Przejdź do zawartości

James Galway

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Galway
Ilustracja
James Galway (2013)
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1939
Belfast

Pochodzenie

irlandzkie

Instrumenty

flet

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

flecista

Wydawnictwo

RCA

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

James Galway OBE (ur. 8 grudnia 1939 w Belfaście) – irlandzki flecista, światowej sławy solista koncertujący[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny od pokoleń związanej z muzyką. Miał opinię cudownego dziecka po wygraniu w wieku 10 lat konkursu muzycznego w Belfaście. Studiował w Royal College of Music w Londynie (1956–1959) i Guidhall School of Music (1959–1960) u Geoffreya Gilberta(inne języki). W latach 1960–1961 studiował w Konserwatorium Paryskim pod kierunkiem Jeana-Pierre Rampala oraz prywatnie u Marcela Moyse’a[1][2].

Przez 15 lat był członkiem kilku zespołów orkiestrowych: Sadler’s Wells Opera (1961–1966) i Covent Garden Opera (1965) oraz London Symphony Orchestra (1966–1967) i Royal Philharmonic Orchestra (1967–1969). W 1969 wygrał konkurs na pierwszego flecistę orkiestry Filharmoników Berlińskich i grał w tym zespole pod kierownictwem Herberta von Karajana do 1975. Potem zrezygnował z pracy w orkiestrze decydując się na statut wolnego wirtuoza[1][2].

W krótkim czasie zyskał sławę światową. Specjaliści wskazując na źródła sukcesu Galwaya wymieniają zarówno wielki talent, jak i pracowitość, wykorzystywanie wszelkich środków technicznych, instynkt interpretacyjny. Galway ma w dorobku nagrania płytowe koncertów Mozarta, utworów J.S. Bacha, J.Ch. Bacha, Vivaldiego, Beethovena, Prokofjewa i innych[1].

W 1974 zawarł kontrakt na wyłączność nagrań z wytwórnią RCA[1]. Opublikował trzy książki: An Autobiography (London, 1978), Flute (London, 1982) i James Galway’s Music in Time (z W. Mannem; London, 1982)[2].

W 1977 został Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE), a w czerwcu 2001 królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki i tym samym otrzymał prawo używania tytułu sir[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Weber: Galway James. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 3: EFG część biograficzna. Kraków: PWM, 1987. ISBN 83-224-0344-5. (pol.).
  • Niall O’Loughlin: Galway, James. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. G. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]