Przejdź do zawartości

Jonathan Davies (ur. 1988)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nie mylić z: Jonathan Davies – walijski rugbysta występujący w latach 80. i 90. XX wieku. Zobacz też: Jonathan Davies – dla innych osób noszących to imię i nazwisko.
Jonathan Davies
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jonathan James Vaughan Davies[1]

Pseudonim

„Fox” (Lis)[2][3]

Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1988
Solihull

Wzrost

186 cm[4]

Masa ciała

104 kg[4]

Rugby union
Pozycja

zewnętrzny środkowy ataku

Kariera juniorska
Lata Zespół
Whitland
Scarlets
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2006–2008 Llanelli[5] 14 (10)
2006–2014 Scarlets[6] 76 (130)
2014–2016 Clermont[7] 20 (10)
2016– Scarlets[6] 27 (45)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Walia U-16
 Walia U-18
2005–2006  Walia U-19
2007–2008  Walia U-20
2009–  Walia[1] 81 (80)
2013–2017 British and Irish Lions[1] 6 (0)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 18 maja 2019 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 1 listopada 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Davies w barwach Scarlets (2012)
Podczas meczu Clermont (2014)
Davies (z nr. 13) w czasie meczu o trzecie miejsce podczas pucharu świata 2019

Jonathan Davies (ur. 5 kwietnia 1988 r. w Solihull[1][4][8]) – walijski rugbysta występujący na pozycji środkowego ataku. Reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik pucharu świata, zdobywca Wielkiego Szlema podczas Pucharu Sześciu Narodów, zawodnik British and Irish Lions. Brat Jamesa, reprezentanta Walii w rugby union i Wielkiej Brytanii w rugby 7.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Choć Davies urodził się w angielskim hrabstwie West Midlands, to jeszcze przed ukończeniem pierwszego roku życia wraz z rodziną przeprowadził się do Carmarthenshire w południowo-zachodniej Walii[1][9]. Wychowywał się we wsi Bancyfelin[8]. Uczęszczał do szkoły Ysgol Dyffryn Tâf w Whitland, a następnie kontynuował edukację w Trinity College w Carmarthen[10][11].

Przygodę z rugby union rozpoczął w szkole podstawowej, początkowo występując jako łącznik ataku, później zaś środkowy ataku. Grał w młodzieżowych zespołach lokalnego klubu Whitfield R.F.C.[12][13] a następnie Llanelli R.F.C.[1] Ostatecznie trafił do współprowadzonej przez krajową federację akademii regionalnej drużyny Llanelli Scarlets[10].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2006 roku 18-letni zawodnik zadebiutował w drużynie seniorów. Początkowo wziął udział w dwóch przedsezonowych sparingach Scarlets – z Northampton Saints[1][14] i Gloucester Rugby[15]. Także w sierpniu po raz pierwszy w starciu z Llangennech wystąpił w walijskiej Premier Division w barwach klubu Llanelli[5]. Jego dalszy rozwój zahamowała jednak poważna niezaleczona kontuzja kolana, która wykluczyła go z gry praktycznie do końca sezonu[12][16]. Do zmagań w barwach regionalnej drużyny Scarlets wrócił dopiero w sierpniu 2007 roku, w trakcie sezonu zaliczając 10 występów w meczach o stawkę, w tym w Pro12 czy w Pucharze Heinekena[7][11]. W rozgrywkach europejskich debiutował w grudniu 2007 roku w spotkaniu z Munster Rugby[17]. Oprócz tego rozegrał 10 meczów w barwach lokalnego klubu z Llanelli[5].

Wkrótce Davies został jednym z najważniejszych zawodników w zespole Scarlets[1][18] – w sezonach 2008/2009 i 2009/2010 w podstawowym składzie rozpoczynał odpowiednio 14 i 16 meczów ligowych, tworząc parę środkowych z Reganem Kingiem[6][7][9][11]. W lutym 2012 roku o dwa lata przedłużył kontrakt z walijską drużyną, mimo iż media donosiły o zainteresowaniu ze strony klubów angielskich i francuskich[18]. Przed sezonem 2013/2014 wraz z Robem McCuskerem został wyznaczony do pełnienia funkcji współkapitana[10][19]. Niemniej już w listopadzie ogłoszono, że Davies podpisał umowę z francuskim zespołem ASM Clermont Auvergne, która miała wejść w życie wraz z nadejściem kolejnego lata[10][20].

Grając we Francji, Walijczyk zmagał się z licznymi wyzwaniami, ostatecznie w ciągu dwóch sezonów występując w 20 ligowych meczach i zdobywając zaledwie dwa przyłożenia[7]. W sezonie 2014/2015 tworzył duet środkowych z Wesleyem Fofaną, a drużyna z Owerni dotarła do majowego finału European Champions Cup[21]. W nim jednak górą okazali się być zawodnicy RC Toulonnais, którzy wygrali 24:18[22][23]. W wywiadzie z 2017 roku Davies oceniał tę porażkę jako jedno z największych rozczarowań w swojej karierze[24]. Kilka tygodni po finale, w meczu ligowym z Montpellier Davies zerwał więzadło krzyżowe przednie w prawym kolanie, co spowodowało dłuższą przerwę w grze obejmującą znaczną część sezonu 2015/2016[25][26]. Pierwszy mecz po kontuzji rozegrał dopiero pod koniec grudnia 2015 roku, kiedy w spotkaniu Champions Cup przeciw Exeter Chiefs zdobył jedno z przyłożeń[27]. Miesiąc wcześniej ogłoszono, że po wypełnieniu kontraktu z Clermont Davies powróci do Walii, na mocy podwójnego kontraktu związawszy się zarówno ze Scarlets, jak i krajową federacją[8][23]. Ponadto Davies opuścił fazę pucharową w Top 14 z uwagi na udział w mających priorytet spotkaniach reprezentacji[28][29].

Już w pierwszym sezonie po powrocie do Scarlets zawodnik osiągnął jeden z największych sukcesów w swojej karierze klubowej – drużyna z Llanelli awansowała do finału rozgrywek Pro12, w którym mierzyła się z Irlandczykami z Munster. Walijska ekipa w decydującym meczu na Aviva Stadium w Dublinie zdobyła wówczas sześć przyłożeń i zwyciężyła 46:22. Dla Scarlets był to pierwszy tytuł mistrzowski od 13 lat[8][30]. Kilka miesięcy później, podczas listopadowego meczu reprezentacji doznał poważnej kontuzji stopy, w związku z którą początkowo przerwę w treningach oszacowano na pół roku[31]. Zawodnik złamał wówczas dwie spośród kości śródstopia, uszkodził ścięgna w stawie Lisfranca, a w wyniku operacji poszczególne fragmenty kości zespolono mu za pomocą płytki i pięciu śrub chirurgicznych[32]. Ostatecznie z powodu urazu opuścił całą pozostałą część sezonu 2017/2018[8], w którym jego koledzy z drużyny ponownie doszli do finału rodzimych rozgrywek[32]. Po powrocie do pełnej sprawności ponownie stał się ważnym członkiem pierwszej drużyny[6]. W marcu 2019 roku razem z Kenem Owensem i Robem Evansem Davies przedłużył swój kontrakt ze Scarlets[33].

W listopadzie 2019 roku Walijczyk w trakcie meczu reprezentacji doznał kolejnego poważnego urazu. Wkrótce przeszedł operację uszkodzonego kolana, jednak jeszcze w grudniu nie było pewne czy zdoła wrócić do gry w sezonie 2019/2020, gdyż szacowana pauza miała trwać około sześciu miesięcy[34][35].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Davies już w wieku juniorskim grywał w różnych grupach wiekowych reprezentacji Walii. W 2004 roku występował w drużynie do lat 16 w turnieju European Four Nations[36]. Później grał w drużynie U-18[8], a jesienią 2005 roku został włączony do zespołu U-19[37]. Z tą drużyną uczestniczył w juniorskich zawodach równoległych do zmagań o Puchar Sześciu Narodów[38], zdobywając w nich Wielki Szlem[39]. Następnie dostał się do składu na mistrzostwa świata U-19 w Dubaju. Tam już podczas pierwszego meczu Davies doznał poważnej kontuzji, która wykluczyła jego dalszy udział nie tylko w tym turnieju, ale i w kolejnych miesiącach. W listopadzie 2007 roku otrzymał powołanie do składu drużyny do lat 20 na sezon reprezentacyjny 2007/2008[40]. Na początku 2008 roku brał udział w Pucharze Sześciu Narodów U-20[12][41]. Kilka miesięcy później był członkiem składu Walii na Mistrzostwa Świata U-20. W rozegranym na własnym terenie turnieju gospodarze zajęli ostatecznie czwarte miejsce[42].

Po udanych występach w drużynach młodzieżowych młodzian otrzymał powołanie do seniorskiej reprezentacji Walii. Latem 2008 roku, gdy część podstawowych zawodników drużyny narodowej uczestniczyła w meczach British and Irish Lions, Davies wziął udział w serii spotkań w Ameryce Północnej. Debiutował w meczu z Kanadą[1][8][43]. W kolejnym spotkaniu, ze Stanami Zjednoczonymi zdobył swoje dwa premierowe przyłożenia[8]. Następnie uczestniczył w listopadowych spotkaniach z Samoa i Australią[1]. Znalazł się także w 35-osobowej kadrze reprezentacji na Puchar Sześciu Narodów 2010[44], jednak mimo tego ani razu nie został włączony do meczowego składu[1][13]. Podobnie w dalszej części roku podczas serii spotkań w Nowej Zelandii spadł w reprezentacyjnej hierarchii za Jamiego Robertsa, Jamesa Hooka czy Toma Shanklina[1].

Prawdziwą szansę na zaprezentowanie w kadrze swoich umiejętności Davies otrzymał dopiero na początku roku 2011 podczas Pucharu Sześciu Narodów. Kontuzje w drużynie spowodowały, że awansował do wyjściowego składu[1] i rozegrał cztery z pięciu spotkań, nim jego samego wykluczył uraz[9]. Latem wystąpił od pierwszej minuty w trzech sparingach[45], po czym otrzymał powołanie od selekcjonera Warrena Gatlanda na puchar świata[46]. Podczas rozgrywanych w Nowej Zelandii mistrzostw środkowy wystąpił we wszystkich siedmiu meczach walijskiej kadry, zdobywając w nich trzy przyłożenia. Ostatecznie Davies wraz z kolegami z drużyny zajął czwarte miejsce, przegrywając z decydującym o brązowym medalu meczu Australią 18:21[47]. Łącznie w ciągu roku w reprezentacji narodowej wystąpił aż 14-krotnie[8][45].

Występami podczas pucharu świata urodzony w Solihull zawodnik ugruntował swoje miejsce w składzie kadry. Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2012 był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny[8], która wygrywając wszystkie pięć spotkań sięgnęła po Wielki Szlem. W decydującym spotkaniu z Irlandią Davies zdobył dwa przyłożenia[1]. W czerwcu wybiegał na boisko w podstawowym składzie we wszystkich trzech meczach przegranej 0:3 serii spotkań z reprezentacją Australii[45]. Na przełomie lutego i marca 2013 roku raz jeszcze uczestniczył w Pucharze Sześciu Narodów, w każdym meczu w charakterze zawodnika podstawowego składu. Pomimo porażki z Irlandczykami w pierwszym spotkaniu[45] Walijczycy zdołali obronić tytuł mistrzowski[1], na zakończenie rozgrywek rozbijając niepokonaną dotąd Anglię 30:3[48]. Kilka miesięcy później Davies znalazł się w składzie British and Irish Lions, mieszanej reprezentacji Wysp Brytyjskich na australijskie tournée[49]. Wszystkie trzy mecze testowe rozegrał w podstawowym składzie, a cała seria spotkań zakończyła się zwycięstwem przyjezdnych 2:1[1][50].

W trakcie pierwszego z jesiennych meczów walijskiej reprezentacji podczas szarży na Jeanie de Villiersie z Południowej Afryki Davies uszkodził jeden z mięśni piersiowych. Z tego powodu opuścił pozostałe zaplanowane na ten okres mecze, jak również część spotkań w ramach zbliżającego się Pucharu Sześciu Narodów 2014[51][52]. Po powrocie po kontuzji wrócił także do podstawowego składu drużyny narodowej w kolejnych oknach reprezentacyjnych: w czerwcu, listopadzie czy podczas lutowo-marcowego Pucharu Sześciu Narodów 2015[45]. Podczas wspomnianego turnieju Walijczycy zajęli ostatecznie trzecie miejsce, choć od zwycięzców gorsi byli jedynie w klasyfikacji „małych punktów”[53]. Kiedy wydawało się, że Davies może być pewny powołania na zbliżający się puchar świata w Anglii, w maju w spotkaniu ligowym zerwał przednie więzadło krzyżowe, co przekreśliło jego szanse na jakąkolwiek aktywność fizyczną co najmniej w ciągu następnych sześciu miesięcy[25].

Po kolejnej długiej przerwie Walijczyk powrócił do reprezentacji w lutym 2016 roku na Puchar Sześciu Narodów, podczas którego tradycyjnie już wszystkie mecze rozpoczynał w wyjściowym składzie[45][54]. Następnie brał udział w czerwcowych wyjazdowych spotkaniach z drużyną „All Blacks” (przegrana w serii 0:3) oraz listopadowych meczach testowych na własnym terenie[45]. Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2017 Walijczycy z Daviesem w pierwszym składzie odnieśli jedynie dwa zwycięstwa, zajmując rozczarowujące czwarte miejsce[55]. Dwa miesiące później reprezentant Walii po raz drugi otrzymał powołanie do składu British and Irish Lions, tym razem na serię spotkań z Nową Zelandią[56]. Zmagania pozostały nierozstrzygnięte (w trzech meczach zwycięstwo każdej ze stron oraz remis). Davies we wszystkich meczach testowych grał od pierwszej minuty[4][45], a w wewnętrznym głosowaniu zawodników został wybrany najlepszym graczem Lions podczas tournée[4][57][58]. W czasie rozgrywanego w listopadzie starcia z reprezentacją Australii doznał kolejnego poważnego urazu, tym razem stopy. Z jego powodu pauzować miał co najmniej pół roku, omijając przy tym Puchar Sześciu Narodów 2018[31][32].

Tym razem do reprezentacji powrócił dopiero na listopadowy mecz ze Szkocją, a swój występ uświetnił zdobytym przyłożeniem[59]. W marcu 2019 roku ponownie wywalczył Wielki Szlem po zwycięstwie nad wszystkimi rywalami w Pucharze Sześciu Narodów[8]. W czasie turnieju, w meczu z Włochami po raz pierwszy w swojej karierze pełnił funkcję kapitana reprezentacji[60]. Latem Davies otrzymał od Warrena Gatlanda powołanie na nadchodzący puchar świata w Japonii[61]. W trakcie turnieju w meczu fazy grupowej z Fidżi doznał kontuzji lewego kolana, z uwagi na którą opuścił następnie mecz ćwierćfinałowy z Francją. Po awansie do kolejnej rundy wystąpił w przegranym półfinale z Południową Afryką, a później meczu o brąz z Nową Zelandią. W obu spotkaniach rozegrał pełne 80 minut, uprzednio silnie plastrując uszkodzony staw. Już po zakończeniu turnieju okazało się, że zawodnik występował w tych spotkaniach z poważnym urazem stawu kolanowego, który wymagał następnie leczenia operacyjnego i wielomiesięcznej rehabilitacji. Z tego względu zmuszony był opuścić Puchar Sześciu Narodów 2020[34][35].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 1 listopada 2019 r.[45]

Występy na arenie międzynarodowej
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 6 czerwca 2009 Toyota Park, Chicago  Stany Zjednoczone mecz testowy
2.
3. 26 września 2011 Stadium Taranaki, New Plymouth  Namibia Puchar Świata w Rugby 2011
4. 2 października 2011 Waikato Stadium, Hamilton  Fidżi Puchar Świata w Rugby 2011
5. 8 października 2011 Wellington Regional Stadium, Wellington  Irlandia Puchar Świata w Rugby 2011
6. 5 lutego 2012 Aviva Stadium, Dublin  Irlandia Puchar Sześciu Narodów 2012
7.
8. 16 czerwca 2012 Docklands Stadium, Melbourne  Australia mecz testowy
9. 23 lutego 2013 Stadio Olimpico, Rzym  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2013
10. 15 lutego 2015 Murrayfield Stadium, Edynburg  Szkocja Puchar Sześciu Narodów 2015
11. 19 marca 2016 Millennium Stadium, Cardiff  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2016
12. 18 czerwca 2016 Wellington Regional Stadium, Wellington  Nowa Zelandia mecz testowy
13. 5 lutego 2017 Stadio Olimpico, Rzym  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2017
14. 3 listopada 2018 Millennium Stadium, Cardiff  Szkocja mecz testowy
15. 9 marca 2019 Murrayfield Stadium, Edynburg  Szkocja Puchar Sześciu Narodów 2019
16. 23 września 2019 Stadion Toyota, Toyota  Gruzja Puchar Świata w Rugby 2019

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Domyślnie Davies występuje na pozycji nr 13, to jest jako zewnętrzny środkowy ataku. W 2019 roku opisywany był jako fundamentalna postać w reprezentacji Walii, której znaczenia nie można przecenić nawet pomimo tego, że statystyka zdobytych przez niego przyłożeń nie jest imponująca w porównaniu do innych zawodników grających na jego pozycji[3]. Reprezentanci Walii Jamie Roberts i Shane Williams wskazywali, że Davies to gracz, który najlepiej prezentuje się w meczach o dużą stawkę[3][54]. Podkreślano także jego siłę, która po wielokroć umykała publicznej uwadze, a która wynika z intensywnej pracy na siłowni wykonywanej już od początków jego kariery sportowej[3].

Wśród cech jego gry ofensywnej dominuje spontaniczny udział w akcjach zaczepnych, kontratakach w każdej części boiska, podłączanie się do nich zazwyczaj tuż za zawodnikiem bezpośrednio prowadzącym akcję. Davies regularnie wykonuje ataki pozorujące, wbiegnięcia skupiające na sobie uwagę rywali. Dysponuje także szeregiem dobrych zagrań nogą, dzięki którym regularnie przenosi piłkę za linię obronną przeciwnika[62][63]. Na początkowym etapie swojej kariery częściej przeprowadzał ataki, indywidualnie próbując przebić się przez defensywę drugiego zespołu, z czasem jednak rozwinął szereg umiejętności technicznych takich jak podania w czasie ataku rywala czy zdolność odbicia dłonią szarżującego przeciwnika[3].

Do jego największych atutów należy jednak zdyscyplinowana i pełna zaangażowania gra w obronie w pasie boiska leżącym tuż przy strefie skrzydłowego[64][65]. Wielokrotnie określany był jako przywódca linii defensywnej słynący z dobrego czytania i przewidywania rozwoju akcji[3][63]. Charakterystycznym elementem jego gry są wyprzedzające szarże, w których wyskakując z własnej linii obronnej cofa linię korzyści rywali[3][63]. Komentatorzy wskazywali także na przydatną umiejętność wyprowadzania piłki lewą nogą ze strefy obronnej. Choć Davies nigdy nie dysponował piorunującą szybkością[62][65], to jednak w ocenie części komentatorów jest to jego cecha, która nie jest dostatecznie doceniana przez opinię publiczną[3].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sportowa osobowość roku 2017 wg BBC Wales (BBC Wales Sports Personality of the Year)[8][66]
  • najlepszy zawodnik British and Irish Lions podczas tournée 2017[4][57][58]

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Davies urodził się jako syn mieszkających w Anglii Walijczyków. Pół roku później rodzina wróciła do Walii[9]. Jonathan jest najstarszym z trójki dzieci. Jego brat James także reprezentował Walię podczas pucharu świata w rugby, a ponadto w barwach reprezentacji Wielkiej Brytanii w rugby 7 sięgnął po srebrny medal w trakcie igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku[2][8][67]. Trzecim z rodzeństwa jest siostra Rachel, bliźniaczka Jamesa[2][68]. Po przenosinach do Walii rodzina osiadła we wsi Bancyfelin, gdzie rodzice prowadzili pub „Fox and Hounds” (Lis i Ogary), gdzie Jonathan spędzał dużo czasu. Już we wczesnym dzieciństwie nazywano go „Jon Fox” bądź „Foxy” (młodszego brata nazywano „Cub” – Szczenię)[2][13]. Przydomek „Fox” przylgnął do niego na tyle, że posługiwał się nim także w czasie swojej kariery sportowej – po części dla odróżnienia od znanego jako „Jiffy” Jonathana Daviesa, wybitnego reprezentanta Walii zarówno w odmianie union (15-osobowej) jak i league (13-osobowej) grającego na przełomie lat 80. i 90. XX wieku[69].

Jako młody zawodnik Davies wzorował się na reprezentancie kraju Scotcie Gibbsie[9] i był do niego porównywany pod względem stylu gry[12].

Oprócz rugby union sportowe zainteresowania obejmują kajakarstwo, krykiet[11], piłkę nożną (w 2014 roku przyznawał, że wraz z bratem wykupił karnet na mecze Manchesteru United)[70] czy wyścigi konne. W 2019 roku koń, którego był wówczas współwłaścicielem startował w gonitwie z przeszkodami podczas Welsh Grand National[71].

Prócz angielskiego płynnie posługuje się językiem walijskim[72]. W 2019 podczas festiwalu Eisteddfod otrzymał wyróżnienie stowarzyszenie walijskojęzycznych bardów Gorsedd Cymru za działania na rzecz Walii, jej kultury i języka[72][73].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Jonathan Davies [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-23] (ang.).
  2. ↑ a b c d Dafydd Pritchard, Jonathan and James Davies: Reluctant roomies, Wales team-mates [online], 15 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-05] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Tom Cary, The importance of Jonathan Davies: Why 'Fox' is the back-line inspiration Warren Gatland cannot do without, „The Daily Telegraph”, 25 października 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Jonathan Davies [online], Scarlets [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-29] (ang.).
  5. ↑ a b c Player | Jonathan Davies - Centre [online], Llanelli R.F.C. [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-24] (ang.).
  6. ↑ a b c d Jonathan Davies [online] [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-24] (ang.).
  7. ↑ a b c d Player statistics Davies Jonathan - club stats [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-08] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m Jonathan Davies [online], Welsh Rugby Union [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-27] (ang.).
  9. ↑ a b c d e Lesleigh Mudaly, Jonathan Davies – a Wales star in the making, „Rugby World”, 18 czerwca 2011 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17] (ang.).
  10. ↑ a b c d Scarlets confirm Davies departure [online], Welsh Rugby Union, 12 listopada 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-24] (ang.).
  11. ↑ a b c d The squad | Jonathan Davies [online], Scarlets [zarchiwizowane 2012-03-08] (ang.).
  12. ↑ a b c d Davies aims to deliver on his name [online], Welsh Rugby Union, 8 lutego 2008 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  13. ↑ a b c Michael Burgess, Rugby World Cup: 'Whitland Wonders' bring fame to small village, „New Zealand Herald”, 23 października 2011 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  14. ↑ Northampton 14-22 Scarlets [online], BBC Sport, 12 sierpnia 2006 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
  15. ↑ Scarlets 19-7 Gloucester [online], BBC Sport, 19 sierpnia 2006 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  16. ↑ Wales U19 prepare for Scots [online], Welsh Rugby Union, 7 kwietnia 2006 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  17. ↑ Jonathan Davies [online], European Professional Club Rugby [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  18. ↑ a b Gareth Griffiths, Wales centre Jonathan Davies signs new Scarlets deal for two more seasons [online], Wales Online, 28 lutego 2012 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-27] (ang.).
  19. ↑ 2013 Lion Davies made Scarlets joint captain with McCusker [online], BBC Sport, 22 sierpnia 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-22] (ang.).
  20. ↑ Wales centre Jonathan Davies signs two-year deal with Clermont [online], BBC Sport, 12 listopada 2013 [dostęp 2020-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] (ang.).
  21. ↑ Reaching European final 'why I joined Clermont' - Jonathan Davies [online], BBC Sport, 19 kwietnia 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-27] (ang.).
  22. ↑ European Rugby Champions Cup final: Toulon secure hat-trick [online], BBC Sport, 2 maja 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-10] (ang.).
  23. ↑ a b Jonathan Davies: Wales centre rejoins Scarlets from Clermont [online], BBC Sport, 13 listopada 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-16] (ang.).
  24. ↑ Davies backing Clermont to go all the way [online], European Professional Club Rugby, 18 kwietnia 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-27] (ang.).
  25. ↑ a b Wales centre Jonathan Davies ruled out of Rugby World Cup [online], ESPN Scrum, 27 maja 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-24] (ang.).
  26. ↑ Rupture des ligaments croisés pour Jonathan Davies ! [online], ASM Clermont Auvergne, 27 maja 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-03] (fr.).
  27. ↑ Rob Cole, Clermont Auvergne back on track for Champions Cup after mauling Exeter, „The Guardian”, 20 grudnia 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-15] (ang.).
  28. ↑ Clément Mazella, TOP 14 - Jonathan Davies (Clermont) devrait manquer les phases finales du Top 14 [online], Rugbyrama, 29 kwietnia 2016 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-23] (fr.).
  29. ↑ Jonathan Davies titulaire pour sa dernière en « jaune et bleu » ! [online], ASM Clermont Auvergne, 28 maja 2016 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-21] (fr.).
  30. ↑ Scarlets score six tries to sweep aside Munster and win Pro12 title, „The Guardian”, Press Association, 27 maja 2017 [dostęp 2019-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-27] (ang.).
  31. ↑ a b Jonathan Davies: Injured Wales centre out for six months [online], BBC Sport, 14 listopada 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  32. ↑ a b c Steffan Thomas, ‘It’s the worst injury I’ve ever had’ says Jonathan Davies, „The Rugby Paper”, 3 sierpnia 2018 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  33. ↑ Wales Grand Slam heroes Davies, Owens and Evans commit to Scarlets [online], Welsh Rugby Union, 19 marca 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-27] (ang.).
  34. ↑ a b Wales lose injured centre Jonathan Davies for more than six months, „The Guardian”, 12 listopada 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-13] (ang.).
  35. ↑ a b Jonathan Davies: Wales centre unsure if he will play again this season [online], BBC Sport, 23 grudnia 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-31] (ang.).
  36. ↑ Youth begin title defence with win [online], Wales Online, 17 lutego 2004 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  37. ↑ Wales aim to go one better than England [online], Welsh Rugby Union, 5 grudnia 2005 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-27] (ang.).
  38. ↑ Wales U19 have Grand Slam in sight [online], Welsh Rugby Union, 14 marca 2006 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-29] (ang.).
  39. ↑ Wales U19 storm back against Irish [online], Welsh Rugby Union, 19 lutego 2007 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  40. ↑ Wales U20 Training Squad announced [online], Welsh Rugby Union, 16 listopada 2007 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  41. ↑ Wales U20 take first step towards Championship [online], Welsh Rugby Union, 9 stycznia 2008 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  42. ↑ Wales U20 finish JWC in fourth place [online], Welsh Rugby Union, 22 czerwca 2008 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-26] (ang.).
  43. ↑ Canada 23-32 Wales [online], BBC Sport, 30 maja 2009 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-02] (ang.).
  44. ↑ Mike Phillips and Dwayne Peel left out of Wales squad [online], BBC Sport, 19 stycznia 2010 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-15] (ang.).
  45. ↑ a b c d e f g h i Jonathan Davies | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-23] (ang.).
  46. ↑ Wales led to RWC by rising star Warburton [online], Międzynarodowa Rada Rugby, Puchar Świata w Rugby 2011, 22 sierpnia 2011 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane 2011-08-26] (ang.).
  47. ↑ Paul Rees, Wales bow out of World Cup with pride intact after defeat to Australia, „The Guardian”, 21 października 2011 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-28] (ang.).
  48. ↑ Wales stun England to defend RBS 6 Nations crown in style [online], Puchar Sześciu Narodów, 16 marca 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-23] (ang.).
  49. ↑ Lions 2013: Jonny Wilkinson out but Sam Warburton is captain [online], BBC Sport, 30 kwietnia 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-25] (ang.).
  50. ↑ Bryn Palmer, British and Irish Lions thrash Australia to seal series win [online], BBC Sport, 6 lipca 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-07] (ang.).
  51. ↑ Jonathan Davies: Wales centre out of autumn internationals [online], BBC Sport, 9 listopada 2013 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-24] (ang.).
  52. ↑ Wales recall Jonathan Davies for Six Nations match with England, „The Guardian”, Press Association, 5 marca 2014 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-15] (ang.).
  53. ↑ Tom Fordyce, Six Nations: Final day was surely championship's most thrilling ever [online], BBC Sport, 22 marca 2015 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-01] (ang.).
  54. ↑ a b Jonathan Davies gunning for Ireland, warns Jamie Roberts [online], Raidió Teilifís Éireann, 3 lutego 2016 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-28] (ang.).
  55. ↑ How the championship was won [online], Puchar Sześciu Narodów, 19 marca 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-20] (ang.).
  56. ↑ British and Irish Lions 2017: Sam Warburton captain, Dylan Hartley out [online], BBC Sport, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  57. ↑ a b Jonathan Davies [online], British and Irish Lions [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-31] (ang.).
  58. ↑ a b British and Irish Lions 2017: Jonathan Davies voted player of the series [online], BBC Sport, 8 lipca 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-03] (ang.).
  59. ↑ Gareth Griffiths, Autumn Internationals: Wales 21-10 Scotland [online], BBC Sport, 3 listopada 2018 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-21] (ang.).
  60. ↑ Matthew Southcombe, Jonathan Davies set to captain Wales in Six Nations clash with Italy [online], Wales Online, 5 lutego 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  61. ↑ Luke Broadley, Wales reveal RWC 2019 squad [online], Welsh Rugby Union, 1 września 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-02] (ang.).
  62. ↑ a b Delme Parfitt, The art of the outside centre explained: Why the 13 role is so important and how Wales will use Jonathan Davies to beat Ireland [online], Wales Online, 4 lutego 2016 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-04] (ang.).
  63. ↑ a b c Ben James, The in-depth tactical analysis that shows how badly Wales' centres were exposed in New Zealand defeat [online], Wales Online, 26 listopada 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-25] (ang.).
  64. ↑ Ben James, The secrets of Wales' defence: How it works and the men who are so important to it [online], Wales Online, 30 listopada 2018 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-26] (ang.).
  65. ↑ a b Neil Francis, Rejoice! Beating the odds in NZ a cause for celebration, „Irish Independent”, 9 lipca 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-29] (ang.).
  66. ↑ BBC Wales Sports Personality of the Year 2017: Jonathan Davies wins award [online], BBC Sport, 4 grudnia 2017 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-17] (ang.).
  67. ↑ James Davies [online], Welsh Rugby Union [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-05] (ang.).
  68. ↑ Rob Cole, James Davies up for a scrap over that Wales No.7 shirt, „The Rugby Paper”, 27 sierpnia 2016 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-31] (ang.).
  69. ↑ Simon Thomas, 'Oh no, it’s the f***ing old one!' Jonathan Davies and Jonathan Davies mixed up with embarrassing consequences [online], Wales Online, 31 stycznia 2020 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-02] (ang.).
  70. ↑ Wales centre Jonathan Davies on making his big French move and coping with the struggles of beloved Manchester United [online], Wales Online, 30 marca 2014 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-10] (ang.).
  71. ↑ Rhianydd Lee-Jones, From rugby to racing - Jonathan Davies seeks Welsh National win [online], BBC Sport, 29 listopada 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-04] (ang.).
  72. ↑ a b Alex Bywater, Gorsedd of Bards honour for Davies and Owens [online], Welsh Rugby Union, 6 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  73. ↑ National Eisteddfod: Stars to be honoured by Gorsedd [online], BBC News, 9 maja 2019 [dostęp 2020-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-10] (ang.).
Skład reprezentacji Walii na Pucharze Świata 2011
Młyn
Atak
Trener

Walia

Skład reprezentacji Walii na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Walia

Skład British and Irish Lions – Australia 2013
Młyn
Atak
Trener

Skład British and Irish Lions – Nowa Zelandia 2017
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jonathan_Davies_(ur._1988)&oldid=72753154”