Jan Poliński

Jan Poliński
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1907 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 września 1977 ; Warszawa
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski (1937)
Dziedzina sztuki	grafika artystyczna, architektura wnętrz

Jan Poliński (ur. 22 lutego 1907 w Warszawie, zm. 30 września 1977 tamże) – polski artysta grafik, architekt wnętrz^[1].

Życie i twórczość

Absolwent Państwowego Gimnazujum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1926)^[2] i Wydziału Architektury Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom inżyniera architekta, 1937)^[1]. W okresie dwudziestolecia międzywojennego prowadził samodzielną praktykę w zakresie projektowania wnętrz i wystaw, działał jako grafik, uczestniczył w licznych konkursach na plakaty^[1]. W latach 30. XX wieku związany politycznie z Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”, przyjaciel Bolesława Piaseckiego^[1]. W 1939 był redaktorem czasopisma „Architektura i Budownictwo”^[1]. W 1939, zmobilizowany do wojska, brał udział w kampanii wrześniowej jako podporucznik 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, uczestniczył w obronie Warszawy-Okęcia, Lublina, Łucka i Stanisławowa^[1]. Uciekł z obozu internowania na Węgrzech, przedostał się do Francji, a następnie służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, gdzie zorganizował samodzielny referat propagandy i oświaty I Korpusu Polskiego^[1]. Współorganizował polski wydział architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu^[1].

W 1947 powrócił do Polski, po czym kontynuował działalność jako projektant i architekt wnętrz^[1]. Do połowy 1955 pracował w Przedsiębiorstwie Projektowania Budownictwa Miejskiego „Miastoprojekt-Stolica”, później na różnych stanowiskach w przedsiębiorstwach podległych Zjednoczonym Zespołom Gospodarczym „Inco”^[1]. Zaprojektował m.in. wnętrza Banku Handlowego w Warszawie, gabinety dyrektorskie i pomieszczenia biurowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, meble dla biur „Orbisu”, sklepu muzycznego i tekstylnego na placu Konstytucji oraz meble dla apteki przy ul. Marszałkowskiej 62 w Warszawie^[1]. Uczestniczył w tworzeniu wystroju wnętrz Centralnego Domu Towarowego w Warszawie (CDT): zaprojektował wnętrza i meble dla pięter typowych, kawiarni na antresoli, restauracji i dancingu „Stolica” na VI piętrze^[1].

Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich^[3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 17, rząd 1, miejsce 5, 6)^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Jan Poliński, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 2024-04-17] . Wersja drukowana: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, Instytut Historii PAN, 1982–1983 .
↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1926. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2024-04-17].
↑ Jan Poliński. archimemory.pl. [dostęp 2024-04-17].
↑ Cmentarz Stare Powązki: POLIŃSCY, GRABOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-17] .

Bibliografia

Jan Poliński, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 2024-04-17] . Wersja drukowana: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, Instytut Historii PAN, 1982–1983 .

[ipsb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Jan Poliński, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 2024-04-17] . Wersja drukowana: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, Instytut Historii PAN, 1982–1983 .

[2] Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1926. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2024-04-17].

[3] Jan Poliński. archimemory.pl. [dostęp 2024-04-17].

[4] Cmentarz Stare Powązki: POLIŃSCY, GRABOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-17] .

[1]

[2]

[3]

[4]