Jaworzynka Gorcowska
49°33′09″N 20°14′52″E/49,552500 20,247778 Widok z Gorca Gorcowskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1086[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Gorców  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°33′09″N 20°14′52″E/49,552500 20,247778
| |
Jaworzynka Gorcowska (1047 m)[2], na mapie Geoportalu Jaworzyna Gorcowska (1086 m)[1], przez miejscową ludność nazywana Piorunowcem[2] – szczyt Gorców znajdujący się w bocznym grzbiecie odbiegającym od Pasma Gorca w południowym kierunku do doliny Ochotnicy. Grzbiet ten oddziela dolinę potoku Jamne od doliny Gorcowskiego Potoku[1].
Nazwa Piorunowiec pochodzi od tego, że w 1927 r. piorun uderzył tutaj w szałas J. Chlipały (nazwisko wołoskiego pochodzenia) zabijając 3 osoby. Szczyt Jaworzynki jest częściowo porośnięty lasem, ale na jej wschodnich stokach znajdują się otwarte tereny (hale i polany). Są to Hale Gorcowskie i Polany, a po północnej stronie Hale Podgorcowe. Dawniej okolice te tętniły życiem pasterskim, obecnie łąki i pastwiska stopniowo zarastają lasem. W sezonie letnim (lipiec-sierpień) na znajdujących się powyżej Jaworzynki Halach Podgorcowych działa studencka baza namiotowa na Gorcu[2].
Na górnym końcu Hali Gorcowych, poniżej szczytu Jaworzynki Gorcowskiej znajduje się odremontowana kapliczka[1].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono na Jaworzynce występowanie widlicza Zeillera[3].
Grzbietem Jaworzynki Gorcowskiej biegnie granica między wsiami Ochotnica Dolna (stoki wschodnie) i Ochotnica Górna (stoki zachodnie) w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna[1].
Szlak turystyczny
[edytuj | edytuj kod]
Ochotnica Dolna – Jaworzynka Gorcowska – Hale Gorcowskie – Hale Podgorcowe – Gorc Gorcowski – Gorc. Odległość 7,3 km, suma podejść 640 m, suma zejść 40 m, czas przejścia 2:50 h, ↓ 1:40 h[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2021-12-27].
- ↑ a b c M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Gorce. Mapa turystyczna 1: 50 000, Kraków: Compass, 2007, ISBN 83-89472-59-7.