkt)
  6. Sibir Nowosybirsk (87 pkt)
  7. Awtomobilist Jekaterynburg (86 pkt)
  8. Admirał Władywostok (78 pkt)

Schemat play-off

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego następuje faza play-off przebiegająca w systemie „pucharowym” o mistrzostwo obu konferencji, a finalnie o zwycięstwo w całych rozgrywkach KHL. Rywalizacja w konferencjach jest toczona w czterech rundach (ćwierćfinały, półfinały i finały konferencji). Drużyny, który zajęły w konferencjach wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), mają przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentu (w tym wypadku SKA Sankt Petersburg) może być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1 (co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywał w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7). Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.

W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, zarządzana była dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwała 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkował zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązywało rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).

Ćwierćfinały KonferencjiPółfinały KonferencjiFinały KonferencjiFinał o Puchar Gagarina
1Dinamo Moskwa3
8Łokomotiw Jarosław4
2SKA Sankt Petersburg2
8Łokomotiw Jarosław4
2SKA Sankt Petersburg4
7CSKA Moskwa0
3Lev Praga4
Konferencja Zachód
8Łokomotiw Jarosław1
3Lev Praga4
6Medveščak Zagrzeb0
3Lev Praga4
4Donbas Donieck2
4Donbas Donieck4
5Dinamo Ryga3
ZLev Praga3
WMietałłurg Magnitogorsk4
1Mietałłurg Magnitogorsk4
8Admirał Władywostok1
1Mietałłurg Magnitogorsk4
6Sibir Nowosybirsk0
2Barys Astana4
7Awtomobilist Jekaterynburg0
1Mietałłurg Magnitogorsk4
Konferencja Wschód
4Saławat Jułajew Ufa1
3Ak Bars Kazań2
6Sibir Nowosybirsk4
2Barys Astana2
4Saławat Jułajew Ufa4
4Saławat Jułajew Ufa4
5Torpedo Niżny Nowogród3

Ćwierćfinały konferencji

[edytuj | edytuj kod]
Zachód

Dinamo Moskwa – Łokomotiw Jarosław 3:4 (3:2 d., 2:1, 1:2, 2:3 d., 1:0 d., 0:6, 1:5)
SKA Sankt Petersburg – CSKA Moskwa 4:0 (1:0, 5:1, 2:1 d., 5:4 d.)
Lev Praga – Medveščak Zagrzeb 4:0 (4:3, 5:2, 5:2, 3:2)
Donbas Donieck – Dinamo Ryga 4:3 (5:2, 3:1, 3:7, 4:1, 1:2, 1:2, 3:1)

Wschód

Mietałłurg Magnitogorsk – Admirał Władywostok 4:1 (3:1, 5:3, 3:4 d., 3:2 d., 4:3 d.)
Barys Astana – Awtomobilist Jekaterynburg 4:0 (3:2 d., 5:4 d., 2:1, 2:1)
Ak Bars Kazań – Sibir Nowosybirsk 2:4 (1:3, 3:2 d., 1:7, 6:3, 0:1, 2:3 d.)
Saławat Jułajew Ufa – Torpedo Niżny Nowogród 4:3 (1:3, 0:1, 2:1 d., 4:2, 4:2, 2:6, 2:1)

Półfinały konferencji

[edytuj | edytuj kod]
Zachód

SKA Sankt Petersburg – Łokomotiw Jarosław 2:4 (1:0, 4:5 d., 1:4, 6:1, 2:3, 0:2)
Lev Praga – Donbas Donieck 4:2 (5:2, 3:4 d., 3:2 d., 1:3, 3:1, 1:0)

Wschód

Mietałłurg Magnitogorsk – Sibir Nowosybirsk 4:0 (3:2 d., 3:2, 2:1 d., 3:2)
Barys Astana – Saławat Jułajew Ufa 2:4 (2:3 d., 5:2, 2:5, 2:3 d., 2:1, 2:3)

Finały konferencji

[edytuj | edytuj kod]
Zachód

Lev Praga – Łokomotiw Jarosław 4:1 (3:0, 2:1, 3:0, 2:3 d., 3:2)

Wschód

Mietałłurg Magnitogorsk – Saławat Jułajew Ufa 4:1 (3:2, 3:2 d., 0:4, 1:0, 1:0 d.)

Finał o Puchar Gagarina

[edytuj | edytuj kod]

Mietałłurg Magnitogorsk – Lev Praga 4:3 (0:3, 4:1, 2:3, 5:3, 2:1 d., 4:5 d., 7:4)

Statystyki indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki zaktualizowane na dzień 5 maja 2014 po zakończeniu fazy play-off[71].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole Asysty Punkty
Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 13 Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 20 Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 33
Portugalia Justin Azevedo (Lev) 13 Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 18 Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 26
Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 11 Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 15 Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 26
Rosja Siergiej Końkow (Łokomotiw) 8 Czechy Roman Červenka (SKA) 11 Portugalia Justin Azevedo (Lev) 20
Rosja Igor Mirnow (Saławat) 8 Rosja Siergiej Płotnikow (Łokomotiw) 10 Czechy Roman Červenka (SKA) 17

Obrońcy

Gole Asysty Punkty
Rosja Iwan Lekomcew (Sibir) 4 Rosja Kiriłł Kolcow (Saławat) 9 Kanada Nathan Oystrick (Lev) 11
Rosja Wiktor Antipin (Magnitogorsk) 4 Finlandia Mikko Mäenpää (Lev) 9 Finlandia Mikko Mäenpää (Lev) 11
Kanada Nathan Oystrick (Lev) 4 Kanada Kevin Dallman (SKA) 7 Rosja Kiriłł Kolcow (Saławat) 10
Rosja Iwan Wiszniewski (Saławat) 3 Rosja Rinat Ibragimow (Magnitogorsk) 7 Rosja Wiktor Antipin (Magnitogorsk) 9
Rosja Jarosław Chabarow (Magnitogorsk) 3 Kanada Nathan Oystrick (Lev) 7 Kanada Kevin Dallman (SKA) 9

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
Rosja Iwan Kasutin (Torpedo) 94,4 Rosja Iwan Kasutin (Torpedo) 1,53 Finlandia Petri Vehanen (Lev) 3
Czechy Alexander Salák (SKA) 94,0 Słowacja Ján Laco (Donbas) 1,71 Czechy Alexander Salák (SKA) 2
Czechy Jakub Sedláček (Ryga) 93,8 Czechy Jakub Sedláček (Ryga) 1,78 Kanada Curtis Sanford (Łokomotiw) 2
Słowacja Ján Laco (Donbas) 93,4 Kanada Curtis Sanford (Łokomotiw) 1,92 Rosja Wasilij Koszeczkin (Magnitogorsk) 2
Rosja Andriej Wasilewski (Saławat) 93,4 Czechy Alexander Salák (SKA) 1,93 Finlandia Atte Engren (Lev) 1
Pozostałe
Klasyfikacja /− Zwycięskie gole Minuty kar
Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 14 Rosja Siergiej Moziakin (Magnitogorsk) 8 Kanada Ryan O’Byrne (Lev) 60
Czechy Jan Kovář (Magnitogorsk) 12 Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 4 Rosja Ilja Lubuszkin (Łokomotiw) 47
Rosja Danis Zaripow (Magnitogorsk) 12 Szwecja Martin Thörnberg (Lev) 3 Finlandia Oskar Osala (Magnitogorsk) 43
Rosja Wiktor Antipin (Magnitogorsk) 9 Finlandia Teemu Laine (Donbas) 2 Rosja Stiepan Zacharczuk (Ak Bars) 40
Rosja Jewgienij Dadonow (Donbas) 8 Czechy Jiří Novotný (Lev) 2 Kanada Tim Brent (Magnitogorsk) 37

Skład triumfatorów

[edytuj | edytuj kod]

Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Mietałłurga Magnitogorsk – w sezonie 2013/2014:

Zawodnicy Mietałłurga z Pucharem Gagarina za sezon 2013/2014

Szkoleniowiec:

Bramkarze:

Obrońcy:

Napastnicy:

Zmiany trenerów

[edytuj | edytuj kod]

Od początku sezonu pracę w klubach stracili trenerzy: Fin Petri Matikainen (Awangard Omsk)[72], Siergiej Swietłow (Atłant Mytiszczi)[73], Tom Rowe (Łokomotiw)[74][75], Aleksandr Kitow (Nowokuźnieck)[76][77], Václav Sýkora (Lev, został asystentem)[78], Władimir Krikunow (Nieftiechimik)[79], Siergiej Szepieliew (Jugra)[80], Alaksandr Andryjeuski (Mińsk)[81], Fin Hannu Jortikka (Admirał)[82][83], Jurij Leonow (Witiaź)[84][85], Piotr Worobjow (Łokomotiw)[86], Miloš Říha (Awangard)[87]. Po sezonie odeszli Oļegs Znaroks (Dinamo Moskwa)[88], Jewgienij Popichin (Amur)[89], Walerij Biełousow (Traktor)[90], Jukka Jalonen[91], Jewgienij Kornouchow (Awangard), Dmitrij Kwartalnow (CSKA)[92].

Puchar Gagarina w sezonie 2013/2014

Nagrody, trofea i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Trofea drużynowe

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy miesiąca i etapów

[edytuj | edytuj kod]

Od początku historii rozgrywek były przyznawane nagrody indywidualne w czterech kategoriach odnośnie do pozycji zawodników (bramkarz, obrońca, napastnik oraz pierwszoroczniak) za każdy miesiąc, wzgl. okres w fazie play-off.

Miesiąc Bramkarz Obrońca Napastnik Pierwszoroczniak
Wrzesień[93] Rosja Konstantin Barulin
(Ak Bars Kazań) 		Kanada Chris Lee
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Maksim Piestuszko
(Dinamo Moskwa) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Październik[94] Kanada Barry Brust
(KHL Medveščak Zagrzeb) 		Rosja Maksim Czudinow
(SKA Sankt Petersburg) 		Rosja Danis Zaripow
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Jarosław Dyblenko
(Atłant Mytiszczi)
Listopad[95] Czechy Alexander Salák
(SKA Sankt Petersburg) 		Stany Zjednoczone Deron Quint
(Spartak Moskwa) 		Rosja Siergiej Moziakin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Grudzień[96] Czechy Jakub Kovář
(Awtomobilist Jekaterynburg) 		Słowacja Dominik Graňák
(Dinamo Moskwa) 		Stany Zjednoczone Brandon Bochenski
(Barys Astana) 		Rosja Mark Skutar
(Mietałłurg Nowokuźnieck)
Styczeń[97] Czechy Jakub Kovář
(Awtomobilist Jekaterynburg) 		Rosja Wiktor Antipin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Siergiej Moziakin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Siergiej Szmielow
(Atłant Mytiszczi)
Luty Brak wyboru z uwagi na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014
Ćwierćfinały
konferencji[98] 		Kanada Curtis Sanford
(Łokomotiw Jarosław) 		Rosja Aleksandr Kutuzow
(Sibir Nowosybirsk) 		Finlandia Teemu Laine
(Donbas Donieck) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Półfinały
konferencji[99] 		Rosja Wasilij Koszeczkin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Kiriłł Kolcow
(Saławat Jułajew Ufa) 		Czechy Roman Červenka
(SKA Sankt Petersburg) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Marzec[100] Kanada Curtis Sanford
(Łokomotiw Jarosław) 		Rosja Ilja Gorochow
(Łokomotiw Jarosław) 		Rosja Siergiej Moziakin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Finały
konferencji[101] 		Finlandia Petri Vehanen
(HC Lev Praga) 		Kanada Nathan Oystrick
(HC Lev Praga) 		Rosja Siergiej Moziakin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)
Puchar
Gagarina[102] 		Rosja Wasilij Koszeczkin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Wiktor Antipin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Portugalia Justin Azevedo
(Lev Praga) 		–
Kwiecień[103] Rosja Wasilij Koszeczkin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Czechy Ondřej Němec
(Lev Praga) 		Rosja Siergiej Moziakin
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		Rosja Andriej Wasilewski
(Saławat Jułajew Ufa)

Nagrody indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Podczas uroczystości w dniu 28 maja 2014 wręczono 21 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)[104][105].

  • Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)
  • Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) – 34 goli w sezonie zasadniczym.
  • Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) – w sezonie regularnym uzyskał 73 punktów (34 goli i 39 asyst).
  • Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Kiriłł Kolcow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie zasadniczym uzyskał 35 punktów (11 goli i 24 asysty).
  • Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)[106]
  • Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
    • Aleksiej Tierieszczenko (Ak Bars Kazań) – strzelił bramkę w 12. sekundzie meczu.
    • Andriej Koniew (Donbas Donieck) – w fazie play-off podczas czwartej dogrywki meczu uzyskał gola w 126. minucie 14. sekundzie spotkania Lev-Donbas 21.03.2014.
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „ ,-” po sezonie regularnym): Czech Jan Kovář (Mietałłurg Magnitogorsk) – uzyskał wynik 46 w 54 meczach.
  • Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Maksim Jakucenia (Donbas Donieck) – 213 rozegranych meczów.
  • Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Siergiej Moziakin – 34, Danis Zaripow – 25, Jan Kovář – 23 (Mietałłurg Magnitogorsk) – razem zgromadzili 71 goli.
  • Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Andriej Wasilewski (Saławat Jułajew Ufa).
  • Nagroda za najlepszą bramkarska obrona sezonu (w głosowaniu kibiców): Andriej Wasilewski (Saławat Jułajew Ufa).
  • Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): kanadyjski obrońca Mat Robinson (Dinamo Ryga, 61 meczów, 29 punktów, 10 goli, 29 asyst, 17 punktów i 14 minut kar) oraz Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk, 75 meczów, 106 punktów, 47 goli, 59 asyst, 57 punkty i 16 minut kar).
  • Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Wasilij Koszeczkin (Mietałłurg Magnitogorsk).
  • Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): Alaksiej Kalużny (Dynama Mińsk)
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
  • Najlepszy Trener Sezonu: Mike Keenan (Mietałłurg Magnitogorsk).
  • Nagroda „Wiara w Młodzież” im. „Anatolija Tarasowa” (dla trenerów dających szansę gry obiecującym zawodnikom młodego pokolenia): Mike Keenan (Mietałłurg Magnitogorsk), Władimir Jurzinow (Saławat Jułajew Ufa), Dmitrij Kwartalnow (Sibir Nowosybirsk), Piotr Worobjow i jego następca Dave King (Łokomotiw Jarosław), Jewgienij Kornouchow (Awangard Omsk).
  • Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem: Giennadij Wieliczkin (wiceprezydent klubu Mietałłurg Magnitogorsk)).
  • Nagroda Władimira Piskunowa (przyznawana najlepszemu klubowemu administratorowi): Boris Ryb (Barys Astana).
  • Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Łotysz Eduard Odins z Rygi.
  • Nagroda Andrieja Zimina (przyznawana najlepszemu lekarzowi): Michaił Nowikow (Mietałłurg Magnitogorsk)
  • Nagroda dla najlepszego dziennikarza: Aleksandr Lutikow i Aleksiej Szewczenko
  • Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego dziennikarza hokejowego): Władimir Diechtiariew (Sport FM).
  • Nagroda dla najlepszego komentatora hokejowego: Dmitrij Fiodorow (KHL-TV).
  • Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: TV Kupol z Petersburga.

Ostateczna kolejność

[edytuj | edytuj kod]

Kolejność została oparta na zdobyczy punktowej z rundy zasadniczej w przypadku klubów, której nie zakwalifikowały się do play-off (nie uwzględnia ich wyników w ramach Pucharu Nadziei) oraz osiągnięcia z fazy play-off o Puchar Gagarina w przypadku 16 zespołów uczestniczących w tej fazie pucharowej.

Kolejność na trzech pierwszych miejscach w rozgrywkach KHL 2013/2014 nie jest tożsama z równoległym przyznaniem medali w ramach mistrzostw Rosji w hokeju na lodzie. Z uwagi na fakt, że do finału KHL dotarła drużyna nierosyjska (Lev Praga), medale mistrzostw Rosji zostały przyznane trzem pierwszym zespołom rosyjskim w sezonie (1. Magnitogorsk, 2. Saławat, 3. Łokomotiw). W związku z powyższym, jeszcze przed końcowym rozstrzygnięciem mistrzostwa KHL w finale o Puchar Gagarina (Magnitogorsk-Praga), już wcześniej 11 kwietnia 2014 byli znani oficjalni medaliści mistrzostwo Rosji 2014[107].

Lp. Drużyna
1 Rosja Mietałłurg Magnitogorsk
2 Czechy HC Lev Praga
3 Rosja Saławat Jułajew Ufa
4 Rosja Łokomotiw Jarosław
5 Rosja SKA Sankt Petersburg
6 Ukraina Donbas Donieck
7 Kazachstan Barys Astana
8 Rosja Sibir Nowosybirsk
9 Rosja Dinamo Moskwa
10 Rosja Ak Bars Kazań
11 Rosja Torpedo Niżny Nowogród
12 Łotwa Dinamo Ryga
13 Chorwacja KHL Medveščak Zagrzeb
14 Rosja CSKA Moskwa
15 Rosja Awtomobilist Jekaterynburg
16 Rosja Admirał Władywostok
17 Rosja Atłant Mytiszczi
18 Rosja Siewierstal Czerepowiec
19 Rosja Traktor Czelabińsk
20 Rosja Awangard Omsk
21 Słowacja Slovan Bratysława
22 Rosja Jugra Chanty-Mansyjsk
23 Rosja Spartak Moskwa
24 Rosja Witiaź Czechow
25 Rosja Nieftiechimik Niżniekamsk
26 Białoruś Dynama Mińsk
27 Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck
28 Rosja Amur Chabarowsk

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Болельщики придумали слоган: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-18].
  2. ↑ Ďalšími mestami na mape KHL môžu byť Záhreb a Miláno | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] (słow.).
  3. ↑ Rubin Ťumeň možno už o rok v KHL | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  4. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  5. ↑ Hokej.net – Dokąd zmierza KHL [online], hokej.net [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  6. ↑ Александр Медведев: команда из Гданьска подала заявку на вступление в КХЛ [online], allsportinfo.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-17].
  7. ↑ KHL v budúcnosti možno s 32 účastníkmi, záujem má aj Gdansk | HokejPortal.sk [online], hokejportal.net [dostęp 2017-11-15] (słow.).
  8. ↑ Gdansk podal prihlášku do KHL, Medvedev by uvítal 32 tímov | Športky.sk [online], sportky.topky.sk [dostęp 2017-11-15] (słow.).
  9. ↑ Hokej.net – Polski klub w KHL? (Aktualizacja) [online], hokej.net [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  10. ↑ Sensacyjne informacje, polski klub zagra w KHL - Onet Sport [online], onet.pl [dostęp 2024-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-26] (pol.).
  11. ↑ Śląski klub chce zagrać w najlepszej lidze hokejowej w Europie! [online], slask.sport.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  12. ↑ HC Silesia – Hockey Club Silesia [online], hcsilesia.pl [dostęp 2021-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-07].
  13. ↑ Польский клуб подал заявку на вступление в КХЛ: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  14. ↑ Изменения в руководстве «Торпедо»: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  15. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  16. ↑ Hokej.net – Gdańsk oficjalnie złożył wniosek o przyjęcie do KHL [online], hokej.net [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  17. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  18. ↑ Dagsavisen – Dagsavisen – nyheter, sport, debatt og kultur [online], rogalandsavis.no [dostęp 2021-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-02] (norw.).
  19. ↑ Domain Unavailable! [online], webhokej24.sk [dostęp 2019-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-20] (ang.).
  20. ↑ Medveščak Záhreb podal oficiálnu prihlášku do KHL | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-22] (słow.).
  21. ↑ Domain Unavailable! [online], webhokej24.sk [dostęp 2019-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
  22. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  23. ↑ Domain Unavailable! [online], webhokej24.sk [dostęp 2019-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
  24. ↑ a b Этот домен продаётся [online], hockeypravda.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04].
  25. ↑ V novej sezóne budú tri divízie po deväť klubov | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] (słow.).
  26. ↑ В следующем сезоне в КХЛ появится третий дивизион? | KHL-BET.RU – Новости хоккея, аналитические обзоры, прогнозы на хоккей [online], khl-bet.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (ros.).
  27. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  28. ↑ Команда из Владивостока готова вступить в Континентальную хоккейную лигу: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  29. ↑ Палата по рассмотрению дисциплинарных нарушений сообщает: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  30. ↑ Hokej.net – Władywostok nowym uczestnikiem KHL [online], hokej.net [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  31. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  32. ↑ Medvescak of Zagreb joins the KHL. en.khl. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  33. ↑ «Медвешчак» выступит в чемпионате КХЛ 2013/2014. khl.ru. [dostęp 2013-04-29]. (ros.).
  34. ↑ Chorwacki Medveščak Zagrzeb zagra w KHL 2013/2014. hokej.net. [dostęp 2013-04-29]. (pol.).
  35. ↑ Возвращение в Подольск [online], hcvityaz.ru [dostęp 2024-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-01].
  36. ↑ Переезд ХК „Витязь” в Подольск – свершившийся факт, заявил Варицкий | Хоккей | Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  37. ↑ До и после Сочи. Календарь сезона 2013/2014 : Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  38. ↑ Список Йортикки. «Адмирал» выбрал игроков на Драфте расширения: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  39. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  40. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  41. ↑ Правление КХЛ рассмотрит проект структуры календаря 2013/2014 : Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  42. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  43. ↑ Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], en.rsport.ru [dostęp 2017-11-15].
  44. ↑ Hockey. Live reports. Game 1 [04-09-2013]; Dynamo Msk – Traktor. Online [online], text.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  45. ↑ Nasledujúci Zápas hviezd KHL v Prahe | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02] (słow.).
  46. ↑ Domain Unavailable! [online], webhokej24.sk [dostęp 2019-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-04] (ang.).
  47. ↑ KHL presunula Zápas hviezd z Prahy do Bratislavy | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02] (słow.).
  48. ↑ Гунтис Галвиньш: Играть стало в два раза легче: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  49. ↑ Hokej.net – Wybrano pierwsze piątki Meczu Gwiazd KHL 2014 [online], hokej.net [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  50. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  51. ↑ Срок регистрации домена закончился [online], khlallstar.ru [dostęp 2020-12-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-11].
  52. ↑ Срок регистрации домена закончился [online], khlallstar.ru [dostęp 2020-12-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-12].
  53. ↑ Hockey. Live reports. Game 1 [11-01-2014]; West – East. Online [online], text.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  54. ↑ V Zápase hviezd víťazstvo výberu Západu 18:16 | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02] (słow.).
  55. ↑ Вот и Запад выиграл!: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  56. ↑ V bratislavskej exhibícii prehra Old-Boys Česko-Slovenska | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02] (słow.).
  57. ↑ Cпастись за 30 секунд. В Братиславе завершился Матч Легенд: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  58. ↑ Standings Divisions. en.khl.ru. (ang.).
  59. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  60. ↑ Кубок Надежды-2014 стартует 7 марта: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  61. ↑ «Авангард» – обладатель Кубка Надежды: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  62. ↑ Седьмой матч серии «Донбасс» – «Динамо» Рига состоится в Братиславе. khl.ru, 15 marca 2014. [dostęp 2014-03-17]. (ros.).
  63. ↑ КХЛ утвердила инициативу «Донбасса». khl.ru, 16 marca 2014. [dostęp 2014-03-17]. (ros.).
  64. ↑ Bratislava to host Donbass vs. Lev games. khl.ru, 23 marca 2014. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
  65. ↑ Трагедия в Башкортостане: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  66. ↑ Трагедия в Башкирии » Торпедо Нижний Новгород – официальный сайт хоккейного клуба [online], hctorpedo.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
  67. ↑ «Лев» и «Донбасс» доиграли до рекорда: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  68. ↑ Hockey. Live reports. Game 50 [21-03-2014]; Lev – Donbass. Online [online], text.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  69. ↑ V Prahe prekonali rekord KHL v dĺžke zápasu | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  70. ↑ Результаты конкурсов Матча Звезд: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  71. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  72. ↑ Цифры и факты: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  73. ↑ Варнаков будет помогать Попихину: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  74. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  75. ↑ ВОРОБЬЕВ ВОЗГЛАВИЛ „ЛОКОМОТИВ” – Новости – Хоккейный Клуб «Локомотив» (Ярославль) [online], hclokomotiv.ru [dostęp 2021-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-21] (ros.).
  76. ↑ Kitov predčasne skončil na lavičke Novokuznecka | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18] (słow.).
  77. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  78. ↑ KAMPAŇ MĚSÍCE – Každý měsíc jedna vybraná nabídka [online], www.levpraha.cz [dostęp 2019-03-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-12] (cz.).
  79. ↑ Нефтехимик | Клубная жизнь [online], hcneftekhimik.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31].
  80. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  81. ↑ Новости [online], hcdinamo.by [dostęp 2017-11-15] (ros.).
  82. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  83. ↑ Ханну Йортикка покинул «Адмирал» по семейным обстоятельствам [online], hcadmiral.ru [dostęp 2021-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ros.).
  84. ↑ Хоккейный клуб Витязь – официальный сайт – Новости ХК «Витязь» – Отставка [online], hcvityaz.ru [dostęp 2017-11-15].
  85. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  86. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  87. ↑ ХК „Авангард” | Новости | Милош Ржига покидает „Авангард” [online], hawk.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-11] (ros.).
  88. ↑ Знарок и Сафронов в СБОРНОЙ! [online], dynamo.ru [dostęp 2021-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-27] (ros.).
  89. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  90. ↑ Белоусов покидает пост главного тренера «Трактора» [online], hctraktor.ru [dostęp 2017-11-15].
  91. ↑ Новости | Вячеслав Быков – главный тренер СКА [online], archive.is [dostęp 2017-11-15].
  92. ↑ Новости [online], cska-hockey.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
  93. ↑ September’s finest: Barulin, Lee, Pestushko & Vasilevsky. en.khl.ru. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  94. ↑ October’s finest: Brust, Chudinov, Zaripov, Dyblenko. en.khl.ru. [dostęp 2013-11-05]. (ang.).
  95. ↑ November’s finest: Salak, Quint, Mozyakin & Vasilevsky. en.khl.ru. [dostęp 2013-12-05]. (ang.).
  96. ↑ Kontinental Hockey League – Official Website – KHL.RU – official site – December’s finest: Kovar, Granak, Bochenski & Skutar. en.khl.ru. [dostęp 2014-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]. (ang.).
  97. ↑ January’s finest: Kovar, Antipin, Mozyakin & Shmelyov. en.khl.ru. [dostęp 2014-02-05]. (ang.).
  98. ↑ Players of the quarters. en.khl.ru. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
  99. ↑ Players of the semis. en.khl.ru. [dostęp 2014-03-31]. (ang.).
  100. ↑ March’s finest: Sanford, Gorokhov, Mozyakin & Vasilevsky. en.khl.ru. [dostęp 2014-04-04]. (ang.).
  101. ↑ Players of the finals. en.khl.ru. [dostęp 2014-04-14]. (ang.).
  102. ↑ Players of the Final. en.khl.ru. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  103. ↑ April’s finest: Koshechkin, Nemec, Mozyakin & Vasilevsky. en.khl.ru. [dostęp 2014-05-08]. (ang.).
  104. ↑ Sixth sense. Season closing ceremony. khl.ru, 28 maja 2014. [dostęp 2014-05-29]. (ang.).
  105. ↑ Лауреаты шестого сезона. khl.ru. [dostęp 2014-05-29]. (ros.).
  106. ↑ https://www.khl.ru/news/2014/04/30/223743.html
  107. ↑ Медали чемпионатов России: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Sezony KHL
2013/2014 w europejskim klubowym hokeju mężczyzn (IIHF)
Rozgrywki ligowe
Rozgrywki pucharowe
Rozgrywki międzynarodowe
←2012/2013 Sezon 2013/2014 w sportach zimowych 2014/2015→
Biathlon
Biegi narciarskie
Bobsleje
Curling
Hokej na lodzie
Kombinacja norweska
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo szybkie
Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo dowolne
Narciarstwo szybkie
Saneczkarstwo
Saneczkarstwo (tory naturalne)
Short track
Skeleton
Skoki narciarskie
Snowboarding
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=KHL_(2013/2014)&oldid=74207459”