Przejdź do zawartości

Iwan Kryłow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Kryłow
ros. Иван Андреевич Крылов
Ilustracja
Portret Kryłowa autorstwa Johanna Egginka, 1834
Imię i nazwisko

Iwan Andriejewicz Kryłow

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1769
Moskwa

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1844
Petersburg

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

liryka, dramat, publicystyka

Ważne dzieła
  • Wrona i lis
  • Wilk w psiarni

Iwan Andriejewicz Kryłow ros. Иван Андреевич Крылов (ur. 2 lutego?/13 lutego 1769 w Moskwie, zm. 9 listopada?/21 listopada 1844 w Petersburgu) – rosyjski poeta, dramaturg, bajkopisarz. Autor utworów o tematyce filozoficzno-moralnej, politycznej i obyczajowej wyśmiewającej szlachtę[1].

Sławę zyskał jako autor ponad 200 bajek, pełnych humoru oraz werwy satyrycznej, zawierających elementy ostrej krytyki społeczno-politycznej i równie cenionego dydaktyzmu[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Samouk; otrzymał skąpe wykształcenie, ale dokształcił się, czytając wszystko bez wyboru, co wpadło mu w ręce. Największy wpływ wywarły nań dzieła dramatyczne. W 16 roku życia napisał operę Kofejnica, która nie została ani wystawiona, ani wydrukowana, ale zjednała mu protektorów, którzy wyrobili mu urząd w Petersburgu. W 1786 napisał tragedię Filoraela, wydrukowaną w zbiorze Teatr rosyjski.

Pomnik Iwana Kryłowa w Sankt Petersburgu

W 1790 opuścił służbę, żeby się poświęcić pracy literackiej. Już w 1789 wespół z Raehmanowem wydawał czasopismo „Poczta duchów” (Почта духов), wkrótce je jednak zawiesił. W 1792 rozpoczął wydawanie czasopisma „Zritiel” (Зритель), które w tymże jeszcze roku zamienił na pismo literackie „Sankt-Pietierburskij Mierkurij” (Санкт-Петербургский Меркурий), ale i to po roku wychodzenia upadło. W artykułach dziennikarskich Kryłow wykazał się talentem satyrycznym i darem obserwacji.

Za swą twórczość, w której krytykował ustrój społeczny i domagał się sprawiedliwości społecznej, został na jakiś czas wygnany. Ostatnie lata swojego życia spędził na pracy bibliotekarza w bibliotece publicznej.

Pochowany na Cmentarzu Tichwińskim w Petersburgu[3].

Kryłow pozostawił po sobie ponad 200 satyr (bajek satyrycznych), z których część stanowiła opracowanie wątków lafontainowskich, większość jednak była oryginalnymi satyrami na współczesną mu sytuację w Rosji (Wrona i lis, Obóz, Wilk w psiarni, Szczupak, Kot).

Po śmierci poety w Rosji wybudowano wiele pomników dla upamiętnienia jego osoby. Przykładem może być Pomnik Iwana Kryłowa w Sankt Petersburgu.

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Dramaty

[edytuj | edytuj kod]
  • 1783 - Kofiejnica (ros. Кофейница) - libretto opery
  • 1786:
    • Fiłomieła (ros. Филомела)
    • Bieszenaja siemja (ros. Бешеная семья)
    • Soczinitiel w prichożej (ros. Сочинитель в прихожей)
  • 1787 - Prokazniki (ros. Проказники)
  • 1788 - Amierikancy (ros. Американцы) - napisana wspólnie z A.I. Kłuszynem
  • 1800 - Podszczipa (Triumf) (ros. Подщипа (Триумф))
  • 1801 - Pirog (ros. Пирог)
  • 1806 - Modnaja ławka (ros. Модная лавка)
  • 1807:
    • Urok doczkam (ros. Урок дочкам)
    • Ilja-bogatyr' (ros. Илья-бога­тырь)
  • 1789 - Poczta duchow, ili Uczenaja, nrawstwiennaja i kriticzeskaja pieriepiska arabskogo fiłosofa Malikulmulka s wodianymi, wozdusznymi i podziemnymi duchami (ros. Почта духов, или Ученая, нравственная и критическая переписка арабского философа Маликульмулька с водяными, воздушными и подземными духами)
  • 1792:
    • Kaib (ros. Каиб)
    • Noczi (ros. Ночи)
    • Riecz, goworiennaja powiesoju w sobranii durakow (ros. Речь, говоренная повесою в собрании дураков)
    • Rassużdienije o drużestwie (ros. Рассуждение о дружестве)
    • Mysli fiłosofa po modie (ros. Мысли философа по моде)
    • Pochwalnaja riecz w pamiat' mojemu dieduszkie (ros. Похвальная речь в память моему дедушке)
  • Pochwalnaja riecz naukie ubiwat' wriemia (ros. Похвальная речь науке убивать время)
  • Pochwalnaja riecz Jermałafidu (ros. Похвальная речь Ермалафиду)

Filmowe adaptacje

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Iwana Kryłowa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, 1898.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Iwan Kryłow – zbiór polskich przekładów bajek Iwana Kryłowa