Przejdź do zawartości

Jan Naumiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Naumiuk
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1932
Janów Podlaski

Data śmierci

6 września 2014

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia gospodarcza, współczesne międzynarodowe stosunki gospodarcze
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku

Doktorat

1963
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1977

Profesura

1994

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Inżynierska w Kielcach
Politechnika Świętokrzyska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jan Naumiuk (ur. 24 listopada 1932 w Janowie Podlaskim[1], zm. 6 września 2014[2]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1956 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Doktoryzował się w 1965 na Uniwersytecie Jagiellońskim, zaś habilitację uzyskał w 1977 roku. Początkowo pracował w Archiwum Państwowym w Kielcach, gdzie pełnił funkcję dyrektora i kustosza (1963–1964), natomiast od 1970 roku związany był z Wyższą Szkołą Inżynierską w Kielcach, przekształconą następnie w Politechnikę Świętokrzyską. Przez dwadzieścia lat był dyrektorem Instytutu Nauk Społecznych (1970–1990), zaś w 1990 roku objął kierownictwo Katedry Nauk Humanistycznych. W 1984 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1994 – profesora zwyczajnego. W latach 1984–1989 był nadto członkiem Komitetu Nauk Politycznych PAN, zaś od 1988 do 1990 przewodniczył Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Kielcach[1].

Uczeń Józefa Buszko i Stanisława Kalabińskiego. Specjalizował się w najnowszej historii Polski. Zajmował się ruchami społeczno-politycznymi (ze szczególnym uwzględnieniem ruchu robotniczego) oraz historią społeczno-gospodarczą Kielecczyzny i walkami niepodległościowymi prowadzonymi na tym terenie. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 1960), Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych (od 1976) i Kieleckiego Towarzystwa Naukowego (od 1962). Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Walka KPP o jednolity front klasy robotniczej i front ludowy na Lubelszczyźnie w latach 1934–1938, Lublin 1959
  • Z dziejów KPP na Lubelszczyźnie. 1929–1933, Lublin 1960
  • Początki władzy ludowej na Kielecczyźnie 1944–1947, Lublin 1969
  • Z dziejów związków zawodowych na Kielecczyźnie 1944–1949, Warszawa 1969
  • Robotnicze Kielce. 1918–1939, Łódź 1972
  • Klasowy ruch zawodowy metalowców w Zagłębiu Staropolskim w latach 1918–1939, Łódź 1975
  • Polska Partia Robotnicza na Kielecczyźnie, Warszawa 1976
  • Zarys problemów ruchu zawodowego w Polsce Ludowej w latach 1944–1949, Warszawa 1981
  • Na początku trudnej drogi. Ruch zawodowy w Polsce Ludowej w latach 1944–1949, Kielce 1985
  • Ruch robotniczy na Kielecczyźnie do 1948 roku, Warszawa 1986

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, t. 5, suplement A-Ż, red. nauk. J. Kapuścik, Warszawa 2006, s. 589.
  2. Jan Naumiuk. nekrologi.net, 2014-09-11. [dostęp 2014-09-19].