Junkers G 38
 Junkers G 38 - widoczne kabiny w grubym płacie | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
7 osób |
| Historia | |
| Data oblotu |
6 listopada 1929 |
| Lata produkcji |
1929 |
| Wycofanie ze służby |
1942 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 × Jumo 204 |
| Moc |
4 × 750 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
44,0 m |
| Długość |
23,0 m |
| Powierzchnia nośna |
300 m² |
| Masa | |
| Startowa |
24 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
212 km/h |
| Zasięg |
3500 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Japonia | |
| Rzuty | |
| |
Junkers G 38 – niemiecki samolot transportowy z 1929 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Projekt prof. Hugo Junkersa zakładał użycie olbrzymiego skrzydła wolnonośnego bez usterzenia, jednakże w latach dwudziestych budowa takiego skrzydła nie była możliwa ze względów technicznych. Wyjściem był kompromis – zastosowanie bardzo grubego skrzydła wolnonośnego (głębokość profilu 10,8 m i wysokość 2,8 m – przestrzeń wykorzystana przez silniki) z wmontowanymi silnikami oraz klasycznego kadłuba znacznie pomniejszonego w stosunku do olbrzymiego skrzydła. Na kadłubie umieszczone było usterzenie, zapewniające stateczność i sterowność.
Prototyp został oblatany 6 listopada 1929 r.[1] Wyprodukowano jedynie 2 sztuki (jedną w wersji G 38a, drugą jako G 38ce), zakupione następnie przez linie lotnicze Deutsche Lufthansa. Pierwszy egzemplarz służył raczej do celów reklamowych, a drugi obsługiwał dłuższe trasy: z Berlina do Monachium, Frankfurtu nad Menem i Królewca. Wykorzystywany był też na niektórych liniach międzynarodowych. Pomimo to G 38 uważany był raczej za „prehistorycznego kolosa” niż za nowoczesny samolot. G 38a rozbił się w 26 maja 1936 w Dessau (dziś Dessau-Roßlau), a druga maszyna od 1939 służyła w Luftwaffe do transportu wojskowego. Została zniszczona w czasie nalotu bombowego w Atenach w maju 1941.
W Japonii zbudowano na licencji 6 samolotów tego typu w wersji bombowej Ki-20.
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- G 38a – dwa silniki Junkers L55 (622 KM) bliżej kadłuba, obok nich dwa L8 (400 KM, zastąpione potem silnikami L88 (800 KM)), 30 miejsc pasażerskich i 2 dwumiejscowe kabiny w skrzydłach (na krawędzi natarcia, przy kadłubie)
- G 38ce – dwa silniki L8 (400 KM) i dwa L88 (800 KM), klapy szczelinowe na krawędzi spływu, 28 miejsc pasażerskich i 2 trzymiejscowe kabiny w skrzydłach
Po roku 1932 oba samoloty wyposażono w silniki Jumo 204 (750 KM). Spotyka się też oznaczenia pierwszego prototypu G 38di i drugiego prototypu G 38b, G 38ci, G 38fi w zależności od montowanych silników.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Wolnonośny górnopłat konstrukcji metalowej, kryty blachą falistą. Podwozie samolotu stałe, z dwoma kołami na każdej goleni. Usterzenie z podwójnym statecznikiem poziomym i potrójnym pionowym. Śmigła czterołopatowe.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Podobne samoloty: ANT-20 „Maksym Gorki”
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Junkers G 38. [dostęp 2009-08-09].
- www.junkers.de
| Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
| Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
| Prototypy i projekty |
|
