Józef Moszczeński (podpułkownik)
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
80 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Józef Moszczeński (ur. 17 lipca 1894 w Dziunkowie, zm. 10 kwietnia 1957 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 17 lipca 1894 w Dziunkowie na Podolu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 122. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W tym samym miesiącu został przydzielony do Biura Historycznego Sztabu Generalnego w Warszawie na stanowisko referenta[2]. 2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza VII Kursu Normalnego. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[3]. W latach 1931–1932 odbył staż liniowy w 80 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisku dowódcy batalionu[4][5]. W październiku 1932 został przeniesiony do Wojskowego Biura Historycznego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[6][7]. W 1939 na stanowisku szefa Wydziału Formacji Polskich. W 1936 roku awansował na podpułkownika. Jako delegat WBH w 1937 był członkiem Komisji Naukowej Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich[8].
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939 jako szef sztabu 44 Dywizji Piechoty.
Został wzięty do niewoli. Był osadzony w Oflagu X C w Lubece, a następnie Oflagu VI B Dössel. Działał w obozowej konspiracji. Był szefem sztabu organizacji konspiracyjnej w obu obazach. W niewoli przebywał do początku kwietnia 1945 roku[9].
Po wojnie był jednym z autorów publikacji pt. Działania 2 Korpusu we Włoszech (1963)[10]. Zmarł 10 kwietnia 1957 roku w Londynie.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1933)[11][12]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[13][14]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[15][16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 31 grudnia 1924 roku, s. 765.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 175.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 608.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 17.
- ↑ Kronika działalności Towarzystwa. „Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich”. Nr II, s. 151, 1937.
- ↑ Jerzy Izdebski. Generał Tadeusz Piskor (1887–1951). „Łambinowicki Rocznik Muzealny”, s. 15, 20–21, 32, 32 z 2009. ISSN 0137-5199.
- ↑ Działania 2 Korpusu we Włoszech. 1. [I, opracowali płk [pułkownik dypl. [dyplomowany] Dr Stanisław Biegański, gen. [generał] dyw. [dywizji] Zygmunt Bohusz-Szyszko, płk dr Tadeusz Felsztyn, ppłk [podpułkownik] dypl. Józef Moszczeński, płk dypl. Tadeusz Schaetzel, por. [porucznik] dr K.A.; z przedmową gen. broni Władysława Andersa; redaktor Stanisław Biegański]. worldcat.org. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 106.
- ↑ M.P. z 1922 r. nr 100, s.10 „w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu organizacji wojskowej”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 505–506. [dostęp 2020-07-11].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Łaszczewski, Ppłk dypl. Józef Moszczeński, Obrona Warszawy i Modlina 1939 rok, nazwiska na L–N.. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-15)].
- Jeńcy Oflagu VI B Dössel
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (kampania wrześniowa)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 80 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie dowództwa 44 Dywizji Piechoty (II RP)
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polscy historycy emigracyjni
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1957