Jonatan (Jeleckich)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	23 kwietnia 1989
Miejscowość	Kijów
Miejsce	Sobór św. Włodzimierza
Konsekrator	Filaret (Denysenko)
Współkonsekratorzy	Nikodem (Rusnak), Antoni (Wakaryk), Ireneusz (Seredni), Makary (Swystun)
Współkonsekrowani biskupi
Bazyli (Wasylcew)	1 października 1989
Serafin (Zaliznicki)	1 sierpnia 1994
Aleksander (Drabynko)	19 grudnia 2007
Antoni (Borowyk)	18 maja 2008
Eulogiusz (Pacan)	13 grudnia 2009
Damian (Dawydow)	30 sierpnia 2012
Wiktor (Bykow)	29 września 2014
Paweł (Cimafiejenkau)	2 grudnia 2014
Izaak (Andronik)	13 grudnia 2016
Sergiusz (Anicoj)	24 marca 2018
Pimen (Wojat)	25 marca 2018
Paweł (Wałujski)	9 grudnia 2019

Jonatan
	Anatolij Jeleckich
	Metropolita tulczyński i bracławski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1949 ; Szatałowka
	Metropolita tulczyński
Okres sprawowania	od 2014
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Inkardynacja	Eparchia tulczyńska
Śluby zakonne	5 kwietnia 1977
Diakonat	16 kwietnia 1977
Prezbiterat	24 grudnia 1978
Chirotonia biskupia	23 kwietnia 1989
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jonatan, imię świeckie Anatolij Iwanowicz Jeleckich (ur. 30 stycznia 1949 w Szatałowce) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys

W 1970, po zakończeniu zasadniczej służby wojskowej, wstąpił do seminarium duchownego w Leningradzie. Następnie w 1976 ukończył studia teologiczne w Leningradzkiej Akademii Duchownej. Został zatrudniony jako wykładowca śpiewu cerkiewnego i kierownik chóru seminarium i Akademii w Leningradzie.

5 kwietnia 1977 złożył wieczyste śluby zakonne, zaś 16 kwietnia tego samego roku został hierodiakonem. 24 grudnia 1978 przyjął natomiast święcenia kapłańskie.

Od 1987 służył w soborze św. Włodzimierza w Kijowie, zaś w lipcu 1988 został wyznaczony na pełniącego obowiązki namiestnika ławry Peczerskiej. Od października tego samego roku został na stałe wyznaczony na namiestnika tegoż monasteru, jako archimandryta. 23 kwietnia 1989, pozostając przełożonym Ławry, przyjął chirotonię na biskupa perejasławsko-chmielnickiego, wikariusza eparchii kijowskiej.

W grudniu 1993 został biskupem konotopskim. W swojej eparchii doprowadził do odzyskania przez Rosyjski Kościół Prawosławny Pustelni Glińskiej i sam został przełożonym reaktywowanej wspólnoty mniszej. W 1994 otrzymał godność arcybiskupią. W 1995 został przeniesiony do eparchii sumskiej i achtyrskiej.

30 czerwca 1999 został przeniesiony na katedrę chersońską i taurydzką, zaś w 2006 na katedrę tulczyńską. W 2014 otrzymał godność metropolity^[1].

Jest autorem utworów muzyki cerkiewnej oraz przekładów pieśni religijnych, wydanych w trzech zbiorach: Христос рождается(1993), Степенные антифоны утрени (1994) oraz Православные церковные хоры (1995). Autor „Czarnobylskiej liturgii”. Napisał również kilka akafistów^[2].

7 sierpnia 2023 r. sąd miejski w Winnicy skazał go na 5 lat pozbawienia wolności z konfiskatą mienia^[3] za dążenie do naruszenia integralności terytorialnej Ukrainy oraz usprawiedliwianie rosyjskiej inwazji na Ukrainę^[4]^[5]. Dowodami w sprawie były ulotki usprawiedliwiające najazd na Ukrainę, jakie znaleziono w komputerze biskupa, a także opublikowany przez niego artykuł, w którym przekonywał, iż Patriarchat Moskiewski ma prawo do prymatu wśród Kościołów prawosławnych, a Cerkiew ukraińska nie powinna się od niego oddzielać^[4]. Duchowny nie przyznawał się przed sądem do stawianych mu zarzutów^[4].

Przypisy

↑ Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви
↑ Архиепископ Тульчинский и Брацлавский ИОНАФАН
↑ Митрополиту Ионафану присудили 5 лет тюрьмы [online], СПЖ | SPZH [dostęp 2023-08-29] (ros.).
↑ ^a ^b ^c Ukraiński sąd skazał metropolitę z Patriarchatu Moskiewskiego za wspieranie rosyjskiej inwazji [online], belsat.eu [dostęp 2023-08-29] .
↑ Ukraina: pierwszy biskup za kratami. Za działalność prorosyjską [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-08-29] (pol.).

Bibliografia

Biogram na stronie Kościoła

[1] Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви

[2] Архиепископ Тульчинский и Брацлавский ИОНАФАН

[3] Митрополиту Ионафану присудили 5 лет тюрьмы [online], СПЖ | SPZH [dostęp 2023-08-29] (ros.).

[:0-4] Ukraiński sąd skazał metropolitę z Patriarchatu Moskiewskiego za wspieranie rosyjskiej inwazji [online], belsat.eu [dostęp 2023-08-29] .

[5] Ukraina: pierwszy biskup za kratami. Za działalność prorosyjską [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-08-29] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Zwierzchnik	metropolita kijowski i całej Ukrainy Onufry
Metropolici	dniepropetrowski i pawłohradzki Ireneusz odeski i izmaiłski Agatangel doniecki i mariupolski Hilarion mikołajowski i oczakowski Pitirim owrucki i korosteński Wissarion tarnopolski i krzemieniecki Sergiusz połtawski i myrhorodzki Filip boryspolski i browarski Antoni białocerkiewski i bogusławski Augustyn poleski i sarneński Anatol charkowski i bogoduchowski Onufry chustski i wynohradowski Marek tulczyński i bracławski Jonatan kamieniecko-podolski i gródecki Teodor mohylowsko-podolski i szarogrodzki Agapit chersoński i taurydzki Jan czernihowski i nowogrodzko-siewierski Ambroży czerniowiecki i bukowiński Melecjusz zaporoski i melitopolski Łukasz włodzimiersko-wołyński i kowelski Włodzimierz żytomierski i nowogrodzko-wołyński Nikodem kirowohradzki i nowomyrhorodzki Joazaf bałcki i ananjewski Aleksy sumski i achtyrski Eulogiusz humański i zwinogródzki Pantelejmon gorłowski i słowiański Mitrofan siewierodoniecki i starobielski Nikodem nieżyński i pryłucki Klemens lwowski i halicki Filaret winnicki i barski Warsonofiusz kamieński i caryczański Włodzimierz nowokachowski i heniczeski Filaret krzemieńczucki i łubieński Mikołaj ługański i alczewski Pantelejmon iwano-frankiwski i kołomyjski Serafin czerkaski i kaniowski Teodozjusz krzyworoski i nikopolski Efrem konotopski i głuchowski Roman wozneseński i perwomajski Aleksy aleksandryjski i switłowodski Bogolep
Arcybiskupi	mukaczewski i użhorodzki Teodor berdiański i nadmorski Efrem łucki i wołyński Nataniel szepetowski i sławucki Euzebiusz roweńkowski i swierdłowski Arkadiusz rówieński i ostrogski Pimen chmielnicki Wiktor romeński i buryński Tichon
Biskupi ordynariusze	izjumski i kupiański Jan
Biskupi pomocniczy	metropolita wyszhorodzki i czarnobylski Paweł metropolita poczajowski Włodzimierz metropolita świętogórski Arseniusz metropolita banczeński Longin metropolita makarowski Antoni arcybiskup jagodziński Serafin arcybiskup horodnicki Aleksander arcybiskup makiejewski Barnaba arcybiskup nowomoskowski Eulogiusz arcybiskup buczański Pantelejmon arcybiskup obuchowski Jonasz arcybiskup putywelski Antoni arcybiskup fastowski Damian arcybiskup szumski Hiob arcybiskup jużnowski Diodor arcybiskup wasylkowski Mikołaj arcybiskup złotonoski Jan arcybiskup bołgradzki Sergiusz arcybiskup nowosanżarski Beniamin arcybiskup iwankowski Kasjan arcybiskup chocimski Beniamin arcybiskup biłhorodzki Sylwester arcybiskup ładyżyński Sergiusz biskup nowoazowski Warsonofiusz biskup arcyski Wiktor biskup worzelski Izaak biskup dobropolski Spirydon biskup perejasławsko-chmielnicki Dionizy biskup petropawliwski Andrzej biskup wołnowaski Ambroży biskup uholski Symeon biskup zhuriwski Ambroży biskup biłowodski Paweł biskup wiszniewski Spirydon biskup lubecki Nikodem biskup irpiński Ławr biskup borodiański Marek biskup kamień-koszyrski Atanazy biskup byszowski Cyryl biskup hercański Sylwan biskup ładański Teodozjusz biskup nowopskowski Irynarch biskup nowobożański Barnaba biskup korsuńsko-szewczenkowski Antoni biskup konstantynowski Paisjusz biskup nowosełycki Kleofas biskup horodyszczeński Teodozjusz biskup skadowski Beniamin biskup swalawski Hilary biskup drohobycki Jakub

Eparchia perejasławska (Patriarchat Konstantynopolitański)	Lew Mikołaj I (1054–1072) Piotr (1072–1082) Mikołaj II (lata nieznane) Efrem (1089?–1100?) Symeon I (1104) Łazarz (1104–1117) Sylwester (1118–1123) Mikołaj III (1123) Jan (1123–1125) Marek (Makary?) (1125–1134) Marceli (1134–1135) Makary (1135–1141) Eutymiusz (1141–1155) Bazyli (1156–1168) Antoni (1168–1197) Paweł (1198–1231) Symeon II (1239) Teodor (1239–1269) Teognost (1269–1279)
Wikariat perejasławski	Zacharija (Korniłowicz) (1700–1715) Cyryl Szumlański (1715–1726) Ioakim (Strukow) (1727–1730) Warłaam (Lenickij) (1730–1731)
Eparchia perejasławsko-boryspolska	Arseniusz (Berło) (1733–1735, 1736–1744) Nikodem (Skrebnicki) (1745–1751) Silwiestr (Iwanow) (1751–1753) Jan (Kozłowicz) (1753–1757) Gierwasij (Lincewskij) (1757–1769) Iow (Bazilewicz) (1770–1776) Hilarion (Kondratowski) (1776–1785)
Wikariat perejasławski	Wiktor (Sadkowski) (1785–1793) Dimitrij (Ustimowicz) (1793–1795) Amfiłochij (Leontowicz) (1795–1799)
Eparchia małoruska i perejasławska	Silwiestr (Lebiedinskij) (1799–1803)
Wikariat perejasławski	Pietr (Kiriejew) (1922–1923)
Wikariat perejasławsko-chmielnicki	Nestor (Tuhaj) (1954–1961) Bogolep (Ancuch) (1965) Teodozjusz (Dikun) (1967) Włodzimierz (Sabodan) (1968–1969) Sawa (Babyneć) (1969–1972) Warłaam (Iljuszczenko) (1972–1977) Antoni (Moskalenko) (1985–1986) Palladiusz (Szyman) (1987–1988) Jonatan (Jeleckich) (1989–1991) Alipiusz (Pohrebniak) (23–1992) Antoni (Fiałko) (1992–1993) Jan (Siopko) (1996–2000) Mitrofan (Jurczuk) (2000–2007) Aleksander (Drabynko) (2007–2018) Dionizy (Pyłypczuk) (od 2018)