Justyna Bargielska
| |
| Data urodzenia |
7 lipca 1977 |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Obsoletki | |
| Nagrody | |
|
Nagroda Literacka Gdynia (2010) | |
Justyna Bargielska (ur. 7 lipca 1977) – polska poetka i pisarka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Publikowała w wielu pismach literackich, m.in. w „Odrze”, „Ha!arcie”. Jej wiersze były tłumaczone na język angielski, język słoweński i język bułgarski. Laureatka III edycji konkursu poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego (2001) i nagrody specjalnej VIII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2002). W 2010 roku za tomik Dwa fiaty otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia[1]. Za swój prozatorski debiut Obsoletki (2010) otrzymała nominację do Paszportów Polityki oraz Nagrodę Literacką Gdynia[2]. Książka ta znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2011[3]. Poetka projektu Sfotografuj wiersz – Zwierszuj fotografię[4].
W 2013 za Bach for my baby została nominowana do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej[5] oraz do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”[6]. W 2014 nominowana do Nagrody Literackiej Nike za Małe lisy[7], a w 2020 do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” za Dziecko z darów[8]. Za ten tom była również nominowana w 2021 do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za rok 2019[9]. W 2024 nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” za Wybór stand-upów[10].
Felietonistka miesięcznika „Znak”[11] i „Ruchu Muzycznego”.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ma dwoje dzieci - córkę Rozalię oraz syna Jerzego[12].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Poezja
- Dating Sessions (Kraków, Zielona Sowa, 2003)
- China Shipping (Kielce, kserokopia.art.pl, 2005)
- Dwa fiaty (Poznań, WBPiCAK, 2009)
- Bach for my baby (Wrocław, Biuro Literackie, 2012)
- Szybko przez wszystko (Wrocław, Biuro Literackie, 2013)
- Nudelman (Wrocław, Biuro Literackie, 2014)
- Selfie na tle rzepaku (Wrocław, Biuro Literackie, 2016)[13]
- Dziecko z darów (Lusowo, Wydawnictwo Wolno, 2019)[14][15][16]
- Wybór stand-upów (Biuro Literackie, Kołobrzeg 2023)[17]
Proza
- Obsoletki (Wołowiec, Wydawnictwo Czarne, 2010)
- Małe lisy (Wołowiec, Wydawnictwo Czarne, 2013)
- Obie (wraz z Iwoną Chmielewską), (Lusowo, Wydawnictwo Wolno, 2016)[18]
- Siedem przygód Rozalii Grozy (Biuro Literackie, 2017)
Szkice/publicystyka
Antologie
- p.h.p. wiersze (Wydawnictwo RUTA, Wałbrzych, 2002)
- Solistki (SDK, Warszawa, 2009)
- Poeci na nowy wiek (Biuro Literackie, Wrocław, 2010)
- Free over Blood (Zeszyty Poetyckie/OFF Press, Londyn, 2011, pod redakcją D. Junga i M. Orlińskiego)[20]
- Warkoczami. Antologia nowej poezji (Staromiejski Dom Kultury, Warszawa, 2016) – red. Joanna Mueller, Sylwia Głuszak, Beata Gula
Przekłady
Ursula K. Le Guin, Dotąd dobrze (wraz z Jerzym Jarniewiczem, Prószyński i S-ka, Warszawa 2019, ISBN 978-83-8169-173-4)
Ursula K. Le Guin, Księga Drogi i Dobra (wraz z Jerzym Jarniewiczem, Prószyński i S-ka, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8169-353-0)
Dla dzieci
- Siedem przygód Rozalii Grozy (Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2017, ISBN 978-83-65125-29-3)
Opracowania
[edytuj | edytuj kod]Piotr Bogalecki, „Nie wiem, co zrobić (z tą wiarą). Justyna Bargielska oddaje życie”, [w:] Balaghan. Mikoświaty i nanohistorie, Pod redakcją Mariusza Jochemczyka, Magdaleny Kokoszki i Beaty Mytych-Forajter, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2015.
Monika Glosowitz, „Niemożliwe światy Justyny Bargielskiej. Lektura afektywna”, Śląskie Studia Polonistyczne nr 1/2 (5) 2014.
Jerzy Jarniewicz, „Symetryczne utrzymywanie równowagi, czyli Małe lisy Justyny Bargielskiej”, [w:] Jerzy Jarniewicz, Podsłuchy i podglądy, Instytut Mikołowski, Mikołów 2015.
Marta Koronkiewicz, „Bargielska bez wymówek”, Śląskie Studia Polonistyczne nr 1/2 (5) 2014.
Adam Lipszyc, „Justyna Bargielska: Peep show”, [w:] Adam Lipszyc, Czerwone listy. Eseje frankistowskie o literaturze polskiej, Austeria, Kraków 2018.
Beata Mytych-Forajter, „Najmniejsze zwierzę Justyny Bargielskiej”, [w:] Balaghan. Mikoświaty i nanohistorie, Pod redakcją Mariusza Jochemczyka, Magdaleny Kokoszki i Beaty Mytych-Forajter, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2015.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przemysław Gulda. Nagroda Literacka „Gdynia”. „Gazeta Wyborcza”, 2010-06-21.
- ↑ Laureaci 2011 | Nagroda Literacka Gdynia. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-07-08].
- ↑ Nagroda Nike 2011. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Sfotografuj wiersz – Zwierszuj fotografię | Konkurs [online], konkurs.kontrast-wroclaw.pl [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-29].
- ↑ Nominowani do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.
- ↑ Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius 2013. ksiazka.net.pl. [dostęp 2015-07-15].
- ↑ Nike 2014. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
- ↑ Silesius 2020 – nominacje [online], silesius.wroclaw.pl [dostęp 2020-06-26].
- ↑ Ogłoszono nominacje do Nagrody Szymborskiej za rok 2019 i 2020 [online], dzieje.pl, 17 maja 2021 [dostęp 2021-05-17] (pol.).
- ↑ Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius” – nominacje i laur za całokształt twórczości [online], instytutksiazki.pl, 13 maja 2024 [dostęp 2024-07-07] (pol.).
- ↑ Felietony Justyny Bargielskiej w miesięczniku „Znak”; https://web.archive.org/web/20140508115911/http://www.miesiecznik.znak.com.pl/14364/prosba-o-wiecej-pulapek-codziennosci.
- ↑ Anita Jarzyna, Justyna Bargielska [online], Polska Poezja Współczesna. Przewodnik encyklopedyczny.
- ↑ Justyna Bargielska: Selfie na tle rzepaku [online], biuroliterackie.pl [dostęp 2016-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29].
- ↑ Justyna Bargielska: Dziecko z darów [online], Wydawnictwo Wolno, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2019-08-13] (pol.).
- ↑ Zmysłowa, kobieca i życiowa, czyli poezja Justyny Bargielskiej [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2020-06-17].
- ↑ Z bliska i z dystansu: Dziecko z darów Justyny Bargielskiej [online], Wydawnictwo Wolno, 17 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-17] (pol.).
- ↑ Wybór stand-upów (2) :: Biuro Literackie [online] [dostęp 2023-10-13] (pol.).
- ↑ Justyna Bargielska, Iwona Chmielewska: Obie [online], Wydawnictwo Wolno [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Justyna Bargielska: Pij ze mną kompot [online], Wydawnictwo Wolno [dostęp 2021-08-26] (pol.).
- ↑ Polish Cultural Institute.