Jan della Rovere
| |
| |
| książę Mondavia i Senigallii | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1457 |
| Data śmierci | |
| Żona |
Giovanna da Montefeltro |
| Dzieci |
Maria, Costanza, Beatrice i Francesco |
Jan della Rovere, właśc. Giovanni della Rovere (ur. ok. 1457 w Savonie, zm. 6 listopada 1501 w Ankonie[1]) – włoski kondotier i prefekt Rzymu. Hrabia Sory i Arce; bratanek i protegowany Sykstusa IV[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Raffaella della Rovere i jego żony; jego bratem był Juliusz II[2]. W marcu 1474 został księciem Mondavia i Senigallii[1]. Jesienią 1475 został prefektem Rzymu[1]. Kiedy papieżem został Rodrigo Borgia, zagorzały wróg rodu della Rovere, Giovanni pomógł swojemu bratu opuścić Włochy w 1494 roku, a sam objął we władanie zabezpieczoną twierdzę w Ostii[3]. Bracia Rovere, wpierając Francję, zmusili Aleksandra do szukania pomocy u Turków[4]. Papież wysłał do Konstantynopola swojego sekretarza, Bozardo, który został w drodze powrotnej zatrzymany przez Giovanniego della Rovere[4]. Prefekt zagarnął wówczas 40 000 dukatów, które sułtan ofiarował Aleksandrowi[4]. 9 marca 1497 został pozbawiony prefektury rzymskiej, na mocy dekretu wydanego przez Aleksandra[5]. Z czasem jednak papież stwierdził, że sojusz z kardynałem della Rovere i jego bratem jest konieczny, więc w listopadzie 1499 przywrócił Giovanniemu prefekturę Rzymu i umorzył dług 40 000 dukatów[6].
W 1473 roku poślubił Giovannę da Montefeltro, z którą miał czworo dzieci: Marię Giovannę, Costanzę, Beatrice i Francesco Marię[2]. Po śmierci Giovanniego, władzę jako prefekt objął jego 11-letni syn Francesco[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Della Rovere, Giovanni. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2013-06-20]. (wł.).
- ↑ a b Duchi di Urbino: Giovanni della Rovere. Foundation for Medieval Genealogy. [dostęp 2013-06-18]. (ang.).
- ↑ Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. V. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1901, s. 424.
- ↑ a b c Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 365-366. (ang.).
- ↑ Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. V. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1901, s. 491.
- ↑ Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 448-449. (ang.).
- ↑ Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 498. (ang.).