Inger Berggren
 Inger Berggren podczas występu na scenie 7. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1962 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1954 roku |
| Wydawnictwo | |
Inger Berggren (ur. 23 lutego 1934 w Sztokholmie, zm. 19 lipca 2019 tamże[1]) – szwedzka wokalistka popowa i jazzowa, reprezentantka Szwecji w 7. Konkursie Piosenki Eurowizji (1962).
Kariera muzyczna
[edytuj | edytuj kod]Karierę wokalną rozpoczęła w Orkiestrze Thore Swanerud, śpiewając następnie z Thore’em Ehrlingiem, Simonem Brehmem i Göte Wilhelmssonem[2].
Zadebiutowała w maju 1952 roku singlem, na którym znalazły się utwory „Nära” oraz „Telefondrömmar”[3]. Sześć miesięcy później, wraz z Orkiestrą Åke Jelvinga, wokalistka nagrała utwory „Flickan i hagen” oraz „Den allra sista dansen”[4]. Kolejny singel, „Kärlek, nål och tråd”, wydała dopiero w 1957 roku[5].
Przy akompaniamencie Orkiestry Svena-Olofa Walldoffa nagrała cztery utwory, wydane na singlu „Bara mamma vill inte förstå” w 1960 roku[6]. W kolejnym roku wydała wyłącznie jeden singiel, na którym zamieszczono utwory „Exodus” oraz napisany i skomponowany przez Everta Taube „Så länge skutan kan gå”[7].
W 1962 roku wzięła udział w krajowych selekcjach Eurovisionsschlagern do 7. Konkursu Piosenki Eurowizji, do których zgłoszono jedynie siedem utworów, a wykonywany przez nią oraz Lily Berglund (zgodnie z regulaminem wydarzenia każdą konkursową piosenkę wykonywało dwoje artystów) utwór „Sol och vår” (który napisali Åke Gerhard i Ulf Källqvist) zdobył największą liczbę 102 327 głosów[8]. Zwyciężczynią została jednak nie Berglund, a Berggren[9]. 18 marca 1962 roku wystąpiła w finale konkursu z szóstym numerem startowym i zajęła ostatecznie 7. miejsce ex aequo z fińską piosenkarką Marion Rung i jej utworem „Tipi-tii”[10]. Tego samego roku, na kanwie swojej popularności w Szwecji, wylansowała również przeboje „The Sun and the Spring” oraz „Elisabeth Serenade”[2].
Wraz z Orkiestrą Lutza Albrechta wydała na singlu dwa utwory Elvisa Presleya, „Jailhouse Rock” oraz „Treat Me Nice”[11].
W 1965 roku piosenkarka wydała swój pierwszy longplay Jag sjunger mina visor...[12]. Od 1970 roku wokalistka pracowała jako nauczycielka muzyki w gminie Täby. W tym samym roku przy akompaniamencie Orkiestry Rune Öfwermana wydała także swój album kompilacyjny zatytułowany po prostu Inger Berggren[13].
W 1979 roku wydano drugi album długogrający En helt vanlig kvinna, który był ostatnim w dorobku artystki[14].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Inger Berggren jest matką aktorki Gunilli Röör[15].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[16].
- 1965 – Jag sjunger mina visor...
- 1979 – En helt vanlig kvinna
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[17].
- 1973 – Anderssonskans Kalle i busform
- 1983 – Spanarna (serial telewizyjny)
- 1984 – Sömnen
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sångerskan Inger Berggren är död [online], www.expressen.se [dostęp 2019-08-03] (szw.).
- ↑ a b Inger Berggren. getsongbpm.com. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren – Nära / Telefondrömmar. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren, Åke Jelvings Orkester – Flickan I Hagen / Den Allra Sista Dansen. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren – Kärlek, Nål Och Tråd. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren, Sven-Olof Walldoffs Orkester – Bara Mamma Vill Inte Förstå. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren – Så Länge Skutan Kan Gå / Exodus. discogs.com. [dostęp 2019-01-31]. (ang.).
- ↑ Owe Thörnqvists ”heartbreak hotel” låt 1962. skd.se. [dostęp 2019-01-25]. (szw.).
- ↑ Maciej Błażewicz: Historia Szwecji na ESC (5). dziennik-eurowizyjny.blog.pl. [dostęp 2019-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1962. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren, Das Orchester Lutz Albrecht – Jailhouse Rock. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren – Jag Sjunger Mina Visor.... discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren / Rune Öfwermans Orkester – Inger Berggren. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren – En Helt Vanlig Kvinna. discogs.com. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Gunilla Röör gästar Sverige!. svt.se. [dostęp 2019-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (szw.).
- ↑ Inger Berggren. discogs.com. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).
- ↑ Inger Berggren. imdb.com. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).
