Przejdź do zawartości

KH.50

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KH.50
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja

Producent

Škoda
Breitfeld-Daněk

Typ pojazdu

czołg lekki

Trakcja

kołowo-gąsienicowa

Załoga

2

Historia
Prototypy

1924

Wycofanie

1935 (Czechosłowacja)

Egzemplarze

Nieznana liczba

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy Hanomag WD-50PS o mocy 50 KM

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

o grubości od 6 do 14 mm

Długość

4,50 m

Szerokość

2,39 m

Wysokość

2,53 m (na kołach)
2,38 m (na gąsienicach)

Masa

6 800 kg (własna)
8 500 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

45 km/h (na kołach)
18 km/h (na gąsienicach)

Zasięg pojazdu

300 km (na kołach, na szosie)
120 km (na gąsienicach, na szosie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,60 m

Rowy (szer.)

2,00 m

Ściany (wys.)

0,50 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działo przeciwpancerne Škoda A7 kal. 37 mm
lub
2 karabiny maszynowe Schwarzlose-Janeček vz.07/12/27 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Czechosłowacja, III Rzesza, Włochy, ZSRR
Planowani: Polska

KH.50czechosłowacki kołowo-gąsienicowy czołg lekki z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1923 roku Czechosłowacja zakupiła plany kołowo-gąsienicowego czołgu lekkiego od niemieckiego inż. J. Vollmera, konstruktora niemieckich czołgów z okresu I wojny światowej. Do budowy prototypu tego czołgu przystąpiły zakłady Škoda przy współpracy z zakładami Breitfeld-Daněk.

W 1929 roku czołg oglądali polscy konstruktorzy z nadzieją, że nowy czołg będzie: szybki, zwrotny, zdolny do jazdy w terenie i po drogach, jednak nie wzbudził zainteresowania u nich i pojazd ostatecznie nigdy nie trafił do służby w Polsce[1]

Liczba zbudowanych pojazdów nie jest znana, wiadomo jednak, że Armia Czechosłowacka posiadała 2 prototypy, które oznaczono jako KH.50 (KH to skrót od czeskiego słowa Kolohousenka – kołowo-gąsienicowy) i w 1925 roku przekazano je do testów. Próby trwały do 1930 roku, a następnie przekazano je do normalnej eksploatacji w jednostkach pancernych. Ostatecznie z uwagi na ich przestarzałą formę i słabe osiągi wojsko czechosłowackie wycofało je z uzbrojenia w 1935 roku. Według niektórych źródeł pojazdy te sprzedano do Włoch i ZSRR, a po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy trafiły do armii niemieckiej, z czego jeden pojazd pozostał w kraju w formie pomnika[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Stohnij: Pancerna pięść marszałka Śmigłego: czołgi 10TP i 14TP. 1939.pl Kampania wrześniowa. [dostęp 2017-09-03].
  2. ČKD KH-50 \ KH-60 \ KH-70. Aviarmor.net. [dostęp 2017-09-03]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Peter Chamberlain, Chris Ellis: Tanks of the world 1915-1945. Londyn: Cassell & Co., 1972, s. 15–18. ISBN 0-304-36141-0.