Przejdź do zawartości

Jonny Gray

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jonny Gray
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jonathan Douglas Gray[1]

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1994
Rutherglen

Wzrost

199 cm[2]

Masa ciała

121 kg[2]

Rugby union
Pozycja

wspieracz

Kariera juniorska
Lata Zespół
2001–2011 Cambuslang
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2011–2012 Hamilton
2012–2016 Currie
2012– Glasgow Warriors[3] 71 (35)
2016–2017 Stirling County
2017– Currie
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2011  Szkocja U-18
2012–2013  Szkocja U-20 14
2013–  Szkocja[1] 54 (20)
2014  Szkocja A 1 (0)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 25 maja 2019 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 22 września 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Gray (pośrodku) w barwach Glasgow Wariors (2013)

Jonny Gray (szkoc. wym. [ˌdʒɔ.ne ˈgɾeː], ur. 14 marca 1994 w Rutherglen[2][3][4]) – szkocki rugbysta występujący na pozycji wspieracza; reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik pucharu świata. Młodszy brat Richiego.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Gray wychowywał się w rodzinie, która w żaden sposób nie była związana z rugby; przeciwnie, jej członkowie byli zaangażowanymi kibicami piłki nożnej. Sam Jonny pierwszy kontakt z rugby zaliczył w wieku lat siedmiu, kiedy ojciec jego kolegi zabrał jego i jego brata do klubu w Cambuslang na przedmieściach Glasgow, w którym sam grywał[5][6]. Gray w klubie tym pozostał do osiągnięcia lat 16[7] (roku 2011)[8]. Jako nastolatek swoją grę rozwijał także w szkole Calderglen High School w East Kilbride[8][9]. Reprezentował także region Glasgow w zespołach do lat 16[10] i 18[8].

W młodości występował na pozycji wiązacza[7].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły Gray grał w Hamilton R.C.[9] Dobre występy w amatorskiej drużynie spowodowały, że młody zawodnik otrzymał sportowe stypendium John Macphail Scholarship i przez trzy miesiące szkolił się w Nowej Zelandii w ośrodku Canterbury Rugby Football Union[11]. Jednocześnie wiosną 2012 roku został włączony do programu Scottish Rugby Elite Development organizowanego przez Scottish Rugby Union i otrzymał dwuletni profesjonalny kontrakt w zespole Glasgow Warriors z ligi Pro12[12]. Jednocześnie zakontraktowany został w drużynie szkockiej Premiership, Currie R.F.C.[a] W barwach Warriors zadebiutował w grudniu 2012 roku w derbowym spotkaniu z Edinburgh Rugby[3].

Latem 2013 roku Gray podpisał nową umowę wiążącą go z ekipą z Glasgow na trzy lata[4][19]. W meczu pierwszej kolejki nowego sezonu, z Cardiff Blues pojawił się na boisku już w 20. minucie, zastępując kontuzjowanego Alastaira Kellocka[20]. Uraz doświadczonego zawodnika stanowił szansę na zaprezentowanie swoich umiejętności, którą młody Gray w pełni wykorzystał, natychmiast wskakując do pierwszego składu szkockiej drużyny. Łącznie w sezonie tym wystąpił w 18 meczach, w tym w 15 od pierwszej minuty[3][21]. Dodatkowo zadebiutował też w rozgrywkach europejskich, w swoim pierwszym meczu Pucharu Heinekena zdobywając przyłożenie z RC Tulon[22]. W rodzimej lidze ekipa z Glasgow dotarła do finału rozgrywek, w którym jednak uległa Leinster Rugby 34:12[23]. To, co nie udało się w roku 2014, powiodło się rok później. Szkoci ponownie awansowali do finału, w którym pewnie, 31:13 pokonali Irlandczyków z Munster Rugby, po raz pierwszy w swojej historii sięgając po tytuł w lidze Pro12[24].

Dwudziestojednoletni Gray, który w kwietniu 2015 roku, w spotkaniu z Connacht Rugby po raz pierwszy pełnił funkcję kapitana, przed nowym sezonem 2015/2016 został przez trenera Gregora Townsenda wyznaczony stałym kapitanem Warriors (od sezonu 2016/2017 wspólnie z Henrym Pyrgosem)[4][25]. W listopadzie 2015 roku wspieracz przedłużył kontrakt z drużyną z Glasgow o dalsze trzy lata[26]. Przed sezonem 2016/2017 w ramach draftu (przydzielania przez SRU profesjonalnych zawodników do drużyn półamatorskiej Premiership) Gray został wyznaczony do reprezentowania barw Stirling County R.F.C.[a]

W europejskich rozgrywkach Champions Cup Warriors pod przewodnictwem Graya w sezonie 2016/2017 po raz pierwszy w swojej historii wyszli z grupy, awansując do ćwierćfinału po wyjazdowym zwycięstwie 43:0 nad Leicester Tigers[5][27]. Tam jednak natrafiwszy na obrońcę tytułu, Saracens, ulegli angielskiej ekipie 13:38[28].

Latem 2017 roku zawodnik doznał urazu nadgarstka, który wymagał leczenia operacyjnego, a następnie półrocznej przerwy w grze[29]. Zgodnie z draftem na sezon 2017/2018 został ponownie przydzielony do ekipy Currie[a]. Tuż przed końcem 2017 roku Gray podpisał nowy kontrakt z Glasgow Warriors, który miał obowiązywać do 2020 roku. Przed ogłoszeniem tego posunięcia w mediach spekulowano na temat ewentualnych przenosin Szkota do jednego z angielskich klubów; najczęściej jako potencjalny kierunek wskazywano Bristol Rugby[30]. Sam zawodnik przyznał przy tym, że choć zainteresowanie ze strony innych drużyn istniało, to jednak Bristol nie był jedną z nich[31].

W kwietniu 2019 roku rozegrał swój 100. mecz w barwach Warriors (we wszystkich rozgrywkach)[21][32]. W sezonie 2018/2019 Gray wraz z zespołem z Glasgow po raz trzeci w historii dotarł do finału ligi Pro14, jednak tym razem lepsi, w stosunku 18:15, okazali się być obrońcy tytułu – Leinster Rugby[33].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy do szkockiej drużyny narodowej Gray trafił na poziomie grupy do lat 18, w której występował w roku 2011[7][34]. W wieku niespełna 17 lat, na początku lutego 2012 roku zadebiutował w drużynie U-20 w spotkaniu z Anglią w ramach młodzieżowego Pucharu Sześciu Narodów[2][35]. W 2013 roku został mianowanym kapitanem zespołu przed kolejną edycją Pucharu[2][36]. Łącznie na tym poziomie rozegrał 14 spotkań[2], uczestnicząc w mistrzostwach świata juniorów 2013[37].

W reprezentacji seniorów zadebiutował w listopadzie 2013 roku w meczu z Południową Afryką, w którym zmienił swojego brata Richiego[1][2]. W styczniu kolejnego roku został wyłączony ze składu pierwszej reprezentacji na Puchar Sześciu Narodów i skierowany do drugiej drużyny (Szkocja A)[38]. Mimo zaledwie 19 lat został wybrany kapitanem na spotkanie z England Saxons[39][40]. Już tydzień później znalazł się jednak w kadrze na mecz pierwszej reprezentacji z Anglią na Murrayfield[4][41]. W czerwcu, podczas wyjazdowej serii spotkań z reprezentacją Argentyny zaliczył swój pierwszy mecz w reprezentacji w wyjściowym składzie. Debiutanckie przyłożenie zdobył jesienią tego roku, także w starciu z „Los Pumas”. W tym samym czasie wywalczył sobie stałe miejsce w pierwszym składzie reprezentacji[2][41].

Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2015 wystąpił we wszystkich pięciu spotkaniach. Pomimo kompletu porażek[42] zyskał nominację do miana gracza turnieju, notując w rozgrywkach rekordową liczbę 84 defensywnych szarż[2]. We wrześniu Jonny wraz z bratem znaleźli się w składzie reprezentacji na zbliżający się puchar świata w Anglii[43]. Tam młodszy z rodzeństwa Grayów rozegrał cztery spośród pięciu spotkań drużyny narodowej, która w kontrowersyjnych okolicznościach odpadła w ćwierćfinale rozgrywek po porażce z Australią[44]. W czasie pucharu młody zawodnik został ukarany trzytygodniowym zawieszeniem za niebezpieczne zagranie, jednak na skutek odwołania kara ta została anulowana i Gray mógł wystąpić w meczu ćwierćfinałowym[45].

Wysoka, równa forma wspieracza Glasgow Warriors tak na arenie klubowej, jak i międzynarodowej sprawiła, że wielu komentatorów, zwłaszcza szkockich, było przekonanych, iż Gray powinien znaleźć się w składzie British and Irish Lions na serię spotkań z Nową Zelandią[5][9][25][46]. Ostatecznie tak się nie stało[47] (wśród graczy drugiej linii młyna powołania otrzymali Iain Henderson, Maro Itoje, Alun Wyn Jones, George Kruis i Courtney Lawes)[48].

Dobra dyspozycja szkockiego zespołu zyskała potwierdzenie podczas Pucharu Sześciu Narodów w 2017 i 2018 roku, kiedy to Gray wraz z kolegami w obu przypadkach wygrał po trzy spośród pięciu meczów[42]. Szczególnie godne uwagi były zwycięstwa nad Irlandią w 2017[49] i Anglią w 2018 – Szkotom po raz pierwszy od dekady udało się sięgnąć po Calcutta Cup[50].

W 2019 roku podczas Pucharu Sześciu Narodów rozegrał swój w 50. mecz w reprezentacji. Osiągnął to tuż przed swoimi 25. urodzinami, czym pobił dawny rekord swojego brata Richiego (nowy dwa lata wcześniej ustanowił Stuart Hogg)[51]. Następnie Gray znalazł się w szerokim składzie na zbliżający się puchar świata[52]. Wyleczywszy uraz mięśni tylnych uda, jakiego doznał tuż przed turniejem[53], został włączony do 31-osobowej kadry na rozgrywane w Japonii mistrzostwa[54].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 22 września 2019 r.[41]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Szkocja 2013 2 0
2014 6 5
2015 11 0
2016 9 5
2017 10 10
2018 9 0
2019 7 0
Suma 54 20
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 8 listopada 2014 Murrayfield Stadium, Edynburg  Argentyna mecz testowy
2. 12 listopada 2016 Murrayfield Stadium, Edynburg  Australia mecz testowy
3. 18 listopada 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Nowa Zelandia mecz testowy
4. 25 listopada 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Australia mecz testowy

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak wielu zawodników grających na pozycji wspierwcza Gray bardzo dobrze radzi sobie podczas walki o piłkę w formacji autowej. Dodatkowo jego atutami są nietypowe dla rugbystów o jego gabarytach wysokie umiejętności w zakresie gry otwartej, w szczególności celne, pewne podania[25]. Jego najsilniejszą stroną jest jednak gra w defensywie – w ciągu swojej kariery wsławił się jako niestrudzony obrońca. Wykonuje ponadprzeciętnie dużo szarż, w olbrzymiej większości zakończonych sukcesem. Kilkakrotnie prezentowano statystyki wskazujące, że w kolejnych spotkaniach nie zdarzył się ani jeden przypadek przerwania jego próby powalenia rywala[5][25]. W 2018 roku podczas Pucharu Sześciu Narodów Gray jako pierwszy zawodnik w historii zanotował co najmniej 100 szarż[55]. W kwietniu kolejnego roku w spotkaniu z Leinster Rugby wykonał 43 szarże (wszystkie skuteczne), co wedle doniesień stanowić miało swoisty rekord świata[4][55]. Zgodnie ze statystykami opublikowanymi przez Opta Sport według stanu na grudzień 2017 roku Gray szarżował ze średnią skutecznością na niespotykanym poziomie 97,9%[56].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Młody zawodnik sezonu w Pro12 (Pro12 Young Player of the Year)
  • Młody Zawodnik Roku według Friends of Scottish Rugby (Sir Willie Purves Quaich)
  • Najlepszy zawodnik Pucharu Sześciu Narodów (Six Nations Player of the Championship)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Gray przydzielony był do reprezentowania Currie R.F.C. w sezonie 2012/2013[13], 2013/2014[14], 2014/2015[15], 2017/2018[16], 2018/19[17]. W sezonie 2016/2017 trafił natomiast do Stirling County R.F.C.[18]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Jonny Gray | Scotland [online], ESPN Scrum [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Jonny Gray. Scottish Rugby Union. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-04)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Player Profile – Jonny Gray. Pro14. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-26)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Glasgow Warriors (Jonny Gray). Glasgow Warriors. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-27)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Robert Kitson, Jonny Gray’s ‘scary’ potential at the forefront of a new dawn for Scotland, „The Guardian”, 1 lutego 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-06] (ang.).
  6. ↑ Hugh MacDonald, Scotland lock Jonny Gray: 'My gran was so special, she gave me values that have served me so well', „Daily Mail”, 11 lutego 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  7. ↑ a b c Beatrice Asprey, Hotshot: Jonny Gray (Glasgow) [online], rugbyworld.com, 1 lipca 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-06] (ang.).
  8. ↑ a b c Glasgow U18 Team For Sunday 6Th March [online], Glasgow Warriors, 3 marca 2011 [dostęp 2019-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  9. ↑ a b c Gordon Parks, cotland lock Jonny Gray could be set to go from quiet leader to global rugby superstar, „Daily Record”, 3 lutego 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-07] (ang.).
  10. ↑ Glasgow U16- Cross Border Match Reports [online], Glasgow Warriors, 29 marca 2010 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  11. ↑ Young Talents Receive John Macphail Scholarship [online], Scottish Rugby Union, 2 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2017-10-19] (ang.).
  12. ↑ Jonny Gray To Join Warriors' Elite Development Programme [online], Scottish Rugby Union, 2 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2018-09-29] (ang.).
  13. ↑ Bill Lothian, Jonny Gray can make old club Currie proud, „Edinburgh Evening News”, 16 listopada 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  14. ↑ Pro Player Draft [online], glasgowwarriors.com, 16 sierpnia 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  15. ↑ Scots clubs learn player draft from Pro12 duo [online], BBC Sport, 18 sierpnia 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  16. ↑ Scottish rugby announces BT Premiership pro-player draft [online], Scottish Rugby Union, 28 sierpnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  17. ↑ Tennent’s Premiership clubs decide pro-player draft [online], Scottish Rugby Union, 21 sierpnia 2018 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  18. ↑ BT Premiership pro-player draft completed ahead of new season kick-off, „The Herald”, 24 czerwca 2016 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  19. ↑ Glasgow: Richie Gray’s brother, Jonny, wins Warriors contract [online], BBC Sport, 8 maja 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-01] (ang.).
  20. ↑ Seymour seals it for Warriors [online], Pro12, 6 września 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  21. ↑ a b Player statistics Gray Jonny - club stats [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  22. ↑ Jonny Gray [online], European Professional Club Rugby [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  23. ↑ Clinical Kirchner leads Leinster to title [online], Pro12, 31 maja 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-27] (ang.).
  24. ↑ Russell guides Glasgow Warriors to historic title [online], Pro12, 30 maja 2015 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-27] (ang.).
  25. ↑ a b c d Tom English, Six Nations 2017: Jonny Gray - Scotland's unassuming hero [online], BBC Sport, 23 lutego 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-25] (ang.).
  26. ↑ Jonny Gray joins Finn Russell in committing future to Glasgow Warriors [online], ESPN Scrum, 3 listopada 2015 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  27. ↑ Michael Aylwin, Glasgow qualify for quarter-finals with six-try humiliation of Leicester, „The Guardian”, 21 stycznia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  28. ↑ Saracens reach fifth successive semi [online], European Professional Club Rugby, 2 kwietnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-11] (ang.).
  29. ↑ Ben Coles, Injury blow for Scotland after Stuart Hogg, Jonny Gray undergo surgery, „The Daily Telegraph”, 30 czerwca 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-12] (ang.).
  30. ↑ Glasgow Warriors: Jonny Gray signs new two-year deal after rejecting Bristol [online], BBC Sport, 20 grudnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-02] (ang.).
  31. ↑ David Barnes, Jonny Gray’s heart belongs to Glasgow [online], theoffsideline.com, 20 grudnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-14] (ang.).
  32. ↑ Gray to make 100th appearance for Glasgow Warriors [online], Pro14, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-06] (ang.).
  33. ↑ Paul Eddison, Leinster hold firm to defend Guinness PRO14 title in Glasgow [online], Pro14, 25 maja 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (ang.).
  34. ↑ Scotland U18 20 - 12 Newcastle Falcons Academy [online], Scottish Rugby Union, 21 sierpnia 2011 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  35. ↑ Scotland under-20 named for RBS 6 Nations opener [online], Scottish Rugby Union, 31 stycznia 2012 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  36. ↑ Jonny Gray has been named Scotland U20s captain ahead of Six Nations opener [online], Sky Sports, 29 stycznia 2013 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-24] (ang.).
  37. ↑ Jonny Gray [online], Międzynarodowa Rada Rugby, Mistrzostwa świata U-20 w rugby union mężczyzn [dostęp 2019-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-06] (ang.).
  38. ↑ Six Nations: Scotland quintet drop from pool into A squad [online], BBC Sport, 21 stycznia 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  39. ↑ Gray to captain Scotland A. Scottish Rugby Union, 2014-01-23. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-26)]. (ang.).
  40. ↑ Scotland A share spoils with England Saxons [online], BBC Sport, 1 lutego 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  41. ↑ a b c Jonny Gray | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  42. ↑ a b Jonny Gray | Turnament list [online], ESPN Scrum [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  43. ↑ Vern Cotter names 31-man Scotland squad for Rugby World Cup 2015. Scottish Rugby Union. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)]. (ang.).
  44. ↑ James Riach: Craig Joubert ‘made mistake’ awarding Australia penalty against Scotland. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-10-19. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-19)]. (ang.).
  45. ↑ Ross Ford and Jonny Gray back in Scotland starting team [online], World Rugby, 17 października 2015 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  46. ↑ Lions squad to New Zealand: who's on the plane to face the All Blacks at the end of the Six Nations? | Jonny Gray, „The Daily Telegraph”, 22 marca 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  47. ↑ Duncan Smith, Five biggest Scottish snubs from the Lions squad, „The Scotsman”, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  48. ↑ Jack de Menezes, British and Irish Lions squad 2017: Sam Warburton captain as Warren Gatland names party to tour New Zealand, „The Independent”, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-25] (ang.).
  49. ↑ Tom English, 2017 Six Nations: Scotland 27-22 Ireland [online], BBC Sport, 4 lutego 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-18] (ang.).
  50. ↑ Tom English, Six Nations: Scotland 25-13 England [online], BBC Sport, 24 lutego 2018 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-03] (ang.).
  51. ↑ Milestone not in mind for Gray [online], Scottish Rugby Union, 8 marca 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  52. ↑ 42-man squad announced [online], Scottish Rugby Union, 7 maja 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-10] (ang.).
  53. ↑ Jonny Gray returns to Scotland action for Georgia send-off at Murrayfield, „The Irish Times”, 4 września 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  54. ↑ Scotland squad named for Rugby World Cup 2019. Scottish Rugby Union. [dostęp 2019-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-04)]. (ang.).
  55. ↑ a b Magnificent Gray smashes tackling record in Leinster win [online], Pro14, 15 kwietnia 2019 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-15] (ang.).
  56. ↑ Ian Cameron, Jonny Gray’s career tackling statistics [online], rugbypass.com, 21 grudnia 2017 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  57. ↑ Munster's Rob Penney named Pro12 Coach of the Season [online], Raidió Teilifís Éireann, 11 maja 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (ang.).
  58. ↑ Honoured Gray looks for big finish [online], Puchar Sześciu Narodów, 2 maja 2014 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  59. ↑ Trophy Winners [online], Friends of Scottish Rugby [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  60. ↑ Eamon Donoghue, Three Irish make shortlist for Six Nations player of tournament, „The Irish Times”, 23 marca 2015 [dostęp 2019-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
Skład reprezentacji Szkocji na Pucharze Świata 2015
Młyn
Atak
Trener

Skład reprezentacji Szkocji na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Szkocja

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jonny_Gray&oldid=68943891”