Przejdź do zawartości

Jan Stefan Wydżga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Stefan Wydżga
Prymas Polski i Litwy
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

1610
powiat lwowski

Data śmierci

6 września 1685

Prymas Polski i Litwy
Okres sprawowania

1679–1685

Kanclerz wielki koronny
Okres sprawowania

1677–1679

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

14 maja 1655

Sakra biskupia

24 października 1655

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 października 1655

Konsekrator

Andrzej Leszczyński

Współkonsekratorzy

Jan Tarnowski
Kazimierz Florian Czartoryski

Jan Stefan Wydżga herbu Jastrzębiec (ur. około 1610 w powiecie lwowskim, zm. 6 września 1685) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 1679-1685, biskup łucki w latach 1655-1659, biskup warmiński w latach 1659-1679, kanclerz wielki koronny, podkanclerzy koronny, kanclerz królowej Polski Ludwiki Marii Gonzagi w 1652 roku[1], proboszcz[2] kapituły katedralnej lwowskiej w 1641 roku, opat sieciechowski w 1647 roku[3], historyk.

Jako senator obecny był na sejmach: 1659, 1661, 1662, 1664/1665, 1666 (I), 1668 (III), 1672 (I) i 1674 (II)[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jan Wydżga pochodził spod Lwowa, był synem podsędka lwowskiego Jana i Zofii z Kiemliczów Babskiej. We Lwowie kształcił się w kolegium jezuitów, następnie w Belgii (Lowanium). Zwiedziwszy Francję i Hiszpanię udał się na wyższe studia teologiczne do Włoch. W Rzymie uzyskał doktorat z teologii. Po powrocie do kraju otrzymał kanonię, wkrótce potem prepozyturę katedralną lwowską. Był sekretarzem króla Władysława IV, a później Jana Kazimierza.

Referendarz wielki koronny w 1652 roku, mianowany sekretarzem wielkim koronnym[5]. Od 1655 był biskupem łuckim. W 1658 został kanonikiem kapituły warmińskiej, która wybrała go na biskupa warmińskiego (1659). Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę francuskiego księcia Wielkiego Kondeusza[6]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 5 listopada 1668 roku na sejmie konwokacyjnym[7]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa malborskiego w 1669 roku[8]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa chełmińskiego w 1674 roku[9]. Jako biskup warmiński współpracował z królem Janem III Sobieskim, który mianował go w 1675 podkanclerzym, a dwa lata później kanclerzem wielkim koronnym. W roku 1679 po nagłej śmierci poprzednika został arcybiskupem gnieźnieńskim - prymasem Polski[10].

Jako biskup warmiński zrealizował wiele przedsięwzięć budowlanych: odbudowa pałacu biskupiego na wzgórzu katedralnym we Fromborku, budowa pałacu biskupiego przy zamku w Lidzbarku Warmińskim, odbudowa pomieszczeń mieszkalnych przy kolegiacie w Dobrym Mieście, budowa klasztoru bernardynów w Stoczku Klasztornym i inne.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze dzieło

[edytuj | edytuj kod]
  • Historia abo Opisanie wielu poważniejszych rzeczy, które się działy podczas wojny szwedzkiej w Krolestwie Polskim od... 1655 aż do roku 1660, brak miejsca wydania (wyd. 1662-1665); wyd. następne pt. J. S. Wydżga i jego pamiętnik..., wyd. K. W. Wójcicki, Warszawa 1852; wyd. (z rękopisu) K. W. Wójcicki Biblioteka starożytna pisarzy polskich, t. 5, Warszawa 1854, s. 151-208; przekł. łaciński w: Diarium Europaeum, t. 8; przekł. włoski Poliarco Micigno, niewydano; rękopis znajdował się w Bibliotece Św. Genowefy w Paryżu; zob. A. Przezdziecki Wiadomość bibliograficzna o rękopismach zawierających w sobie rzeczy polskie, Warszawa 1850, s. 153.

Listy i materiały

[edytuj | edytuj kod]
  • Listy i materiały w Archiwum Kapituły Gnieźnieńskiej (wiadomość podał J. Korytkowski Arcybiskupi gnieźnieńscy, t. 4, Poznań 1891, s. 279
  • Testament, powst. zimą roku 1681, ogł. J. Korytkowski Arcybiskupi gnieźnieńscy, t. 4, Poznań 1891, s. 288-290.

Utwór o autorstwie niepewnym

[edytuj | edytuj kod]
  • Series episcoporum varmiensium, Oliwa 1681, drukarnia Klasztoru Oliwskiego; wyd. następne: Braniewo 1877, (według Estreichera autorstwo J. S. Wydżgi mało prawdopodobne).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bożena Fabiani, Warszawski dwór Ludwiki Marii, Warszawa 1976, s. 99.
  2. tak nazywano prepozyta kapituły
  3. Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian. 1839 Przemyśl R.VII z. II, s. 89.
  4. Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 173.
  5. Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 138.
  6. Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćdziesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 317.
  7. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 498.
  8. Svffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, Zgodnie na Naiaśnieyßego Michała Korybvtha, Obranego Krola Polskiego [....] Dnia dziewiętnastego Czerwca, Roku 1669, [b.n.s].
  9. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 161.
  10. Marceli Kosman: Między ołtarzem a tronem : poczet prymasów Polski. Poznań: Oficyna Wydawnicza G & P, 2000. ISBN 83-7272-017-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec – Ostróg 2001, s. 103-106
  • Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 3 Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1965, s. 425-426

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]