Jaworsko
wieś | |
Kościół w Jaworsku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
624[2] |
Strefa numeracyjna |
14 |
Kod pocztowy |
32-853[3] |
Tablice rejestracyjne |
KBR |
SIMC |
0819013 |
Położenie na mapie gminy Dębno | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu brzeskiego | |
49°54′30″N 20°44′59″E/49,908333 20,749722[1] |
Jaworsko – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Dębno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Integralne części miejscowości: Granice, Pasterniki, Podgrabie[4].
O lokacji wsi Jaworsko zadecydował biskup krakowski Jan Grot podpisując w 1328 r. akt jej lokacji powierzając założenie Janowi z Dębna. Dopiero w 1330 r. ustanowieni przez biskupa Grota nowi założyciele, bracia Jastek z Okocimia i Piotr z podbocheńskiej Brzeźnicy, zostali sołtysami. Od tego czasu powstało Jaworsko, które było zarządzane na podstawie przepisów prawa magdeburskiego i do 1782 r. należało do kapituły krakowskiej[5].
Wieś położona jest na Pogórzu Wiśnickim na południowym stoku wzgórza Dąbrowa (409 m n.p.m.). Przepływa przez nią potok o nazwie Pokrzywka, dopływ rzeki Dunajec.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 45599
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 386 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ A. Krupiński Zabytki Gminy Dębno, Dębno 2008, s. 9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona internetowa miejscowości. jaworsko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-24)].
- Jaworsko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 529 .