Strzępiak jasnobrzegi

Strzępiak jasnobrzegi

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	strzępiakowate
Rodzaj	strzępiak
Gatunek	strzępiak jasnobrzegi
Nazwa systematyczna
Inocybe mixtilis (Britzelm.) Sacc. Syll. fung. (Abellini) 5: 780 (1887)

Zarodniki

Strzępiak jasnobrzegi (Inocybe mixtilis (Britzelm.) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae).

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1885 r. Max Britzelmayr nadając mu nazwę Agaricus mixtilis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Pier Andrea Saccardo w 1887 r.

Synonimy:

• Agaricus mixtilis Britzelm. 1885
• Inocybe mixtilis var. aurata Alessio 1980

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. Andrzej Nespiak w 1990 r. opisywał go pod nazwą strzępiak mieszany.

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–4,5 cm, początkowo stożkowaty, potem płasko rozpostarty z garbkiem. Brzeg początkowo nieco podwinięty, potem wyprostowujący się i odginający w górę. Powierzchnia na środku gładka lub nieco pilśniowata, żółtawa lub ochrowa, przy brzegu włóknisto-pasemkowata i jasna.

Blaszki

Zatokowato wycięte, z blaszeczkami. Początkowo jasnoszare, potem ochrowe, ale zawsze z szarym odcieniem. Ostrza delikatnie orzęsione.

Trzon

Wysokość 3–6 cm, grubość 0,6–0,8 cm, walcowaty, z głęboko w ziemi tkwiąca i łatwo odłamującą się bulwką. Powierzchnia u młodych owocników biaława, potem o barwie od żółtawej do jasnoochrowej. Jest oszroniona na całej długości.

Miąższ

W kapeluszu białawy, w trzonie o barwie od białawej do kremowej i włóknisty. Zapach pyłu.

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 7–10 × 5–7 µm, z nielicznymi i mało wydatnymi guzkami. Podstawki 25–30 × 7,5–9 µm. Cheilocystydy i pleurocystydy 35–50(–60) × 14–20(–22) µm i ścianie grubości do 3 µm. Kaulocystydy podobne, przy podstawie trzonu liczne.

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie strzępiaka jasnobrzegiego w Ameryce Północnej, Europie, Korei i na Nowej Zelandii. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano wiele stanowisk.

Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi w lasach iglastych, zwłaszcza sosnowych, rzadziej w lasach liściastych, parkach, na obrzeżach dróg. Spotykany w pobliżu jodły pospolitej, świerka pospolitego, sosny pospolitej, rzadziej dębów. Owocniki pojawiają się głównie latem (zwłaszcza w sierpniu).