Jolanta z Montferratu
cesarzowa | |
Okres | |
---|---|
Jako żona | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
de Montferrat |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Jolanta z Montferratu (ur. w 1273, zm. 1317) – córka Wilhelma VII z Montferratu, druga żona cesarza Bizancjum Andronika II Paleologa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Małżeństwo Andronika i Jolanty zostało zawarte z przyczyn politycznych, gdy Jolanta miała 11 lat. Po śmierci pierwszej żony Anny węgierskiej Andronik pojął Jolantę, ponieważ była spadkobierczynią tytułu władczyni Królestwa Tesaloniki, który został uzyskany przez jej przodka Bonifacego z Montferratu, uczestnika czwartej krucjaty. Dzięki temu ród hrabiów de Montferrat przestał rościć sobie prawa do niego, a co za tym idzie pretensji do ziem bizantyjskich.[1]
Jolanta wyszła za Andronika w 1284 roku. Mieli razem czworo dzieci:
- Jana Paleologa (zm. 1307)
- Teodora Paleologa (zm. 1338), który przejął tytuł markiza Montferratu
- Symonidę Paleologinę (zm. 1340), żonę króla Serbii Urosza II Milutina
- Demetriusza Paleologa (zm. po 1343)
Jolanta po ślubie przyjęła greckie imię "Irena". Małżeństwo nie było udane, a "czarny" obraz Jolanty przekazał w swoich pracach historyk Nicefor Gregoras.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Kaczmarczyk, Symonida, opracowanie on line.