Przejdź do zawartości

Jan Świątecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Stanisław Świątecki
„Taczewski”
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1894
Ujście Jezuickie

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich
5 Pułk Piechoty Legionów
6 Pułk Piechoty Legionów
132 Pułk Piechoty
207 Pułk Piechoty
3 Pułk Piechoty Legionów
9 Pułk Piechoty Legionów
12 Pułk Piechoty
34 Pułk Piechoty
Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego

Stanowiska

dowódca kompanii
dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty
oficera sztabowego do zleceń specjalnych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Stanisław Świątecki, ps. „Taczewski” (ur. 23 czerwca 1894 w Ujściu Jezuickim, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Ujściu Jezuickim, w ówczesnym powiecie dąbrowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, rodzinie Stanisława i Marii z Piotrowskich[1][2]. W 1914 roku złożył maturę w IV Gimnazjum Realnym w Krakowie. Członek Drużyn Strzeleckich. 8 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Odbył kampanię wojenną z I Brygadą. W 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii.

W 1918 zgłosił się do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 5 pułku piechoty Leg.[1] na stanowisko dowódcy kompanii. Awansował do stopnia porucznika. Walczył na froncie wojny 1920 r. w szeregach 5 pp Leg., 6 pułku piechoty Leg., 132 pułku piechoty, 207 pułku piechoty.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk piechoty Legionów w Jarosławiu[3]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu[4]. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy III batalionu 3 pp Leg[5]. W następnym roku został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[6][7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 23 stycznia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9].

Następnie został przeniesiony do dowództwa 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu[10]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 6 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego we Lwowie na stanowisko kierownika[13][14]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[15]. 26 maja 1934 roku został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisko dowódcy pułku[16]. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 24 czerwca 1938 roku. Na jego dalszej karierze zaważyła opinia służbowa wydana 9 listopada 1937 roku przez inspektora armii, generała dywizji Tadeusza Piskora. Został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego i wyznaczony na stanowisko oficera sztabowego do zleceń specjalnych w Komendzie Głównej Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny[17][18].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[2][19]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[20].

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[21][22][23]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[24][25][26].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 551.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 37.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 545.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 131, 404.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 127, 349.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 266. Obsada pułków piechoty.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 171.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 49.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 468.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11, 445.
  18. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 551 wg autorów w 1939 roku został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie.
  19. ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 294.
  20. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  21. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 8 [dostęp 2024-10-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  22. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  23. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  24. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  25. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  26. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  27. ↑ M.P. z 1931 r. nr 296, poz. 391 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  28. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Świątecki&oldid=75318311”