Joan Hammond
| |
| Imię i nazwisko |
Joan Hood Hammond |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Dame Joan Hood Hammond[1][2][3] (ur. 24 maja 1912 w Christchurch[1][2][4], zm. 26 listopada 1996 w Bowral w Nowej Południowej Walii[1][2]) – nowozelandzka śpiewaczka operowa (sopran). Także golfistka[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła studia w konserwatorium w Sydney[1][2][4]. Początkowo występowała jako skrzypaczka w miejscowej orkiestrze[3][4]. Na scenie zadebiutowała w 1928 roku rolą Giovanny w Rigoletcie Giuseppe Verdiego[2][3]. Edukację muzyczną kontynuowała pod kierunkiem Dino Borgiolego w Londynie[2][4]. W 1938 roku występowała w wiedeńskiej Volksoper, gdzie kreowała role Neddy w Pajacach i Konstancji w Uprowadzeniu z seraju[1]. Podczas II wojny światowej działała w służbie pomocniczej, jednocześnie występując na scenie[4]. W latach 1942–1945 związana była z Carl Rosa Opera Company w Londynie[1][2][3]. W 1948 roku rolą Leonory w Trubadurze debiutowała na deskach londyńskiego Covent Garden Theatre[1][2]. W 1949 roku po raz pierwszy wystąpiła w Stanach Zjednoczonych, gdzie kreowała rolę Cio-Cio-San w Madame Butterfly na deskach nowojorskiej New York City Opera[1][2]. W 1957 roku wystąpiła gościnnie w Leningradzie i Moskwie[1]. W 1959 roku kreowała rolę tytułową w angielskiej premierze opery Rusałka Antonína Dvořáka na deskach londyńskiej Sadler’s Wells Opera[3].
W 1964 roku wskutek operacji częściowo straciła słuch[1], rok później zakończyła karierę sceniczną[1][2][3][4]. Po przejściu na emeryturę uczyła śpiewu na Victoria University w Wellington[2]. Nagranie arii O my beloved father z opery Gianni Schicchi w wykonaniu Hammond sprzedało się w ponad milionie kopii i w 1969 roku zdobyło złotą płytę[1].
Do jej popisowych ról należały Leonora w Fideliu, Elżbieta w Don Carlosie, Violetta w Traviacie, Małgorzata w Fauście, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie oraz partie tytułowe w Aidzie, Rusałce, Salome i Tosce[2][4]. Została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu oficera (1953), komandora (1963)[2] i damy komandora (1974)[1][2][3]. W 1972 roku otrzymała krzyż komandorski Orderu św. Michała i św. Jerzego[5]. Opublikowała autobiografię A Voice, a Life (Londyn 1970)[1][2][3].
W młodości była aktywną golfistką, zdobyła mistrzostwo Nowej Południowej Walii w 1932, 1934 i 1935 roku, zaś w 1933 roku została wicemistrzynią Australii[6]. Pisywała sprawozdania sportowe do prasy[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 214–215. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1435–1436. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 368. ISBN 978-0-19-957854-2.
- ↑ a b c d e f g h Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 346. ISBN 83-224-0334-8.
- ↑ Miss Joan Hood Hammond. honours.pmc.gov.au. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
- ↑ Jim Shepherd: Encyclopedia of Australian Sport. Adelaide: Rigby, 1980, s. 185. ISBN 0-7270-1119-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Joan Hammond w bazie AllMusic (ang.)