Przejdź do zawartości

Język typu pro-drop

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język typu pro-drop – język, w którym niektóre rodzaje zaimków mogą zostać ominięte, jeśli ich znaczenie lub funkcja jest możliwa do wywnioskowania w danym kontekście. Warunki, w których zaimek może zostać pominięty, różnią się w poszczególnych językach. Opuszczony zaimek nazywa się czasem anaforą zerową[1][2]. Pojęcie to, kontrastujące z pojęciem zaimka zerowego, wskazuje na to, że opuszczona jednostka gramatyczna zachowuje swoje cechy referencyjne i może zostać zidentyfikowana poprzez rządzący nim element nadrzędny. Tak dzieje się w przypadku języków bałtosłowiańskich i większości romańskich, w których zaimkowe wyrażanie podmiotu zdania nie jest konieczne, gdyż osoba i liczba są możliwe do zidentyfikowania dzięki odmienionej formie czasownika.

Pojęcie pro-drop wywodzi się z języka angielskiego i stanowi skrót od pronoun dropping („opuszczanie zaimka”).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Anna Malicka-Kleparska. Ograniczenia z zerowymi argumentami wewnętrznymi w polskim systemie werbalnym – czasowniki przechodnie z derywatami na roz-. „Roczniki humanistyczne”. 62 (5), s. 97-111, 2014. (pol.). 
  • Tomasz Piekot: Dyskurs polskich wiadomości prasowych. Kraków: Universitas, 2006. ISBN 97883-242-1476-1. (pol.).