Przejdź do zawartości

Jacek Smagowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Smagowicz
Ilustracja
Jacek Smagowicz (2020) zdj.J.Wieczorek
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 2022
Kraków

Zawód, zajęcie

działacz NSZZ „Solidarność”

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal „Pro Bono Poloniae” Świadek Historii
Jacek Smagowicz na wymarszu Kadrówki z Oleandrów (6 sierpnia 2017)

Jacek Antoni Smagowicz (ur. 8 lipca 1943 w Warszawie, zm. 27 stycznia 2022 w Krakowie[1][2]) – polski działacz opozycji antykomunistycznej oraz NSZZ „Solidarność”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik wydarzeń Marca 1968 w Krakowie. Założyciel Wolnych Związków Zawodowych w Polmozbycie Kraków w 1980.

Od września 1980 był członkiem i działaczem NSZZ „Solidarność”. Od 1990 członek Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Małopolska, w latach 1992–2011 członek Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego organizator strajku okupacyjnego w Polmozbycie Kraków później (do 16 grudnia 1981), uczestnik strajku w Nowohuckim Przedsiębiorstwie Instalacji Przemysłowych Montin. 17 grudnia 1981 za zorganizowanie strajku został zwolniony z pracy. Aresztowany 19 kwietnia 1982 i skazany za kontynuowanie działalności związkowej. Do 1 października 1982 internowany w ośrodkach odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa i Uhercach. Później był m.in. współorganizatorem manifestacji i akcji protestacyjnych, w związku z czym był wielokrotnie zatrzymywany (w tym profilaktycznie), a także skazywany przez kolegia do spraw wykroczeń na kary grzywny oraz aresztowany. Wielokrotny uczestnik Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej[3] oraz stały współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy, prowadzonego ks. Kazimierza Jancarzem przy parafii św. Maksymiliana w Nowej-Hucie-Mistrzejowicach i Fundacji im. Brata Alberta, zakładanej przez ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego. [4]

Członek Komisji Weryfikacyjnej dla b. funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa w Krakowie[5].

Postanowieniem z 28 sierpnia 2006 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiegoza wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2018 został odznaczony Medalem „Pro Bono Poloniae”[7]. W 2022 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[8][9]. W 2016 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[10].

W 2021 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[11].

Jako świadek historii, 28 czerwca 2021
Grób Jacka Smagowicza

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł Jacek Smagowicz - legenda „Solidarności” [online], tysol.pl, 27 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-27].
  2. Paweł Figurski, Nie żyje działacz "S" Jacek Smagowicz. Sakiewicz: Zabiła go ruska antyszczepionkowa propaganda [online], Wyborcza.pl, 27 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-27].
  3. Uczestnicy Marszów Szlakiem I Kompanii Kadrowej [online], www.sowiniec.com.pl [dostęp 2016-01-24].
  4. Instytut Gość Media, Pogrzeb Jacka Smagowicza [online], krakow.gosc.pl, 2 lutego 2022 [dostęp 2022-09-01].
  5. Maciej Gawlikowski, Michał Olszewski, Ludzie z „Firmy” [online], wiadomosci.onet.pl, 29 maja 2007 [dostęp 2016-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30].
  6. M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  7. Na Wawelu wręczono medale "Pro Bono Poloniae" | Zarząd Regionu Małopolskiej "Solidarności" [online], www.solidarnosc.krakow.pl, 7 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-09].
  8. M.P. z 2022 r. poz. 322
  9. Order Odrodzenia Polski dla śp. Jacka Smagowicza [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2 lutego 2022 [dostęp 2022-02-07] (pol.).
  10. M.P. z 2016 r. poz. 544
  11. W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]