Jisra’el Kesar

Jisra’el Kesar

‏ישראל קיסר‎

Jisra’el Kesar (1996)
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1931 Sana, Jemen
Data i miejsce śmierci	8 września 2019 Riszon le-Cijjon
Minister transportu w rządzie Rabina i II rządzie Peresa
Okres	od 13 lipca 1992 do 18 czerwca 1996
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Mosze Kacaw
Następca	Jicchak Lewi
Przewodniczący Histadrutu
Okres	od 1984 do 1992
Poprzednik	Jerucham Meszel
Następca	Chajjim Haberfeld
Poseł do Knesetu
Okres	od 13 sierpnia 1984 do 17 czerwca 1996
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy, Partia Pracy

Jisra’el Kesar (hebr.: ישראל קיסר, ang.: Yisrael Kessar, Israel Kessar, ur. 20 maja 1931 w Sanie, zm. 8 września 2019 w Riszon le-Cijjon) – izraelski ekonomista, socjolog, działacz związkowy i polityk, w latach 1984–1992 przewodniczący Histadrutu, w latach 1992–1996 minister transportu, w latach 1984–1996 poseł do Knesetu z list Koalicji Pracy i Partii Pracy.

Życiorys

Urodził się 20 maja 1931 w Sanie, w ówczesnym Królestwie Jemenu. W 1933, wraz z rodziną, wyemigrował do Palestyny. Do szkoły chodził w Jerozolimie, następnie rozpoczął pracę w centrum młodzieżowym dla nowych imigrantów.

Brał udział w wojnie o niepodległość Izraela, Służbę wojskową ukończył w stopniu kapitana. W 1956 ukończył studia z zakresu socjologii i ekonomii na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (bakalaureat). Ukończył również seminarium nauczycielskie. W latach 1960–1961 był asystentem i doradcą ministra pracy Gijjory Joseftala, następnie do 1966 stał na czele departamentu rehabilitacji w Ministerstwie Pracy.

Od 1966 był działaczem organizacji związkowej Histadrut, z którą związał większość swojej kariery zawodowej. W latach 1966–1971 był przewodniczącym dwóch departamentów – siły roboczej oraz młodzieży i sportu. W 1968 opublikował książkę na temat rehabilitacji osób niepełnosprawnych w miejscu pracy. W 1972 uzyskał M.A. z zakresu ekonomii pracy na Uniwersytecie Telawiwskim. W latach 1973–1977 był skarbnikiem Histadrutu, w latach 1977–1984 był zastępcą sekretarza generalnego Jeruchama Meszela, by od 1984 do 1992 być jego przewodniczącym (sekretarzem generalnym).

Również w 1984, w wyborach parlamentarnych w 1984 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu z listy lewicowej Koalicji Pracy. W 1985 aktywnie współpracował z pierwszym rządem Szimona Peresa przy wdrażaniu planu stabilizacji gospodarczej. Współpraca związku zawodowego z rządem była ważnym czynnikiem sukcesu tego planu. W tym samym roku opublikował książkę na temat historii Histadrutu. Uzyskał reelekcję w wyborach w 1988.

W 1992 startował w wyborach na przewodniczącego Partii Pracy przeciwko Szimonowi Peresowi, Icchakowi Rabinowi i Orze Namir. Uzyskał 20% głosów, a nowym liderem laburzystów został Rabin. W czerwcowych wyborach po raz trzeci dostał się do parlamentu. 13 lipca znalazł się w składzie rządu Rabina, jako minister transportu. Po śmierci Rabina w zamachu, pozostał na stanowisku w nowym rządzie, którego premierem został Szimon Peres i pełnił obowiązki ministerialne do końca kadencji 18 czerwca 1996. Jego poprzednikiem w ministerstwie był Mosze Kacaw, następcą zaś Jicchak Lewi. Jako minister transportu zainicjował prace nad stworzeniem systemu metra w Tel Awiwie, w oparciu o rozwiązania brytyjskie. Nadzorował budowę tunelu na drodze ekspresowej w Jerozolimie oraz sieci tuneli Karmel w Hajfie, a także rozbudowę autostrady Ajjalon w Tel Awiwie oraz portu lotniczego Ben Guriona.

Ze względu na stan zdrowia swojej żony zrezygnował z kandydowania w wyborach w 1996 i wycofał się z życia publicznego.

Oprócz dwóch publikacji książkowych, był autorem wielu artykułów w prasie codziennej oraz czasopismach o tematyce ekonomicznej. Poza hebrajskim posługiwał się językami arabskim i angielskim.

Zmarł 8 września 2019 w swoim domu w Riszon le-Cijjon, w wieku osiemdziesięciu ośmiu lat. Został pochowany następnego dnia na cmentarzu w Riszon le-Cijjon.

Życie prywatne

Był żonaty, miał dwoje dzieci.