Przejdź do zawartości

Jerzy Antoni Warszycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Antoni Warszycki
Herb rodowy
Abdank herb Warszyców
Ród

Warszyccy herbu Abdank

Rodzice

Michał
Anna z Warszyckich

Wojny i bitwy

konfederacja sandomierska

Administracja

starosta piotrkowski, starosta bolesławski, stolnik sieradzki, kasztelan łęczycki, wojewoda łęczycki, marszałek Trybunału Głównego Koronnego

Jerzy Antoni Warszycki herbu Abdank (zm. przed 26 lutego 1732[1][2]) – wojewoda łęczycki w latach 1718–1733, kasztelan łęczycki w latach 1702–1718, stolnik sieradzki w latach 1692–1697, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1701 roku, starosta piotrkowski w latach 1697–1733, starosta bolesławski w 1699 roku[1].

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej Warszyckich herbu Abdank wywodzącej się z Warszyc w województwie sieradzkim, był synem wojewody sandomierskiego Michała i Anny z Warszyckich.

Poseł na sejm 1690 roku z województwa krakowskiego[3]. Poseł sejmiku województwa sieradzkiego na sejm konwokacyjny 1696 roku[4]. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej[5]. 5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[6].

Należał do stronników Augusta II Mocnego, w 1704 uczestniczył w zawiązanej w obronie króla konfederacji sandomierskiej[7]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[8]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[9].

Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Łosiówna wojewodzianka malborska, druga, wojewodzianka bełska pochodziła z Potockich herbu Pilawa. Zmarł bezpotomnie w 1734[potrzebny przypis], został pochowany w kościele jezuitów we Lwowie[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 332.
  2. inne opracowania podają datę śmierci ok. 1734 roku
  3. Robert Kołodziej, "Ostatni wolności naszej klejnot". Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 560.
  4. Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 101.
  5. Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
  6. Obwieszczenie do poparcia wolney elekcyey roku Pańskiego tysiącznego sześćsetnego dziewięćdziesiątego siodmego. [Inc.:] Actum in castro Ravensi sub interregno feria quinta post festum sanctae Margarethae [...] proxima anno Domini millesimo sexcentesimo nonagesimo septimo. [b.n.s]
  7. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, s. G2.
  8. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
  9. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 32.
  10. Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, tom IX, Lipsk 1842, s. 241–242.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 382.
  • Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 302.