Przejdź do zawartości

Jean Méo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean Méo
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1927
Vosne-Romanée

Zawód, zajęcie

menedżer, urzędnik państwowy, inżynier

Alma Mater

École polytechnique

Stanowisko

poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1981–1982)

Partia

Zgromadzenie na rzecz Republiki

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Zasługi Rolniczej (Francja)

Jean Alfred Emile Edouard Méo (ur. 24 kwietnia 1927 w Vosne-Romanée) – francuski menedżer, urzędnik państwowy i inżynier, od 1981 do 1982 poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach winiarskich z Selongey, od 1959 do 1984 był właścicielem rodzinnego gospodarstwa[1]. Ukończył studia w École polytechnique, był także wolnym słuchaczem w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Dołączył do służby górniczo-geologicznej, przez dwa lata wykładał w Institut industriel du Nord w Lille, był także szefem poddystryktu geologicznego. Pomiędzy 1957 a 1960 doradca techniczny w ministerstwie finansów i gabinecie prezydenta Charles’a de Gaulle’a[2]. Od 1960 pracował w branży paliwowej. Był dyrektorem generalnym koncernu Union générale des pétroles, zastępcą dyrektora generalnego Elf-ERAP i administratorem w SOCANTAR. W latach 1972–1977 był szefem dystrybucji wydawnictwa France Edition Publications, a od 1974 do 1978 dyrektorem przedsiębiorstwa public relations Havas[3][4]. W 1978 został doradcą ekonomicznym Jacques’a Chiraca, objął funkcję zastępcy sekretarza generalnego Zgromadzenia na rzecz Republiki[5]. Zasiadał w radzie miejskiej Paryża[1]. W 1979 kandydował do Parlamentu Europejskiego, we wrześniu 1981 uzyskał mandat w miejsce André Turcata. Zrezygnował z zasiadania w Europarlamencie w kolejnym roku[6]. Od 1986 do 1992 był dyrektorem Institut français du pétrole, publicznego instytutu badawczego.

Był żonaty z Nicole, doczekali się trójki dzieci[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Kawaler Legii Honorowej[3] i Orderu Zasługi Rolniczej[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c From Louis XIII (1630) – to Charles de Gaulle. meo-camuzet.com. [dostęp 2022-11-14]. (fr.).
  2. Beaune. Jean Méo : « Mes deux ans auprès du général de Gaulle ». bienpublic.com, 18 maja 2012. [dostęp 2022-11-14]. (fr.).
  3. a b Jean A.E.E. MEO. parltrack.org. [dostęp 2022-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 listopada 2022)]. (ang.).
  4. Biographies. unipef.org. s. 56. [dostęp 2022-11-14]. (fr.).
  5. Une fidélité gaulliste à l’épreuve du pouvoir. lajauneetlarouge.com. [dostęp 2022-11-14]. (fr.).
  6. Jean A.E.E. Meo. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-11-14].
  7. Jean Alfred Emile Edouard Meo. prabook.com. [dostęp 2022-11-14]. (ang.).