Józef Kotlarczyk

Józef Kotlarczyk
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1907 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	28 września 1959 ; Bydgoszcz
Wzrost	177 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
	Wisła Kraków (młodzież)
1952–1954	Gwardia/Polonia Bydgoszcz
1955–1958	Polonia Bydgoszcz
1958–1959	Pomorzanin Toruń
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Kotlarczyk (ur. 13 lutego 1907 w Krakowie, zm. 28 września 1959 w Bydgoszczy) – piłkarz, reprezentant Polski. Młodszy brat Jana Kotlarczyka, również piłkarza i reprezentanta.

Kariera

Podobnie jak brat, wychowanek Nadwiślana (1922–1927). W Wiśle Kraków w latach 1927–1939 (dwanaście sezonów) rozegrał 244 mecze ligowe i strzelił 13 goli. Debiutował 16 czerwca 1927 w wyjazdowym meczu z Warszawianką (2:0), zaś pierwsze dwie bramki dla Wisły zdobył już trzy dni później, 19 czerwca 1927 w Toruniu przeciwko miejscowemu TKS (7:2). Ostatni mecz ligowy zagrał 20 sierpnia 1939, w wieku 32 lat i 188 dni. Rywalem tak jak ponad 12 lat wcześniej była Warszawianka (4:2). Jeśli chodzi o ostatnie trafienie Józefa Kotlarczyka, to padło ono 3 maja 1930 we Lwowie, w zremisowanym 2:2 meczu z Pogonią. W latach 1936–1939 był kapitanem Wisły, choć opaskę zdarzało mu się nosić już wcześniej, gdy nie mógł grać brat^[1].

30-krotny reprezentant Polski, grał również w kilku grach nieoficjalnych. Zadebiutował 26 października 1930 w meczu z Łotwą (6:0). W 1936 wystąpił na olimpiadzie w Berlinie. Po zakończeniu reprezentacyjnej kariery przez Henryka Martynę, w sezonie 1937 to Józef Kotlarczyk był kapitanem drużyny narodowej (1937). Ostatni mecz rozegrał 10 października 1937 przeciwko Łotwie (2:1).

Początkowo napastnik, później przez wiele lat grał jako pomocnik, zdarzały mu się też gry jako obrońca (sezon 1932). Jeden z najlepszych polskich piłkarzy, wraz z bratem stanowił o sile przedwojennej Wisły i reprezentacji. Swój talent wzbogacał walecznością i pracowitością na boisku. Reprezentował nowoczesny styl gry – ofensywny i bardzo agresywny.

Jako trener początkowo szkolił wiślacką młodzież. W 1952 rozpoczął pracę w II-ligowej Polonii Bydgoszcz. W premierowym sezonie zajął z drużyną 2. miejsce, ulegając – o punkt – jedynie lokalnemu rywalowi, Zawiszy. Dzięki temu, zespół prowadzony przez Kotlarczyka, w sezonie 1953 zachował jednak II-ligowy byt po reformie rozgrywek^[2]. Na koniec sezonu drużyna świętowała sukces – wygrywając rozgrywki i zdobywając awans do I ligi (razem z ŁKS Łódź). Pierwszy mecz Józefa Kotlarczyka jako trenera klubu ekstraklasy miał miejsce 14 marca 1954 – w Bydgoszczy gościł AKS Chorzów, który zwyciężył 1:0. W sezonie 1954 Polonia Bydgoszcz zajęła 9. miejsce w stawce 12 drużyn, co oznaczało utrzymanie. Posadę stracił jednak trener – zastąpiony przez Edwarda Drabińskiego. Pod wodzą nowego trenera Polonia jednak nie zachwycała, zdobywając w 11 meczach ledwie 8 punktów. Spowodowało to kolejną zmianę i powrót Kotlarczyka na trenerską ławkę. Nastąpił on 17 sierpnia 1955, a do Bydgoszczy przyjechała wówczas krakowska Wisła^[3]. W 11 meczach (jedno ze spotkań zostało powtórzone) Kotlarczyk zdobył 10 punktów. Na koniec sezonu Polonia zajęła 10. miejsce, utrzymując się w lidze.

Zmarł w Bydgoszczy. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IX-3-26)^[4]^[5].

Sukcesy

Mistrzostwo Polski: 1927, 1928
Wicemistrzostwo Polski: 1930, 1931, 1936, 1939 (rozgrywki niedokończone)
III miejsce Mistrzostw Polski: 1929, 1933, 1934, 1938
30-krotny reprezentant Polski (1930–1937) – IV miejsce podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie (1936), zdobywca Pucharu Europy Środkowej Amatorów (1930)

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (17 stycznia 1939)^[6]

Przypisy

↑ Po raz pierwszy jako kapitan Wisły Józef Kotlarczyk wystąpił 29 czerwca 1934 w meczu z Legią. Na "stałe" opaskę uzyskał 11 października 1936, rywalem była Warta.
↑ Spośród 40 drużyn w lidze pozostało jedynie 12, do tego dwaj spadkowicze z I ligi, Polonia Warszawa i ŁKS Łódź.
↑ Wisła wygrała 1:0 po bramce Zdzisława Mordarskiego.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2022-03-29] .
↑ Józef Kotlarczyk – Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
↑ M.P. z 1939 r. nr 17, poz. 30 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia

Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. MECZE * KLUBY * 1918–1939 (2), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. MECZE * KLUBY * 1945–1955 (4), Wydawnictwo GiA, Katowice 2018.

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Po raz pierwszy jako kapitan Wisły Józef Kotlarczyk wystąpił 29 czerwca 1934 w meczu z Legią. Na "stałe" opaskę uzyskał 11 października 1936, rywalem była Warta.

[3] Spośród 40 drużyn w lidze pozostało jedynie 12, do tego dwaj spadkowicze z I ligi, Polonia Warszawa i ŁKS Łódź.

[4] Wisła wygrała 1:0 po bramce Zdzisława Mordarskiego.

[5] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2022-03-29] .

[6] Józef Kotlarczyk – Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).

[7] M.P. z 1939 r. nr 17, poz. 30 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]