Indywidualne mistrzostwa Europy na żużlu
Indywidualne mistrzostwa Europy na żużlu (ang. Individual Speedway European Championship) – żużlowe rozgrywki, organizowane corocznie od 2001 r. przez FIM Europe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 1955–1975 za mistrza Europy uznawało się zwycięzcę finału europejskiego, który był ostatnią rundą kwalifikacyjną do indywidualnych mistrzostw świata, chociaż wielokrotnie nie uczestniczyli w nim wszyscy europejscy zawodnicy, m.in. brytyjscy, którzy przez wiele lat mieli oddzielną rundę kwalifikacyjną.
Indywidualne mistrzostwa Europy zainaugurowano w 2001 roku pod patronatem Europejskiej Unii Motocyklowej (UEM). W 2012 roku jednodniowy finał został zastąpiony serią czterech finałów. W latach 2001–2012 nie brała w nich udziału światowa czołówka zawodników, uczestnicząca w cyklu Grand Prix. W 2013 roku promotorem mistrzostw została firma One Sport i po raz pierwszy w historii wzięli w nich udział zawodnicy z cyklu Grand Prix, dzięki czemu znaczenie tych rozgrywek wzrosło. Od tego czasu mistrzostwa promowane są pod nazwą Speedway Euro Championship (SEC).
Firma One Sport zaprosiła w sezonie 2013 do udziału w rywalizacji Tomasza Golloba, Nickiego Pedersena oraz Emila Sajfutdinowa. Pomimo kilku punktowej przewagi przed ostatnim turniejem w Rzeszowie, złotego medalu nie wywalczył Nicki Pedersen, a Martin Vaculík. 18 punktów Słowaka i słabsza dyspozycja Duńczyka spowodowały, że to Vaculík wywalczył złoto mistrzostw Europy 2013.
2014 rok należał do Emila Sajfutdinowa. Rosjanin dokończył zatem dzieła, które rozpoczął już w zeszłym roku. Wówczas po dwóch turniejach miał na swoim koncie dwa zwycięstwa i pewnie zmierzał po złoto, gdy przytrafiła się groźna kontuzja, która spowodowała zakończenie sezonu w wykonaniu zawodnika z Baszkirii. W tamtym sezonie, Sajfutdinow dokończył dzieła, które zaczął rok wcześniej. Złoto mistrzostw Europy zadedykował swojemu zmarłemu ojcu, a w kolejnym cyklu chciał obronić tytuł i zapisać się po raz kolejny w kartach historii mistrzostw Europy.
Rozgrywki cyklu SEC 2015 znów toczyły się pod dyktando „Rosyjskiej Torpedy”. Sajfutdinow jeździł od początku bardzo równo, ale co najważniejsze na najwyższym poziomie. Genialne zawody w Toruniu, czy szwedzkiej Kumli, gdzie wywalczył komplet 18 punktów świadczą o tym najlepiej. Rosjanin po raz drugi z rzędu stanął na najwyższym stopniu podium, ale jak sam zapowiadał, nadal czuł głód zwycięstw i w 2016 roku chciał być po raz kolejny królem „Starego Kontynentu”.
Cykl SEC 2016 był niezwykle emocjonujący, a przede wszystkim wyrównany. Walka o tytuł Indywidualnego Mistrza Europy oraz o miejsce w przyszłorocznym cyklu Speedway Euro Championship toczyła się do ostatniego biegu finałowej rundy rozgrywanej w Rybniku. Ostatecznie tytuł Mistrza Europy wywalczony został przez Duńczyka Nickiego Pedersena, a dwukrotny Indywidualny Mistrz Europy, Rosjanin Emil Sajfutdinow nie znalazł się nawet w czołowej piątce.
Medaliści
[edytuj | edytuj kod]Klasyfikacja medalowa
[edytuj | edytuj kod]Poniższe zestawienia obejmują medalistów począwszy od roku 2001.
Według zawodników
[edytuj | edytuj kod]Stan po sezonie 2023
Lp. | Zawodnik | Państwo | Lata[a] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Mikkel Michelsen | ![]() |
2019–2023 | 3 | – | 1 | 4 |
2. | Leon Madsen | ![]() |
2018–2023 | 2 | 3 | 1 | 6 |
3. | Matej Žagar | ![]() |
2004–2008 | 2 | – | – | 2 |
Emil Sajfutdinow | ![]() |
2014–2015 | 2 | – | – | 2 | |
5. | Aleš Dryml | ![]() |
2005–2012 | 1 | 2 | 2 | 5 |
6. | Nicki Pedersen | ![]() |
2013–2016 | 1 | 2 | 1 | 4 |
7. | Sebastian Ułamek | ![]() |
2007–2010 | 1 | 2 | – | 3 |
8. | Grigorij Łaguta | ![]() |
2011–2020 | 1 | 1 | 2 | 4 |
9. | Krzysztof Kasprzak | ![]() |
2002–2016 | 1 | 1 | 1 | 3 |
10. | Magnus Zetterström | ![]() |
2002–2003 | 1 | – | 1 | 2 |
Robert Lambert | ![]() |
2018–2020 | 1 | – | 1 | 2 | |
12. | Bohumil Brhel | ![]() |
2001 | 1 | – | – | 1 |
Jesper Bruun Jensen | ![]() |
2005 | 1 | – | – | 1 | |
Krzysztof Jabłoński | ![]() |
2006 | 1 | – | – | 1 | |
Jurica Pavlic | ![]() |
2007 | 1 | – | – | 1 | |
Rienat Gafurow | ![]() |
2009 | 1 | – | – | 1 | |
Martin Vaculík | ![]() |
2013 | 1 | – | – | 1 | |
Andžejs Ļebedevs | ![]() |
2017 | 1 | – | – | 1 | |
19. | Andrij Karpow | ![]() |
2009–2012 | – | 1 | 2 | 3 |
20. | Václav Milík | ![]() |
2016–2017 | – | 1 | 1 | 2 |
Janusz Kołodziej | ![]() |
2022–2023 | – | 1 | 1 | 2 | |
22. | Mariusz Staszewski | ![]() |
2001 | – | 1 | – | 1 |
Sławomir Drabik | ![]() |
2003 | – | 1 | – | 1 | |
Matej Ferjan | ![]() |
2004 | – | 1 | – | 1 | |
Grzegorz Walasek | ![]() |
2006 | – | 1 | – | 1 | |
Tomasz Gapiński | ![]() |
2011 | – | 1 | – | 1 | |
Robert Miśkowiak | ![]() |
2012 | – | 1 | – | 1 | |
Peter Kildemand | ![]() |
2014 | – | 1 | – | 1 | |
Artiom Łaguta | ![]() |
2017 | – | 1 | – | 1 | |
Jarosław Hampel | ![]() |
2018 | – | 1 | – | 1 | |
31. | Krzysztof Cegielski | ![]() |
2001 | – | – | 1 | 1 |
Rafał Szombierski | ![]() |
2002 | – | – | 1 | 1 | |
Hans Andersen | ![]() |
2004 | – | – | 1 | 1 | |
Kai Laukkanen | ![]() |
2005 | – | – | 1 | 1 | |
Christian Hefenbrock | ![]() |
2006 | – | – | 1 | 1 | |
Patrick Hougaard | ![]() |
2007 | – | – | 1 | 1 | |
Mads Korneliussen | ![]() |
2008 | – | – | 1 | 1 | |
Antonio Lindbäck | ![]() |
2015 | – | – | 1 | 1 | |
Patryk Dudek | ![]() |
2021 | – | – | 1 | 1 |
Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową.
Według państw
[edytuj | edytuj kod]Stan po sezonie 2023
Lp. | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
7 | 6 | 6 | 19 |
2. | ![]() |
4 | 2 | 2 | 8 |
3. | ![]() |
3 | 10 | 5 | 18 |
4. | ![]() |
2 | 3 | 3 | 8 |
5. | ![]() |
2 | 1 | – | 3 |
6. | ![]() |
1 | – | 2 | 3 |
7. | ![]() |
1 | – | 1 | 2 |
8. | ![]() |
1 | – | – | 1 |
![]() |
1 | – | – | 1 | |
![]() |
1 | – | – | 1 | |
11. | ![]() |
– | 1 | 2 | 3 |
12. | ![]() |
– | – | 1 | 1 |
![]() |
– | – | 1 | 1 |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale.