Jan Karol Mniszech

Jan Karol Wandalin Mniszech
	; Mniszech
Rodzina	Mniszchowie herbu własnego
Data urodzenia	1716
Data śmierci	19 września 1759
Żona	Katarzyna Zamoyska (1722–1771)
Dzieci	Elżbieta Wandalin Mniszech; Ludwika Wandalin Mniszech; Michał Jerzy Wandalin Mniszech; Stanisław Jerzy Wandalin Mniszech
	Odznaczenia

Jan Karol Wandalin Mniszech z Wielkich Kończyc herbu własnego (ur. w 1716 roku – zm. 19 września 1759 roku^[1]) – generał lejtnant wojsk koronnych, podkomorzy wielki litewski w latach 1742–1759, łowczy koronny w latach 1736–1742^[2], starosta halicki, jaworowski, gołąbski, sielecki, olchowiecki, kałuski, starosta szczurowiecki w 1744 roku^[3], ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1755–1756^[4], wolnomularz.

Życiorys

Ślub brał w roku 1741. Jego żoną została: Katarzyna Zamoyska z Zamościa h. Jelita (1722–1771), (Ojciec jej: Michał Zdzisław Saryusz Zamoyski z Zamościa h. Jelita - wojewoda smoleński (1679–1735).

Dzieci:

Elżbieta Wandalin Mniszech (1740–1767), poślubił ją; Jan Dąmbski z Dąbia herbu Godziemba, generał-adiutant dworu królewskiego (1765), generał-major wojska koronnego (1730–1769).
Ludwika Mniszech - mąż; ks. August Sułkowski h. Sulima - wojewoda poznański (1782), generał lejtnant wojska koronnego, marszałek Rady Nieustającej, senator (ok. 1770, 1780), pisarz wielki koronny (1764), szambelan dworu królewskiego, wojewoda gniźnieński (1768), wojewoda kaliski (1778) (1729–1786).
Michał Jerzy Wandalin Mniszech z Wielkich Kończyc h. Kończyc, cześnik korony (1777), członek Sejmu Wielkiego, hr. nadany (1783), marszałek nadworny litewski (1781), marszałek wielki koronny, sekretarz wielki litewski(1778), starosta lubelski i słonimski (1742–1806), żona: Urszula Maria Zamoyska z Zamościa h. Jelita.
Józef Jan Wandalin Mniszech z Wielkich Kończyc h. Kończyce, chorąży wielki koronny, generał wojska koronnego, hr. nadany (1783), starosta sanocki (1742–1797), żona; ks. Marianna Ossolińska z Balic, h. Topór (1731–1802).
Stanisław Jerzy Wandalin Mniszech z Wielkich Kończyc h. Kończyce hr. nadany (1783), chorąży wielki koronny, kanonik przemyski (1745–1806).

Krzysztof Bauer Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego, Warszawa Wyd. MON 1981
Polski Słownik Biograficzny 18612: t. 21 s. 463

↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 266.
↑ ^a ^b Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 174-175.
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo szczurowieckie wraz z Katarzyną z Zamoyskich, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 266.
↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 140.
↑ Adam Lisek, Postulaty polityczne szlachty województwa mazowieckiego na sejmikach poselskich przed konwokacją 1733 roku, w: Wieki Stare i Nowe 2019 t. 14 (19), s. 147.
↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 47.
↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Lwów 1928, s. 123.
↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 245.